Fito Rodriguez

Ürrats Kolektiboak izeneko herri antzezpen honek, euskaraz sentimendu partekatuak adierazteko aukera eman digu, bizi garen mundu erreal horietako bat den munduaren gure bertsioa ulertarazteko eta erregistratzeko aukera eskainiz.

Donostian, non gastronomiaren izenean lurrak birkalifikatzen diren eta auzokoek nahi ez dituzten eraikinak bultzatzen diren, non janariaren gaineko irudia ere saldu eta ostalaritza turistifikatzen den, ondorioz, kalean behartsuenei jaten ematea debekatu behar omen da, nonbait.

Pedro Sanchez beldurraren diskurtsoa maitasunaren hitz jarioarekin trukatzen saiatu da performance batean, boterearen jabe izan ahal izateko.

23an Txillardegi Elkarteak Korrikan parte hartuko du eta hori zabaltzeko INDEPENDENTEAn testu hau argitaratzea gustatuko litzaiguke.

Txillardegik egoera kolonialaren hizkuntza-dimentsioan kokatu gintuen, baita kondenatutako hizkuntzatik askatzeko borrokara doan bidean ere.

Bistan da, Coviteren ekarpenak birrintzaileak izaten dira, inoiz ez zubigileak. Txillardegi Elkartea, aldiz, Antiguako Txillardegi plazan elkartuko da urtarrilaren 14ko eguerdian, denak gonbidatuta zaudete.

Ustez bakearen hiria zena nola odola nahiz oinazearen hirigune bilakatu zen. Hiritartasunaz aritzeko, bada, funtsezkoa. Beraz, zer dakizue Jerusalemi buruz?

Kolonizatuen ikusmira ezin da ordezkatu eta Euskal Herria kolonia zapaldua izan dugu eta oraindik ere badugu, batez ere kulturalki ikusita.

Independentistek oso presentzia gutxi daukate espainiar komunikabideetan eta autodeterminazioa ez da azaldu ere egiten, espainiar ikuspegi ezkor bezain iraingarritik begiratzeko ez bada.

Paolo Gerbaudok argudiatzen du ezkerreko denak soilik saihestu ahal izango duela etorkizun autoritario baterantz jotzea, baldin eta gizarte- eta ingurumen-babesa eta Estatuaren demokratizazio erreala konbinatzen dituen proiektu baten alde egiten badu.

Horrela eraiki nahi digute oroimena. Batzuei omenaldiak eginez eta beste batzuk ahanzturara kondenatuz.

Pandemiarekin, denboraren barrurako leherketa izan genuen eta munduaren pertzepzioa funtsezko aldaketa suertatu zen.

Idazketaz adierazteak norberaren ahalegin handiak eskatuz gero, saiatzearen porrota adierazi eginen du, eta, agian, ez du inork hori merezi eginen, baldin eta adierazi beharrezkoa ahoz eta bat-batean adierazteko gaitasunik ez badauka.

Txillardegi zendu zela hamaika urte pasa ondoren gogora dezagun aurreko urtean (X. urteurrenaren kariraz) jatorri eta diziplina ezberdinetako kulturgileak saiatu zirela Donostiako Udal Liburutegiak haren izena har zezan baina, tamalez, betiko boikot instituzionalarekin egin zutela topo.

Bakarrik izaten da. Berezkoa baita garatu beharreko mintza ahalmena. Idazteko, aldiz, ezin da inolako gaitasunik garatu ezer ikasi gabe.

“Sorioneku” euskaraz idatzitako testu zaharrena Irulegin aurkitu dutena. Bistan da, bada, egungo Espainian dokumentaturiko lehendabiziko hizkuntza idatzi eta bizia ez dela gaztelania, eskuara baizik.

Angela Lansbury hil berriaren aitzakian film hauxe berriz ere ikusi dudanean, egun gasaren inguruan sortzen ari den iritzi manipulazioa etorri zait burura.

Kriselu sailean Lur argitaletxeak zabaldu zuen liburua baina kritika gogorrak eskuratu zituen orduan eta, ondorioz, egilearen hitzetan, nobelagintza uztea erabaki zuen.

Marshall McLuhan zenak zioenez: «Hirugarren Mundu Gerratea informazio gerrilla izango da, biztanleria zibila eta militarrak bereiziko ez dituena».

Izurrite honen inguruaz euskaraz pentsatzeko eta eztabaidatzeko sortu zen «Inpedendentea» eta, hastapenetatik, aurkako prentsa zela zabaldu zen…

“Dena gaizki doa, baina konponduko da” fasean sartu gara. Orain hasiko dira disidenteak urkatzen. Egia da. Honezkero krisialdi latzean bizi gara eta, ziurrago izango dugu euskaldun gisa bizi. Txillardegik zioen bezala: politika bidea, bada, naziogintza dugu.