Ezker politikoa berreraiki?
Iruñean bizi den Pedro Moreno madrildar-euskaldunak Recomponer Europa liburua idatzi du eta bertan gaur egungo ohiko ezkerreko alderdi politikoen auzo lotsak agerian uzten ditu emigrazioaren inguruan. Idazleak aitortzen du, nahiz eta bizitza osoan bere burua ezkertiar libertariotzat eduki, politikoki umezurtz sentitzen dela (beste bat) gaur egun.
Soziologoa izanik, Europako gune askotan dagoen ultraeskuinaren igoera aztertzen du, adibidez ezkertiar izan diren auzo ugaritan. Emigranteen kopurua % 30era heltzen denean, ultraeskuin arrazistaren gorakada errepikatzen da Frantzian, Alemanian edo Kataluniako Empordàn. Ezkerraren jarrera “progreak” edo muga libreen diskurtso bigunak aldendu du ezkerra bere ohiko bozkatzaileengandik. Horrela, Marseillan adibidez, partidu komunista indartsu zen tokietan, Le Penengatik aldatu dute bozka jende-masa horiek. Munduan zehar ugaritzen ari den fenomenoari ez zaio aurre egin, ez eta ulertu ere, eta are gutxiago erantzun egokirik eman ezkerreko alderdietatik.
Ultraeskuinaren fenomenoari ez zaio aurre egin, ez eta ulertu ere, eta are gutxiago erantzun egokirik eman
Pedrok argi ikusten du ordezkapen demografikoaren bidetik estaturik gabeko nazioetako kulturak arriskuan daudela, gure Euskal Herria adibidez. Euskaltzale batzuek ohartarazi duten moduan, euskararen jarraipena arnasgunetan ere kolokan dago. Joera hori Gaindegiak (zelako galera euskaldunontzat!!!) datuekin aztertu zuen orain dela urte batzuk. Orain dela gutxi Independentean agertu zuen Aitor Unanuek kezka berdina. Horregatik, egileak proposatzen du bertokoen jaiotza-tasa bultzatu behar dela, kultura gutxituak mantentzearren globalismoaren olatuak irentsi baino lehen.
Liburuan azaltzen da nola neokolonialismoak sustatutako eredu kapitalistak bere sorterria utzi beste irtenbiderik ez dien uzten gazte ugariri, Hegotik (Hego Amerikatik edo Afrikatik) Iparrera joatera bultzatuz. Nahiz eta herrialde aberatsetan bizi diren (Mali edo Nigeria adibidez), bertako egoera sozioekonomiko suntsituarekin, askotan estatu kolonialek eragindakoa, bertako biztanleek Europako ametsaren bila joateko irtenbidea besterik ez dute ikusten, harrerako herrialdean lan baldintzak okertuz doazen arren, enpresa handien etekinen mesedetan. Egoera hau eragiten duen sistema ekonomikoa, kapitalismoa alegia, ez da zalantzan ere jartzen ezkerreko alderdietan, eta haien jarduera galdutako sozialdemokraziaren lorpenak (‘eskubideak’) berreskuratzea litzateke, nahiz eta ez gauden XX. mendearen erdialdean eta ez dagoen munduko kontrabotererik (SESB) eta, gainera, kapitalismoa bera ere zeharo aldatu den.
Egoera hau eragiten duen sistema ekonomikoa, kapitalismoa alegia, ez da zalantzan ere jartzen ezkerreko alderdietan
Idazlearen ikuspuntutik, komunerismo abertzale baten beharra sustatu behar da, non desazkunde ekonomikoak derrigorrezkoa dirudien, desastre ekologiko batera garamatzalako Mendebaldearen hazkunde amaiezin faltsu eta desorekatuak. Hurbilekoaren subiranotasuna aldarrikatzen du, 1541eko Gaztelako komuneroen iraultza aipatuz edo gure herriko batzarreen eredu politikoa gogoratuz. Bere ustez, denbora agortzen ari zaio betiko ezkerrari eta, Europan behintzat, galduta dago daraman ibilbidea. Eskertzekoak dira egileak egindako proposamen eta gogoetak.
Nire aldetik, emigrazioarenaz gain, euskal kulturaren eta nazioaren defentsan, osasun askatasun eta eskubideen alorrean edo datorkigun militarismoaren aurrean, ezkerraren porrot ideologikoa dakusat, nahiz eta hauteskundeak irabaztetik hurbil egon. Hauteskundeetako garaipena azken urteetan boterea duten korporazioen 2030 Agenda jarraitzeko baldin bada, jai daukagu.
