Esklabotza jainko mailan, jokoak aurrera darrai
Ia jende guztiaren asimilazioarekin bizitzen ari garen zentzugabekeriaz gain, galdera da: Nola iritsi gara honaino?
Ia jende guztiaren asimilazioarekin bizitzen ari garen zentzugabekeriaz gain, galdera da: Nola iritsi gara honaino?
Hau, bestea eta harako hura hitzematen dizuet, herriak behar nau. Bozkatu hemen! Kontrolatu egingo haugu! Bozkatu han! Zikiratuko haugu!
Panorama belizistaren aurrean, ez naiz europar zibil gisa soilik dardarka hasten; nire seme-alabak tronu-gerra batean zerbitzatzera behartzearen aukerak ere izutzen nau.
Guztia gertatu da Iñigo Cabacasen antzeko testuinguruan; gazte ugari parrandan, gazteen arteko borroka bat kargatzeko aitzakia gisa, tiro horizontalak…
Irmo kontra egin behar diogu gure eskubideen aurka osasunaren aitzakiarekin ezartzen duten diktadura zentzugabeari.
Gazatarrak irteerarik gabeko kalezulo batean daude, aurrean triskantza eta hondamena besterik ez dutela.
Troiako zaldiak nola, barrutik usteltzen dituzte boteredunek kolektibo herrikoi horiek, beren printzipio teorikoen kontrako mugimendu bihurtuz.
Jasaten ari garen tranparen zati bat “besteek esango dutena” da: beste batzuek uste dutenari buruz pentsatzea garrantzitsuagoa omen da norbere kabuz pentsatzea baino.
Justiziak eta jende “inportantearen” presioek berriz ere bortxatu dituzte biktimak beste 10 urtez. Non daude erakunde feministak, non daude alderdi politiko, koalizio eta sindikatu guztiak, non dago gizartea?
Berriro diot: inork ez. Bada garaia aski dela esateko. %50etik gorako abstentzio-indizea lortzen baldin badugu, abisatzen ari gara dagoeneko ez dugula beren antzerkia eta beren demokrazia faltsua sinisten
Udaletan landuko diren beste hainbat arlotan, hala nola identitate nazionalak, presoak, euskara eta beste, zein jarrera hartuko dute?
Demokrazia zuzena ez da sistema ustel baten barruan hauteskundeak egitea, hori betikoa da.
Antzerkiak aurrera darrai, eta betikoa gertatuko da. Legearen punturen bat aldatu eta, erreforma funsgabe eskandalagarria izaten jarraituko duen arren, berriro engainatuko dituzte herritarrak.
Musukoarekin isiltzearenak jo ta pasa egin du jada. Desobeditu beharreko zentzugabekeriak dira. Elkartasunez mozorrotutako diktadurak eta beldurrak guztien barregarri bihurtu dute gure herria.
Polizia zer den eta zertarako den… Gure bizitzako ia arlo guztiak infiltratzeko eta parasitatzeko duen gaitasuna ahantz ez dezagun. Benetako gertaeretan oinarritua.
Nire aldetik, abstentzioa eta desobedientzia eskatzen ditut, eta zuzeneko ekintza baketsuak. Herritik egin behar da politika.
Pertsona desberdinen arteko lotura sortu, beste fronteetako jendea ezagutu eta elkarrekin gozatu. Hitz egin, sarea ehundu. Hori bai zela sare sozial bat.
Suak erreko ez balu, eta euriak busti ez, gustura, bai, isilduko ginateke.
“Ilargiaren eroa”, esaten zioten. Baina berak, irain, zirikada eta laidoei jaramonik egin gabe, bere eginahalean jarraitzen zuen gauero.
Paradoxikoa da, hain zuzen ere, Ukrainako bandera bat ipintzea Gernikan.
Agenda horrek munduko mapatik ezabatu nahi baitu ni naizen, ordezkatzen dudan eta defendatzen dudan guztia.
Ez al litzateke hobe barroteak karraskatzen saiatzea eta ihes egitea? Agian barroteak irudipen hutsa dira.
