Testuinguru horretan badago joera erreakzionarioen gorakada bat. Baina, oro har, eta are gehiago Euskal Herrian, erreakzioarekin eta faxismoarekin zerikusirik ez duen liberazio ideologiko moduko bat dago.
Sobietar blokea erori eta kapitalismoak bere globalizazio ultraliberalari ekin zionean, ultraliberalismo ekonomikoaren gainegitura ideologiko gisa bultzatu zuen ultraliberalismo ideologikoa (postmodernismoa).
2010. urtearen bueltan, Mendebaldea deitzen den eremu geografikoan, ideologia hori, hein handi batean ordura arte ezkerra zena ordezkatuz, guztiz nagusitzea lortu zuen globalizazioaren aldeko oligarkiak. Gisa horretan, 2010-2020 hamarkada diktadura postmodernoaren aldi gisa kontsidera daiteke.
komunikabide guztiek, ezker eta eskuinekoek, baita ustez alternatibo edo herrikoiek ere, ideologia bakarra hartu, zabaldu eta inposatu dute
Masa komunikabide guztiek, ezker eta eskuinekoek, baita ustez alternatibo edo herrikoiek ere, ideologia bakarra hartu, zabaldu eta inposatu dute.
Politikoki zuzena postmodernismoaren arabera zuzena dena izango da bakarrik, eta beste guztia zentsuratu eta jazarri beharreko “heresia” izango da. Klima aldaketaz? Iritzi bakarra. Bestela, negazionista eta ultraeskuindarra… Queer eta genero auzi guztiaz? Iritzi bakarra. Bestela, “…-fobia” edo ultraeskuindarra. Migrazioez eta “multikulturalitateaz”? Berdina. Iritzi bakarra: “Ona, aberasgarria, ezinbestekoa, positiboa… da”. Bestela, xenofobia eta ultraeskuina.
ideologia ultraliberalaren inposaketa autoritario bat izan da. Covid garaiko neurriak horren erakusle
Postmodernismoaren pack ideologikoa oso-osorik. Nola The Guardian eta El Paisen, hala Naizen eta Berrian; nola El Correo Españolen, hala EiTBn edo Argian. Nola Ameriketako Alderdi Demokratan, hala PNVn edo Sortu-Bildun. Gauzarik absurdu, oinarri gabe, antizientifiko eta irrazionalenak ere “egia” bakar gisa inposatuta. Faxismo mota bat dela ere esan daiteke? Gutxienez ideologia ultraliberalaren inposaketa autoritario bat izan da, zalantzarik gabe. Eta Covid garaiko neurriak horren erakusle.
Baina 2020rako globalizazioak goia jo zuen nazioartean; Txina edota Errusiak ez zuten haien lurraldean Mendebaldeko ultraliberalismoa finkatzen utzi eta mundu mailako hegemonia lehiatu zioten oligarkia globalistari. Horrek, globalizazioa geldiaraztearekin batera, joera protekzionistak eragin zituen Mendebaldeko goi-burgesiaren parte batean ere, trumpismoa horren isla izanez. Eta, era horretan, globalizazioak goia jotzearekin bat, postmodernismoaren beherakada hasi da.
Horrela, inposaketa postmodernista pitzatu da. Oligarkiaren parte batek postmodernismoa (Soros) baztertu eta berriz ideologia erreakzionarioak bultzatzeari ekin dio argiki (Musk). Argi ikusten da, gainera, espazio ideologikoa bi aukera horietara (ezkerreko wokismoa ala eskuineko erreakzioa) mugatzeko borondatea duela oligarkiak.
postmodernismoaren dogmez iritzia ematen hasi da jendea Euskal Herrian, eta hori ultraeskuindar/faxismo gisa hartzea, zuzena ez izateaz gain, inposaketa globalistari eusteko saiakera inpotente bat da
Baina, aldaketa eta pitzadura horretan, diktadura postmodernoan iritzia eman ezinik sentitu den herrian ere gauzak aldatu dira. Jende asko, eskuindarretik eta faxistatik ezer ez duen jende asko, egiazki postmodernismoaz eta bere dogmez iritzia ematen hasi da. Beldurra galduz eta, bizitako diktadura eta zentsuragatik, nolabaiteko amorruz ere bai. Iritzia ematen migrazioez, klimaz, generoaz,… postmodernismoaren dogmak segitu gabe eta baita haien aurka ere. Euskal Herrian batez ere hori da gertatzen ari dena. Eta hori ultraeskuindar/faxismo gisa salatzea, zuzena ez izateaz gain, inposaketa globalistari eusteko saiakera inpotente bat da.
