Bakea edo askatasuna bezalakoa baita osasuna: garrantzitsuak dira, baina ez bere horretan. Indar gehiagorekin eta norbere kontzientzia gehiagorekin bizitzeko bitarteko bezala dira garrantzitsuak. Osasuna behar dugu ikasteko, lan bat aurrera eramateko, seme-alabak aurrera ateratzeko, bidean sortzen zaizkigun erronkak gainditzeko, eta baita bide batez geure burua gainditzeko ere. Bakea edo askatasuna behar ditugun modu berean behar dugu osasuna: geure existentziari zentzua ematen diona garatzeko. Bizitzeko bitartekoa da osasuna, bizirik egotearen ondorioa ere badelarik aldi berean, eta badakigunez, berezko zailtasunak eta hazte espiritualerako probak datoz etengabe bidera. Ahalik eta gehien garatutako bizitza koherente baten berezko ezaugarria da osasuna. Horregatik ezin dugu farmazia edo kontsulta batean erosi, eta gaixotasun baten sintomak ezabatzen saiatzeak ere ez du askorako balio, inongo arrazoi berezirik gabe azaldutako zoritxarra bailitzan. Ez, gaixotasuna ez da zorte txarraren, birus oldarkor baten edo Jainkoak nahi izan duenaren ondorio. Ez da adinarekin, klimarekin edo genetikarekin zerikusia duen zerbait. Desoreka baten ondorio da gaixotasuna, zeina, aldi berean, bizitza baldintza txarren ondorio den. Jatorrizko kausaren ondorioa da, eta bizitzea da jatorri hori. Hain zuzen ere hor lan egin izan du medikuntzak mendeetan, eta hor lan egin beharko luke etorkizunean ere, bere izenaren merezidun izan nahi badu: bizitzan. Osasuna lagundu eta bultzatuko duen bizitza estilo batean.
Oier Iruretagoienak itzulitako pasartea,
