Pedro Sanchez, Espainiako Gobernuko presidenteak, PSEko idazkari nagusiak eta lehendakari sozialista ohia den Patxi Lópezek, Rodolfo Ares omendu berri dute, eta horrekin batera, Euskadi «ezin izango litzatekeela ulertu berak egindakoa gogoratu gabe» azaldu dute. Egia da.
Dagoeneko hamar urte igaro dira Jon Anza desagertu zenetik. Hilotza 2010eko martxoaren 11n agertu zen Okzitaniako Tolosako gorputegian. Hamaika hilabete desagerturik egon omen zen poliziek eta ikerketa judizialek horren erraz aurkitu behar zuten lekuan. Baina, harrigarriro, ez zen hala izan.
Orduko Eusko Jaurlaritzako Herrizaingo sailburu zen Rodolfo Aresek «Non dago Jon?» eslogana zuen manifestazioa deitu zutenak salatu zituen Auzitegi Nazionalaren aurrean, bertan «Polizia torturatzaile eta hiltzaile» zela zioen hitzak zabaldu zituztelako.
Espainiako Gobernuaren orduko ordezkariak Euskal Autonomia Erkidegoan, Mikel Cabiecesek (PSOE), adierazi zuen Jon desagertzea gertaera anekdotikoa besterik ez zela, ez zuela arretarik merezi, alegia. Hura, 2012an kargua utzi zuenean, irregularki kontratu zuen Kutxabankek, «egindako zerbitzuengatik», Mario Fernández orduko presidentearen arabera, adierazi moduan.
Gaur, hamar urte geroago, eta Eusko Jaurlaritzak sustatutako Estatuaren Biktimen Legearen arabera, EAJren eta PSOEren ezinbesteko laguntzarekin, Jon Anza ez da biktimatzat hartzen bi arrazoi tarteko, lehenik eta behin, Jon ETAko militantea zelako eta, horrenbestez, poliziaren gehiegikerietatik kanpo geratzen delako haien memorietan (beraientzat gertaera haiek anekdotikoak besterik ez dira eta ez dute arretarik merezi, alegia…). Bigarrenik, ikerkuntzan irregulartasunak egon arren, mota honetako beste hainbatetan bezala, ebazpen judizialak beste edozeinen gainetik gailentzen baitira egun memoriarako indarrean dagoen akordio politikoaren arabera.
Horrela eraiki nahi digute oroimena. Batzuei omenaldiak eginez eta beste batzuk ahanzturara kondenatuz.
Ezin esan justiziazkoa denik.
Baina, halere, Jon Anzarik gabe, Rodolfo Aresik gabe bezain beste, Euskal Herria «ezin izango litzatekeela ulertu beraiek egindakoa gogoratu ezean»… hor dago koxka, hor nire kezka eta, bitan, partekatutako balizko egia.
Lau urtez eskutik goxo ibili direnak hauteskunde aurretik ezinikusi planta egiten dabilzkigu, baina batzuek berean darraite eta besteak Stokholm sindromeak jota.
Jon Antzarena “bitxikeria anekdotikoa” izan omen zen (Marlasca dixit)
Eta Marlasca, eta Rodolfo Ares.. . zein “bitxikeria” izan dira EAJan?
Bitxikeria iruzurgileak, Madrilen aurrean eroso senti daitezen.
Lotsagarritzeko modukoa!