Munduan asko bezala, Frantziako nazioa eta Espainiako nazioa globalizazioaren itsasoan urtzen ari dira. Denbora berean, nazionalismo frantsesa eta nazionalismo espainola bizkortzen ari dira.
Itsaso berean, Euskal Herria ere urtzen ari da. Euskal nazionalismoa, aldiz, ez da bizkortzen ari.
Globalistak vs nazionalistak eskema xinplean… balirudike Euskal Herrian globalistak besterik ez daudela.
Badirudi gurean nazioaren kuestioa (politika-trapitxeoen, genero-gauzen edo kirolaren aldean) ixilik ibiltzekoa edo bigarren mailakoa dela.
Badirudi hemen — ahulezia sintoma ikaragarria –, antiglobalismoa eta nazionalismoa ultraeskuindarren zerak direla aise ematen dela ontzat.
Frantziako Estatuan bizkortzen ari den nazionalismo bakarra frantsesena da. Espainiako Estatuan bizkortzen ari den nazionalismo bakarra espainiarrena da.
Euskal pegarra apurtzen denean, norantz isuriko dira urak?
Espainiako eta Frantziako “soberanista” eta “patrioten” ahotik askotariko iritziak aditzen ditugu, fatxa-urrin nabarmenekoak nola, orain aspaldi ez dela guretzat edo ezkerrekotzat joko zirenak ere.
… Iritziak iritzi, batzuek eta besteek, beren kredoaren buruan jarri dute soberania.
Globalismoaren sirena-kantuei entzungor egiten dien, autodefentsa antolatzen duen, bere diskurtso propioa lantzen duen nazionalismo garbi baten faltan ikusten dut Euskal Herria.
Hemen, bizirik eta osasuntsu jarraitu nahi duen guztia ultraeskuindartzat hartzea erabiltzea erabaki du jendeak, hiru letratxoen nominan dauden izkutuko arratoien, zein beste letra batzuekin izendatzen den bestelako zulo ilunen batetik ari diren sugeen aginduak justifikatzeko, onartzeko, maisuki kudeatzeko eta bortsakeri instituzional guztiaz baliatuz, herritzat geneukan honi azkena emateko, eskerretik eta eskubitik, txalo eta kolore liluragarri artean, Hamelingo flautistaren atze amildegira bere burua botaz, flautista bera butakoi erosoan puro ederra erretzen ari den artean.
Dena eta beti, Ustelherriagatik eta Ustel Irriaren alde (irri benetan larria barrutik ikusten duenarentzat). Zaplastada bat eskerretik eta beste bat eskubitik, eta aurrera, hurrengo zaplastadara arte. Oraingoan bi eskuekin batera, ederki hartzen dizkik eta!!
Gezurretan ari zaizkigu baina egirik jakin ere ez du nahi ia inortxok. Are gutxiago, aurrez aurre salatu, ea ultraeskuindartzat jotzen nauten neu ere. Egia latza da, baina lurraratu egiten gaitu, eta lurreratu ezik, zail non zapaltzen ari garen jakitea.
Kontuz ultraeskuindarrekin, hori bai, ea eurek akatzen gaituzten eta ez “geureek”!! Ni, neureekin, munduaren azkenera arte!! Literal!! Faltaría más, txika!! Saka otro pintxopote patodos!!
Elizak jainkoa eta demonioaren arteko mandamentuekin iraun du 1700 urte inguru. Estatuak antzeko egituran antolatu dira eskuin eta ezkerraren baitan erabakitako lege andanaz. Baina hor dagoen akain kasta horrek zor haundiegia eratu du estatu guztietan. Beraz orain globalismo teknologikorantz garamatzate, zor hori ezin delako mantendu batetik eta faltsutzen duten diruaren baitako inflazioari ezin zaiolako aurre egin, lehertu beharra dagoelako.
Ea hor nola asmatzen dugun euskal indigenaren oinarrietara bueltatu eta GURE komunitatea, herria, auzoa antolatzen.
Jainkoak sei egunetan lan egin eta bat deskantsurako hartu omen zuen…ba hemen jendea jainkoa baino hobeto bizi da.
Neoliberalismoa, atlantismoa eta 2030tik datorkigun woke ideología, besterik ez dugu alderdi politikoetan.
Ia, “frantziako eta espainiako nazio”rik EZ DAUDE.
Estatuak soilik.
Itxuen artean ibiltzen asmatu behar diagu. Ez eskatu itxuari ikusteko. Eta ez dagoen lekutik ezin denez atera……. Etiketatu okerretaz ez gaitezen arduratu (ezker, eskuin, ultra…) eta jabetu gizatasunezko jokaeretan. Honek du beti etorkizuna….. Nolatan bestela?
