«Haurrak ekarri eta hazteak berekin eta halabeharrez dakar komunitatearen sostengua eta babesa»
Giza-senak naturalki egiten duen hori da kolektiboaren sostengu instintiboa eta berezkoa, gainerako ugaztun askorena bezala, dio nire lagunak.
Giza-senak naturalki egiten duen hori da kolektiboaren sostengu instintiboa eta berezkoa, gainerako ugaztun askorena bezala, dio nire lagunak.
Oso polita da ama izatea eta guztiarekin ahal izatea, emakume “askeak” izan gaitezen, gure ibilbide profesionalari uko egin ez diezaiogun… Kaka zaharra.
Harrigarriena zait, zeinen ondo ari zaien jokaldia ateratzen; gerra eta marketing globaleko teknikarik garratzenak nolako efikaziaz ari diren erabiltzen.
Ulertu ezin ditzakegun egoerak bizitzen ditugunean, azalpen bat bilatu ohi dugu. Lehen errazagoa zen jainko edo naturaz gaindiko indarretara jotzea azalpen horren bila.
Olatuka, faseka, beldurtuta eta triste existitzeko biziartekoa. Bakean utz gaitzaten nahi dugun gizajende gehienari, gauzak ‘artean’: lagunartean, maite artean, jendartean, eta gauzak ‘artez’ egitea, baizik ez litzaiguke geratuko: ‘artea’.
Atzean beti otsoa duenak ezin otsorik ikusi, ezta behin eta berriz ondokoak esanda ere, ezta bueltaka eta bueltaka arituta ere, harik eta ispiluaren aurrean jartzen den arte.
Beldurra ez da bizitzeko era bat, leku eta une batean pentsatu, ikusi eta altxatzeko aukera bat baizik.