Irulegiko Eskua: ziria sartu nahi digute berriro
Harritu bai, baina gehiegi ere ez ginen harritu; “déjà vu” usaina hartu genion notiziari
Harritu bai, baina gehiegi ere ez ginen harritu; “déjà vu” usaina hartu genion notiziari
Stalin lotsatu egiten zen inoiz galdu omen ez zuen bere georgiar azentuaz, betiere barregarria, zentralisten ikuspegitik.
Miresgarria da zein bide luze eta korapilatsua egin duten hizkuntzek, ahoz ahoz eta mendez mende, etxeko hurbilenei izenak emateko.
1963ko “Gudariaren aita” filmeko aktore nagusiak sobietarren garaiko georgiar nekazari idealizatuaren irudia gorpuzten du eta, gainera, georgiarra da, Stalin bezala.
Jabetu behar dugu ez-jakintzaren industria txit potentea dugula Euskal Herrian.
Euskara, haientzat, oroitzapen txar bat da. Menderaturik eta politikoki ongi integraturik daukan probintzia batean espainola ez den beste hizkuntza bat hitz egitea anomalia bat da haientzat.
Hizkuntza bakarra baduzu eta zeurea ez bada, horrek galtzaileen ondorengo zarela esan nahi du; edozein mendetan, edozein lekutan.
Hizkuntzak ez dira inoiz bizi isolatuta, ezta euskera bera ere. Hizkuntzen arteko harremana nabaria izan da beti.
Lehen euskera monosilabiko hura ez zen inola ere eztarrizkoa, baizik bokalezkoa, kontsonantezkoa eta batik bat txistukaria eta ahosabaikoa. Askoz geroago, gure amamek hizkera bisilabazkoa eraiki zuten.
Ez die erantzuten herri gisa dauzkagun erronkei. Ikasleen %75ek gazteleraz.
Murgiltze eredua desagertu eta eredu hiru-edo-lau-eleduna ezartzen da.
Nahi dugu euskaraz egin dezaten –eta ez erdaraz–, baina mugarik ezarri gabe nahi dugu erdaren erabilera murriztu; hizkuntzak ez direlako berez txarrak, baina min ematen digu haurrak espainolez edo frantsesez entzuteak
Pasa da Loiolatik 8 edo 10 urteko ume koadrilla korrika bere energia eta indar freskoarekin
Zatoz Independentearen lagunokin Korrikara! Goizeko zortzietan Itza Zendeako Eritze herrian, Nafarroan, Independenteak euskararen lekukoa aurrera eramango du, jaio zenetik egin duen moduan, bere izatearen xedea egunero betez, ekinez, eginez.
Lehengo euskaldun askok Historian zehar egin bezala, orain ere beste batzuek menperatzen gaituzten arrotzen sariak, dominak eta lausenguak jasoko dituzte poz-pozik, espainiarrek eta frantsesek gure herria eta gure hizkuntza legez, indarrez edota azpijokoz zapaltzen jarraitzen duten bitartean.
Halakoak izan ote gara euskaldunak? Ala geure hedabideek, EHU publikoak eta abarrek kolonizatzen ote gaituzte? Zer karaillo gertatzen da, konpa?