Pako, gertatzen den arazoa da denek uste dutela ikusten dutela eta itsuak beste batzuk direla. Esaera zahar batek dio itsuen mundu batean begibakarra erregea dela. Eta kontuz begibakarrarekin, erdi gezur bat bezalakoa baita, batzuetan gezur oso bat baino okerragoa. Itsua edo esna deitzea ere zure teoriaren arabera etiketatzea da, ezta? Jose Antonio Primo de Rivera diktadore faxista espainiarrak ere ezkerraren eta eskuinaren aurka egiten zuen. Orain, PPk dio zentrokoak direla, eta baita VOXek ere, ez direla ez ezkerrekoak ez eskuinekoak, txiste bat dirudien arren. Argi dago errealitate sozial horiek existitzen direla, sentsibilitate horiek, bizitza ikusteko moduak eta abar errealitate bat direla. Beste kontu bat da alderdi politikoek, “joko demokratikoan”, bizitza eta mundua modu maltzurrean ikusteko sentimendu eta modu horiek erabiltzea, partxis-fitxa moduko bat bihurtuz, eta hor gero eta argiago geratzen da “jolas” horretan batzuk eta besteak taktikoki bakarrik bereizten direla. Baina ezker tradizionalaren balioak defendatzen jarraituko dut, ez gerrari, ez armadari, ez soldadutzari, ez zerbitzu militar profesionalari, are gutxiago derrigorrezkoari, ez energia nuklearrari, are gutxiago arma nuklearrei, ez arrazakeriari, ez xenofobiari, eta abar luze bati. Adibidez, ez da lehen aldia norbait ikusten dudana mezu xenofoboak erabiltzen, eta, azken batean, esaten duena ez dela ezkerrekoa edo eskuinekoa, zuritzen saiatzen dela, eta gero eta nahasiagoa den mundu batean nahasmen handiagoa sartzen. Triste nago edo alai nago, ez dira etiketak, hizkuntzaren oinarria dira. Ustezko etiketa horiek gabe, adibidez, euskara ez litzateke existituko, ezta beste hizkuntzarik ere. Politikan ezkerra eta eskuina izena (ez soilik parlamentarioa) giza erantzuna da sentsibilitate desberdinentzat, ez dira etiketak.
Ederki erailtzen ari zaizkigu esker-eskubi-tradizional eta berri. Erailketa fisikoa, psikikoa, kulturala linguistikoa, etnikoa, ekonomikoa. Hori da nik guztiei ikusten diedan balore bakarra, denak bat eginik, lehengoak eta oraingoak (bizirik daudenak gutxienez), hangoak eta hemengoak.
Nola etiketatzen da hori?
Ez da etiketatzen, izendatzen eta deskribatzen da. Ezker parlamentarioak edo sozialak bere balioak galtzen baditu, ezkerra izateari uzten dio, neoliberalismoa besarkatu dute. Hori da gertatzen ari dena. Ezkerreko balio tradizionalak baztertu behar dira, ustezko pedigria duten ezkerrekoek beren balioak betetzen ez badituzte, balio kontserbadoreak, xenofoboak edo bestelako mugak besarkatzea beste erremediorik ez dugula pentsatu beharrean? Ez gerrari, ez derrigorrezko soldadutzari, ez energia nuklearrari, ez “plandemiei” eta gizarte-doktrinamenduari. Ez “Josef Mengele estiloko” esperimentazioei, herritar guztiekin, ez xenofobiari, ez poliziari, gizarte modernoaren tresna errepresiboari, ez bake faltsuari eta ez demokrazia faltsuari. Bai herriei eta beren etorkizuna askatasunez aukeratzeko duten eskubideari, eta ez Espainiako batasunaren bermatzaile diren armadaren, guardia zibilaren eta poliziaren mehatxuari; izan ere, azken horiek indarkeriaz soilik baliatzeko eskubidea dute, eta “indarkeriarik ezaz” hitz egiten digute. “Espainiako polizia autonomikoak” barne. Legebiltzar baliaezinak (Autonomia Estatutua amaigabeki osatu gabea, Ibarretxe Plana), polizia jipoiak bozkatzeagatik bakarrik, kartzela, autonomia etetea (Katalunia)… Gure historia, hizkuntza-eskubideak, kultura-eskubideak… babestea. Bozkatu erreferendumak ezertarako, NATO EZ!!! Ezkerreko balioak guk egiten ditugu, pertsonek, eta ezin da pertsona kontserbadoreekin etorkizun bat sortu. Nahiz eta, historikoki, puntu batean elkartu, nahiz eta puntu horren arrazoiak desberdinak izan. Batzuek beren estatus soziala eta beste herri batzuetako herrialde zapaltzaile eta kartzelaria mantendu nahi dute, besteek benetako askatasuna nahi dugu. Dena den, Joseba, idazten, badakizu tonuak nahasgarriak izan daitezkeela. Errespetu handiz zuzentzen natzaizu. Asko baloratzen zaitut, eta pertsonalki giza balio hautsezinak, oso asmo onak eta ekimen handia dituen gizakitzat jotzen zaitut, argi eta garbi gera dadin. Abesti hau euskaratu, eta gai garen guztion artean abestu eta jo ahal izango bagenu, zerbait emateko beste modu bat ere izango litzateke.https://www.youtube.com/watch?v=1q-Ga3myTP4&ab_channel=ReinhardMey
Aurrera, Patrik!