Jon Anderren doktorego tesia
Pandemia de la COVID en Euskadi liburua irakurrita, ematen du egileak tesi bat idatzi duela. Ezaguna dugun Jon Ander Etxebarria Garatek azpitituluan jartzen duen moduan, 234 orrialdetan osasunaren eta zientziaren porrotaren deskribapena idatzi du, batere gupidarik gabe 2020tik 2022ra hartu diren neurriei aurre eginez, datu eta ezagupen zientifikoetan oinarrituta.
Askotan irakurri ditugu bere iritzi artikuluak, baina, lan honetan, jasan behar izan ditugun ganorabako arauen (konfinamendua, musukoak, PCR testak, “txertoak” eta krisiaren kudeaketa) kritika zorrotza egiten du Etxebarriak 213 grafikoren bidez, ia denak iturri ofizialetatik ateratako datuekin eginak. Gehienak estatistikak dira, eta arloan ez dabiltzanei pixka bat arrotzak suerta dakizkieke, baina, ikertzaile on baten moduan, azken bederatzi orrialdeetako ondorio ugarien oinarri sendoetan baieztatzen dira. Azken atala pandemiaren kontrako errelatoarekin bukatzen du eta benetan interesgarria da.
Ganorabako arauen kritika zorrotza egiten du Etxebarriak: konfinamendua, musukoak, PCR testak, “txertoak” eta krisiaren kudeaketa
Amaiezinak dira edukietan dauden gaiak: Covid birusaren izaera bera, PCRen erabilpen maltzurra eta azientifikoa, pandemien olatu epidemiologikoen erabilpenak, askotan gripearenen parekoak, ”gaixo” asintomatikoen kontzeptu faltsua, intzidentzietako zenbakien erabilpen politikoa txertaketa bultzatzeko edo txertoen ondorio larriak Covid gaixotasunaren areagotzean zein azken bi urteetako gain hilkortasuna azaltzeko orduan. Ikusi beharko dugu, zentzu honetan, bukatu berria den 2023an zer agertzen den.
Gustatuko litzaidake Jon Ander Etxebarriak burututako lan hau tesi baten moduan noizbait aurkeztea epaimahai baten aurrean. Ez dut uste horrela izango denik, ofizialismoa — unibertsitateak alegia — totalitarismoaren beste txotxongilo bat gehiago bihurtu delako. Harritzen nau hain pertsona jakintsua ezker abertzaleak baztertzeak, Jon Anderrek berak idatzi duen moduan. Argi dago boterea non dagoen, eta boterearen ildotik kanpo dagoenari ez zaiola eztabaidatzeko aukerarik ere eman. Noizbait agian horrelako lan bat doktoregoa ateratzeko aurkeztuko balitz, cum laude kalifikazioa mereziko luke, duda barik.
Angel Bidaurrazaga Vandierdonck
Pertsona jakintsuak baztertzea ohikoa da; agertzen direnak Unibertsitario “soldatadun sasi-jakintsuak izan ohi dira, bere apunte “horixketatatik” betiko gauza ofizial hutsalen irakasle aspergarri.
Nik oraindik ez dut liburua irakurri, datorren asterako Jon Anderrekin geratu naiz, egoteko eta hitz egiteko eta oparitzen didan liburua emateko. Baina ziur zuk esan bezala, eta zurekin bat eginez dagoeneko esan dezakedana irakurri gabe, EHBilduk (Alternatiba, EA, Aralar ohia eta Sortu) baztertua izateaz gain, Jon Anderri oldarkortasunez eta deskalifikazioz eraso izanak, eztabaidarako aukerarik ere eman gabe, berretsi egiten digu Ezker Abertzale ofiziala eta «disidente ofizialak» erori egin direla, hil egin direla.
Et orain gripeari jarri diote adar eta isats. Menpekotasuna sortu nahi du nazisanitarismo politiko-militarrak. Disidentzia eta kritika zorrotzena sistema homologatuz kanpokoak dira, best guztiak konplize. Eta bai, nik ere oso gustukoak izan ditut Jon Ander Etxebarriaren idatzi eta interbentzioak, nire ustez planteamendu eta galdera ganorazko eta jakinduriaz beteak egin izan dituelako. Ofizialismoan adituek ezin zituzten jasan et horregatik egin diote eraso eta etiketa mespretxagarriak gaineratu.
Ongi izan , Anjel.
Euskal Herriko irakurzale askok, edozein gai ikasteko, lantzeko jakin-mina daukienek, euren etxeak liburuz beteta daukienek, liburu hori ez irakurtea da tristeena. Batzuen arrazoia: gaia dala ta, besteena egilea dala…..
Nire ustez euren sinisgarritasuna berreskuratzea oso gatx izango da.