Bizitzan, kontu guztiek joan behar dute batez besteko batean: ezin da izan era batekoa batean eta guztiz bestelakoa beste arlo batean; hori eskizofrenikoa litzateke. Gizarteari eta gizabanakoari dagozkion gaiak ere horrelaxe ikus ditzakegu.
Plandemian ikusi da ezker abertzale deituriko mundu horretako jende asko nola geratu den harrituta, politikari sasiburu horiek “txertatu-txertatu-txertatu!” entzutean; “bururik gabe” geratu izan balira bezala, hain zuzen ere haiengadik “zer edo zer espero” zutelako.
Beti errepikatzen da: zerbaitetara derrigortzea norbait, bere izaera zapuztuz eta nortasun faltsu bati helduz
80ko hamarkadan antzeko zerbait bizi izan genuen. Beti errepikatzen da: zerbaitetara derrigortzea norbait, bere izaera zapuztuz eta nortasun faltsu bati helduz. Hori bizi izan genuen gure politikariengandik; batzuk indarkeria ofizialaren morroi, eta besteak indarkeria ezkutukoago batenak, baina, era berean, “jo ta ke irabazi arte” orduko txertoa bailitzan erabiliz. Baina krisiak iristen dira, eta zalantzan jartzen ditugu — normala denez — zenbait uste.
Guztiaren atzetik beldurra dago. Derrigortzen gaituenaren beldurra eta bizitzari berari beldurra. Beldurra alboratzean, ordea, aukerak zabaltzen zaizkigu.
Pentsakera arrunt okerretik kanpora geratu gara batzuk. Eta horrek bizitzaren eta munduaren askoz ikuskera aberatsagoa ekarri digu, eta egiatik hurbilagokoa. Nire helburu nagusia bakoitzak bere gaitasunak eta aukerak garatuz bizitzea da, ez beste batzuen helburuei lotuta.
ez ginateke eskean arituko, badakigulako inork ezin duela ez daukana eman, eta bakoitzak hartu behar duela dagokiona
Horrela jardungo bagenu, ez ginateke eskean arituko, badakigulako inork ezin duela ez daukana eman, eta bakoitzak hartu behar duela dagokiona.
Bizitzak badu berezko joera bat: denok elkartasunean topo egitearena.
Gorputzak gogoari jarraitzen dio. Jokabide okerretan oinarritzen garenean sortzen dira buruko gaitzak.
Ideologiak bide motza dauka. Alabaina, gizatasunezko jokabideak sendotasuna, bakea eta aurrera goazenaren sentipena ematen ditu. Ez da erraza esatea, ez baita zabaldu nahi, baina horixe da behar dugun txertoa benetako udaberri bat izateko.
Eutsi goiari!
Potentea, Pako.
Inork ezin du ez daukana eman. Egia da.
Eta ez dagoen tokitik ezin da atera.
https://youtu.be/EMRK_yKbl7U?si=KXjMc3O8ldmGhNc6
Teoriak teoria, Jotake irabazi arte!
Aupa Pako! Berriro ere egiaztatzen dut norbait hitz egiten eta bere burua adierazten ikustea eta irakurtzea ez direla gauza bera. Batzuetan, idazketan aurpegi-adierazpenak eta ahots-tonuak galtzen dira, eta horrek gaizki interpretatzea eragin dezake. Ziur aski, norbait irakurtzen dudanean eta haserre dagoela iruditzen zaidanean, baliteke ni izatea haserre dagoena, eta orduan nire sentimendu puntuala gailentzen zaio idazleari, berak beste tonu batean hitz egiten duenean. Alde batera utzita esaten duzunaren alde zauden ala ez. Izan ere, entzun eta bideoetan ikusten zaitudanean, hain ahots lasaigarriarekin, hain espresio zintzo eta lasaiarekin, eta oso hizkuntza argi eta ulerterrazarekin, konturatzen naiz barrura begiratu behar dudala eta gaizki egiten ari naizela ikusi behar dudala. Funtsean, ados nago esaten duzun ia guztiarekin, agian xehetasunen bat eztabaidatu ahal izango nuke, baina, oro har, nahiko arrazoi duzu bideo honetan esaten duzunarekin. Gozatu zure erbestealdiaz, zibilizazioaz, Euskal Herritik erbesteratuta ez zaudelako, zu Euskal Herria zarelako, euskararen jabe zarelako eta gure altxorrean hitz egiten entzutea plazer bat delako. Besarkada zintzoa!
Jajjaa Aitor, abesti ona, baita nire gustokoa, jo ta ke, irabazi arte!
Ezker abertzaletik ateratako disidenteen artean denetarik ezagutu ditut, erantzun edo norabide bat emateko alderdi Berri bat sortzetik Alviseri botoa emateraino. Otsailaren 1eko gune irekia egokia izan daitezke Elkar gogoetak egiteko.
Bai, gero ta gehiago ideologiek bide motzak daukate.
Zorionak!
Hausnarketa sakona Pako!! Azken finean bizitza oso sinplea dek eta oso aberasgarria, gauzak hik esaten deken zentzuan hartu ezkero. Eta zerbait eskatzekotan norberak bere buruari eskatu behar liokek, aldaketa hor hasten delako. Nik konparazio hau egiten diat beti: arto hazi bat landatzen dekenean, landarea sortu, hazi eta loretu ondoren artaburua sortzen dek. Artaburu hori lurpean sartutako arto- hazi horren informazio berarekin osatutako arta-alez betea zegok, ez babarrunez. Eta babarruna landatzen baduk ez dituk arta-aleak ateratzen, babarrun aleak baizik. Ba pentsatu, hitzegin edo egitea lurrean hazi bat landatzearen ekintza berbera dek eta horrek erabakitzen dik gure etorkizuna.
Plazerra zure berbak irakurtzea eta entzutea. Geure buruari eskatu beharrean, gurasoei, irakasleari, lagunei, bikoteari, estatuari eskatzen irakatsita gagoz umetatik, besteei baimena eskatzen eta besteen onarpena desiatzen. Baina zuk diozun moduen, ez dekonari ezin jako eskatu, norberari baino ez dagokiolako berezkoak dituen gaitasun eta dohainak lantzea, eskaintzea eta horren trukean jasotzea, horretan baitago benetako saria. Beharbada, horixe da geure buruari erakutsi ahal deutsegun leialtasunik handiena. Eskerrik asko, Pako!
JOTAKIE….
https://youtu.be/JqPfOe1KZw4?si=–X0xW0YO5J91OBp