Polizia-erakundea gu kontrolatzeko eta gu arrastoan sartuta edukitzeko dago, boterearen mesedetan. Bakoitzak bere kabuz gogoeta egin eta ondorioak atera ditzala.
Gizarte berri bat eraiki nahi dugu, bizikidetza unibertsalerako modu berri bat, non herriek beren burua gobernatzen duten, eliterik gabe, inposaketarik gabe, inolako gorputz armaturik gabe, ondo antolatuta.
Pandemia-deklarazioaren bigarren urteurrenean, hiru hilabeteko etxeko atxiloaldiaren eta eskubideen murrizketen hasiera gogoratuz, milaka pertsona bildu ziren atzo Gasteizen, neurri zentzugabe guztiak bertan behera uzteko exijitzeko.
Berriz ere polizia-egoera baten mende, oraingoan Espainiako Armadarekin batera, beti errepresioa salatu dutenen isiltasunarekin, baina bi urte hauetan badirudi amnesiak jota daudela.
Globalismoaren aurkako erresistentzia herri nortasuna defendatzetik pasatzen da, ala ez da.
Bizitza plataformak deituta, milaka eta milaka lagunek manifestazioa egin zuten atzo Bilboko kaleetan, pasaporte naziaren inposaketa eta gainerako neurri sozio-sanitario errepresiboak salatzeko
La Pollaren kontzertuetan neurri drakonianoak ez betetzeagatik guztiz-guztiz eta zoro moduan —pase segregazionista, mozala eta abar—, mehatxuka hasi da sistemaren prentsa, sinesgarritasuna galduz egunetik egunera.
Prentsaurrekoa eman dute sumisioaren, obedientziaren eta oker samar ulertutako «elkartasunaren» mozalarekin.
Covid ziurtagiriaren eta giza eskubideak urratzen dituzten gainerako neurri hertsatzaile eta errepresiboen aurka protestatu genuen
Baietz, kontxo, baietz. Berandu samar, birus makiaveliko mutantearen mundu mailako arrakastagatik, eta mundu postpandemiko honi laztanak baino kolpe gehiago falta zaizkiola jakinda, “Tropa do Carallo” dator.
Hilak 27, larunbata, Sta. Eugenia plazan (Itzubaltzeta/Romo), 18:00tan. Eurena ez baita zaintza, indibidualismoa, kontsumismoa, espekulazioa eta errepresioa baizik! Aspaldidaniko herritarron eskubide eta askatasunaren murrizketa sistematiko motel baina pisutsuak abiadura osoa hartu duen honetan, altxa dezagun burua Euskal Herri osoko herri mugimenduek!
Estatu frantsesak pasa den igandetik mugan kontrolak sendotu dituela-eta, indarra, ilusioa, zentzu kritikoa eta, batez ere, erantzukizunaren zentzua mantenduz segitu behar dugu. Hona hemen horretarako informazio baliagarria.
Bere ideia eta idatziengatik Txileko estatuaren jazarpena jasan duen euskal idazlea da Asel Luzarraga. Lege Antiterroristaren pean, maputxe herriari erakutsitako elkartasunagatik eta bere ideia eta testu anarkistengatik Karabineroek antolatutako muntaia baten jomuga bihurtuta; jazarpen politiko, polizial, judizial eta mediatikoaren zurrunbiloan harrapatua geratu zen.
Oraintxe lerro bat gurutzatzen ari da gizateria. Historiaren zein aldetan zaude zu? Har ezazu zeure erabakia segituan, eta har ezazu zuhurtasunez eta zentzuz, garai honetako zure ekintzak ez baitira ahaztuko.
Garai bateko ‘heroiek’ gaur egun pairatzen dugunaz zer esango luketen geure buruari galdezka ari ginela, hara non agertu diren Evaristo Páramosen adierazpenak. Kantari arabarrak, ohikoa duen moduan, aho-bizarrik gabe hitz egin du bizi dugun egoeraren inguruan.