Birus neuronalak ustezko ezkertiarrei ere erasan die

Askatasun faltaren birus neuronala, eskuin muturrak betidanik eduki duena, kale izenak kenduz, kultur ekitaldiak debekatuz, liburuak eta musika boikotatuz, hots, diktadura moldeko metodoak erabiliz; birus hori, zoritxarrez, sakon sartu zaie adierazpen askatasuna ustez beti defendatuko zutenei ere.

Horrela, ustezko progresismoak, gaur egun demagogia hutsa denak, azken aldian aurrera eraman diren politiken kontra doazen idatziak eta liburuak debekatzen ditu, kontu pandemikoarekin kritikoa den guztiarekin gertatu ohi denez.

Nire azken liburuaren azalean eta kontrazalean esaten dena, dirudienez, ez zaio gustatzen progresismoari. Eskuin muturrari ez gustatzea normala da; baina progresismoari?

Gero kexatu egingo gara eskuin muturraren gorakadaz, hain zuzen ere gorakada hori ezkerrak askatasuna defendatzen ez duelako gertatzen denean. Izan ere, modu horretan, progresismoak bidea libre uzten dio eskuin muturraren demagogiari, eta badakigu denok eskuin horrek zer egingo lukeen boterera iritsiko balitz.

COVIDaren pandemia Euskadin. Porrot zientifiko eta sanitario baten historia liburuaren kontrazalak honela dio:

Pandemiaren kontakizuna hiru premisa zehatzetan oinarritu da: lehenengoa, gripearen garaiko epidemiak; bigarrena, PCR testen pandemia; eta hirugarrena, txertoaren “Grial Santuaren” etorrera. Horretarako, covidaren olatuak egokitu egin zituzten test gehiago edo gutxiago eginez, olatuak gripearen urtaroko epidemiei moldatuz joateko, eta, gero, txertoaren inokulazio aldiei moldatzeko. Bai politikarien bai osasun profesionalen arduragabekeriak, beldurraren birus neuronalaren inokulatzailetzat komunikabideak erabiliz, goren maila jo zuen txertoaren iritsierarekin, “Grial Santua”, horrek ekarri zuen guztiarekin eskubideen eta askatasunen murrizketak estutzeari dagokionez.

Txertaketa estrategia guztiz antidemokratikoa izan zen, covid pasaporteak ezarriz, adinekoak babesteko adin txikikoak txertatzea sustatuz, jada 3. inokulazioa ere bazuten adinekoak, txantaiaren erabilera lantokietan eta gazteen kontra, etab. Horrek erabateko gizarte distopiko eta desegituratua utzi zigun, eta horren froga nabarmenena dira 2021eko Gabonetako ospakizunetan gertatutakoak.

Ofizialismoaren kontakizuna txertoaren efikazian oinarritzen da eta esaten du txertoak, hots, “Grial Santuak”, covida kontrolatu duela, baina datuak aztertuz ikusten da, 2020, 2021 eta 2022ko udetan covidagatik/covidarekin hildakoak konparatuz, dexente gehiago izan zirela 2022an, txertoaren dosi guztiekin eta 3. eta baita 4. inokulazioarekin ere; 2021ean baino, txertoaren jarraibide osoarekin baina inokulazio gehigarririk gabe; eta 2020an baino, txertorik gabe. Datu horiekin esan daiteke ez dela preseski txertoa izan covid gaixotasuna kontrolatu duena. Aitzitik, baiezta daiteke inokulazioak direla covid gaixotasunaren erantzuleak, txerto horiek eragindako albo-kalte eta heriotza kopuruarenaz gain.

Datu horiek ikusita, diskurtso ofizialak nahikoa eta sobera arrazoi izan behar zuen puntu hauen inguruan hausnartzeko:

• Txertoa medikamentu esperimentala bada, esprimentuek zientzian iraungitze-data dute.
• Gaixotasun bat sendatzeko medikamentu bat merkaturatzen bada eta datuek erakusten badigute ez duela hala egiten, kontrakoa baizik, medikamentu hori merkatutik erretiratu behar da.
• Merezi izan ote duen hainbesterainoko ahaleginak egitea txerto baten inokulazioarekin, txerto horrek gaixotasuna ez zuenean kontrolatzen, ez zituenean heriotzak gutxitzen ere, eta bestalde, bitartean, beste patologia batzuk dituzten menpeko pertsonak artatu gabe utzi direnean, eta horrela, azken batean, datu ofizialen arabera, birusak berak eragindakoak baino heriotza gehiago egon direnean.

Horrek guztiak berresten digu, haien datu ofizialak eskuan, covidaren pandemia eta txertoaren bidezko bere ustezko soluzioa porrot egin duen kontakizun baten historia izan dela, bai maila zientifikoan, bai maila sozial, politiko eta ekonomikoan.