Ona, Eneko!
Geure burua aurkitzeko bidean, lagungarria oso.
Oso analisi ona. Baina xehetasun bat zehazteko betebeharrarekin sentitzen naiz, badaezpada ere. Erabat ados nago; pertsona askok, eta horietan sartzen naiz, ez gara negazionistak, ez trumpistak, ez faxistak, ez eskuinekoeak, ez xenofoboak, ez arrazistak, ezta hori guztia ere. Baina, kontuz, badago jende hori dena, gure ondoan jarri nahi duen jendea, postmodernismoaren aurkako disidenteen tartean kamuflatuak, eta benetan faxistak direnak, beste batzuk matxistak edo homofoboak, beste batzuk naziak… Eta gutaz baliatuz zuritzen saiatzen diren horiek seinalatu eta hegoak moztu behar zaizkie, besteak bezain arriskutsuak baitira. Urrutira joan gabe, jarduera antisemita asko ikusi dudan lekuetako bat israeldar sionistek Palestinan egindako genozidioari buruzko foroetan izan da. Izugarria da nola eskegitzen eta onartzen diren nazien kontsignak, eta jende gutxik aurre egiten die. Kontuz!
Halako gogoetak behar ditugu benetan, eskerrak Eneko.
“Gaizkia”, denek seinalatzen duten hartan ikustea, badaiteke beti erraza ez izatea baina, errazena da. Inork seinalatzen ez duen hartan ikustea, bera da zaila.
Ezkerra eta faxismoa bereizten dituen marra, batzuen ustez, antzematen erraza da, alabaina, bata eta bestea lotzen dituzten kausa-efektu marrei, nork erreparatu nahi die?
Gure artean, Osasunaren Mundu Erakundearen praktika batzuk gaitzesten dituztenak, feminismoaren deriba batzuk kritikatzen dituztenak, Ukrainako gerran Errusiaren alde egiten dutenak faxistak ote diren edo faxistekin bat eginik ote dabiltzan galdera-paradigmatik atera eta, Osasunaren Mundu Erakundearekin, NATOren gerrarekin, feminismoaren praktika batzuekin aktritikoki bat egiten dutenek, “demokrazia faxista” indartzen zertan laguntzen duten, ikusten jakitea.
Demokrazia eta faxismoa bereizten dituen marrarik ez baitago. Marra berean dira biak.
“Sezesio gerra” garaiotan, gure artean, ustezko ezkerra eta ustezko eskuina bereizten dituzten marretatik harago, herria, eta herritarren arazo konkretuak, eta arazo jeneralak, ikustea.
Hala da, hari fin-finen gainean eta terreno labainkorrean ibili behar, eta galdera ezinbestekoak planteatu behar guk. Pablok aipatzen dituen OME, NATO eta beste ipar-galtze batzuk akritikoki onartzeaz gain, horiek gizarte osoari irentsarazten dizkieten agente aktiboak ditugu Euskal Herrian ere, “demokrazia” faxistaren abangoardia. Euskal fact checkerrez ari naiz, Egiaren Ministerioaz. Haien lana ez da ahuntzaren gauerdiko eztula, gertaerak ulertzeko gure gaitasuna ere neurri pentsaezineraino kamusten ari baitira… Beraz, orain negarrez ari direnean, hainbat dirulaguntza erretiratu dizkietelako (ai, fuck txeke bankario horiek), eta ez digutenez kontatuko zein egia-erdi, gezur oso eta manipulazio irentsarazi dizkiguten; guri, herritar independenteoi dagokigu deskubritzea eta herrikideei erakustea benetan zertaz kexatzen ari diren Sustatu, Naiz edo Argia bezalako hedabideak “faxismoari mugak jarri beharraz” ari direnean.
“Jendea dagoen lekuan egon behar dugu hedabideok !”
(gaurko Argian:
https://t.me/ARGIAeus/13064 )
Baina jendea ez gara egon egiten, bizi nahi genun eta…
Analisi bikaina, bai horixe!