Kaixo, Angel. Liburu hau irakurri nuen duela egun batzuk, eta nire iritzia idatzi nuen Telegramen. Hona birbidaltzen dut nire iritzia:
Beno, dagoeneko irakurri dut tita batean A. Moreno Ramiroren “Recomponer Europa” liburua.
Oro har, izugarri gustatu zait. Nik neure gogoetez ditudan ideiak, baina txukunagoak, zentzu handiagoa emanez, puzzle batean ahokatuz, non ezin nituen egokitu. Benetan interesgarriak iruditu zaizkidan beste gauza berri batzuk. Eta baita zenbait gauza nolabait aldarazi dizkidatenak ere, edo gutxienez zenbait gauza zalantzan jarri dituztenak. Laburbilduz, proposamen politiko hau aztertzeko modukoa iruditzen zait, irakurtzeko eta hausnartzeko modukoa. Liburu hau biziki irakurtzea gomendatzen dut.
Egin ditudan ohar batzuk:
Ez zait gustatzen femeninoan idaztea, ni pertsonalki despistatzen nau eta irakurketatik deskontzentratzen nau. Inklusiboa izan nahi duela ulertzen dut. Ez dut eztabaida honetan sartu nahi, konplexua baita, eta ni neu gai horrekin kontraesanean egoten naiz.
Alemaniako “Reichburger” izeneko kolektibo nazi bati buruz hitz egin du, eta esaten du ezin direla “Frikiak” bezala bakarrik hartu, “PANDEMIA ukatu zutelako”.
Ez zait gustatu frikien eta pandemia ukatzen duenaren artean egiten duen harremana. Liburu osoa irakurrita eta 2030 agendari buruz dioena eta beste hainbat kontu esanda, arraroa egiten zait egileak pandemia sinetsi izana. Uste dut, halaber, agian ez duela irentsi, baina saiatu da gaia ez aipatzen, bere proposamenari ateak “de facto” ez ixteko.
Besterik gabe, oso liburu irakurterraza, atsegina, oso interesgarria eta pispas batean irakurtzen duzuna, eta Plandemiaren, OMEren eta Farmazeutiken gaia izan ezik, ez da ia ezer uzten tintontzian.
“Friki” nazitarako, lehenik eta behin, propaganda besarkatu eta boterearen maniobrak sinistu eta are defendatu dituzten horiek guztiak, betileetaraino maskaratutako txoroak, gizabere masa nagusia, “normaltzat” hartua.
Horiek kezkatzen ez bagaituzte, faxismoa gailendu den seinale.
Bestalde, Alemaniako berri askorik ez dut jaso, baina jakin badakit plandemia ukatu zutela, goitik behera ukatu ere, eta aurre egin, Rote Fahne liga espartakistaren jarraitzaileek. Ea… horiek ere ‘eskuindar’ gisa seinalatuko dituen pentsulari merke deliranterik ez zaigu faltako gure herri maitean. En fin.
Ederra, Angel. Mila esker gaia hona ekartzeagatik.
Pedrok dioen moduan, emigratzea ez da eskubidea. Emigratu behar ez izatea da eskubidea. Gizakiak sorterrian duin bizitzekoa. Progreei oinarri-oinarrizko faktu hau azaldu behar izatea, bada marka.
Egun geratzen den ezkerra sozialdemokrata da ordea, osorik; sisteman -eta ahal dela sistematik- bizitzea bilatzen du. Proklamak direnak direla ere. Aspaldian hitzak esanahiz hustu dira eta borondateak erosteko marketingerako baliabide bihurtu dituzte.
Neoliberalismo inperialista latzenaren aurrean ezkerrak bere zeregin historikoari uko egin diolarik, eskuinaren elikatzaile -eta elikagai- bihurtu da, edo bihurtu du bere burua. Biak ala biak nagusi berarentzat lanean: boterea, dirua, esplotazioa, gerra. Eta beti herriaren lepotik. Herriaren ongizatea baita tirania mota guztien aitzakia, Albert Camusek esan omen zuen moduan.
Eta ttak, Pedrorena bezalako posizionamendu iraultzaileek, ezkerretik aurreratzen diete etsaia non dagoen ahaztu duten epel inozo horiei guztiei.
Larria da gero, herrikide horietako batek baino gehiagok neonazitzat jotzen gaituztela puntu honetan. Kolonizatu menperatu miserablearen izatetik dioskute euskaldun huts eta burujabe izan nahi izateagatik “intolerante egoista magufoak” garela. Larria, oso. Ez ditut ahanzten.
Mila ezker, Angel! Ez nuen liburu honen berririk, eta zure artikuluari esker, irakurtzeko grina piztu zait.
Ezkerra era eskubia, aspergarria, ikusi dugunarekin oraindik honekin… badirudi ez dugula ezer ikasi “disidentzian”