“Gogorra izan da baina merezi izan du”

16 erantzun ““Gogorra izan da baina merezi izan du”” bidalketan

1. Besarkada goxo-goxoa Independentea posible izatea ahalbidetu duzuen eta horren ondorioz gaizki, oso gaizki pasa duzuen asmo oneko jende baiotsu guztiei. Azkenean proiektua indartuta atera da, jazarleek min eman bai baina besterik ba ote dakite egiten adierazpen askatasuna bermatze aldera? Harrituko nintzateke, kaltetuegiak daude barne-barnean.
   Berriro adierazi nahi dizuet Independentea posible egin duzuenei nire afektua. Ongi izan.

2. Milesker bihotzez Gorka. Bai, oso kaltetuak, denok bezala azken finean. Agian bai, diozun moduan batzuk oso barrenean dute kaltea. BIOSean esango luke baten batek… Heldu behar zaio SENAri, barnekaltetik sendatzeko. Horretara heltzeko bide bat da bizitzen dena berbalizatzea… Eta horretarako eskerrak eman behar Gari eta Asier ‘hitza hartu’ ahalbideratzeagatik.

3. Eskerrik asko, Gorka Setien, zure egunerokoari esker ere eutsi dio Independenteak.

   Mila esker, Garikoitz Ibarluzea, irratsaio beharrezko horiengatik.
   Segi horretan!

4. Independentea gertatu zaigun gauzarik onena da, burugabekeri aro berri hau hasi zenetik. Eskerrik asko oxigeno-baloi hau emateagatik, gero eta luzeagoa den basamortu honetan jarraitzen laguntzeko.

5. Aupa Patrik, bai, elkarren beharra dugu oxigenoa bezala

6. Aupa Patrik, bai, elkarren beharra dugu oxigenoa bezala

7. Eta baita ere Ihintzari arrazoi, Gorka Setien, indar handia zara

8. Plazer bat biak entzutea, Kote eta Garikoitz.

   “Ez nuela existitu nahi”. Garden eta zintzo irekitzeko ausardia horrengatik, mila esker bihotzez, Kote.

   Jarraian diozu “oso gogorra izan da, baina ez naiz damutzen”.

   Eta denoi barrura heldu zaigunarekin ezin lotuago biak: hanka sartu izanaz damu ez izatea, ezer egin gabe geratzen garen aldi guztiez baizik.

   Besarkada!!!

9. Bai, Haizea, atera behar diagu bai ala bai! Bskrd!

10. Ongi entzun dut.
    Bai, jarraitzeko!
    Eta: nire euskara pobrearekin:
    COMPLIMENTI ! ;)))
    BAI AUZOLANA!
    Gari ta Kotte, hau lana!
    Zorionak ekipo!

11. Ederto dago elkarrizketa eta bizi izan zenutena kontatu izana eta Eliseo Gilen kasua aipatzea ere. Ez dakit zenbat jendek entzuten duen Tolosako irratia, baina horrela Independentea ere ezagutuko dute. Jakina, mila esker nitaz gogoratzeagatik eta aipatzeagatik. Orain arte esan ez badizut ere, nik ere jasan nuen jazarpena, lan-jazarpena, hain zuzen, urte askotan. Horregatik interesatu zitzaidan asko gaia eta horri buruz irakurtzeari ekin nion.
    Orain, denborak ematen duen perspektibarekin pertsona moduan indartu zarela sentituko duzu agian, gainera jazarpena publikoki salatzea sendagarria da. Beno Kote, besarkada bat.😄👏😍

12. Earra paria, eta elkarrizketa

13. Kaixo Kote, mila esker Garikoitz eta bioi!
    Oso elkarrizketa freskua, sakona, zintzoa eta aberasgarria alde askotatik, zorionak!
    Patrik-ek esanarekin bat, aro ilun honetako argi izpirik ederrenak bertatik etorri zaizkit niri ere bai, Independentetik!
    Ganera, lagun eginda, barre ugari bota be alkarregaz, mila esker!

    Jazarpena, tamalez, egunerokoa bazter ugaritan, oso gizarte bortitza eta gogortua gurea. Txikitatik eta hil arte, pentsa, jazarpena ez bada, zer ote nagusien etxeetan edo “osasun mentalekoetan” pairatzen duten errejimena, zer ote?

    Gaiari heltzen laguntzeko prest eta gogotsu, badakik!

    Besarada bana!

14. Aupa Kote, Haizea, Ihintza, Gorka eta aldez edo moldez adierazpen askatasunaren eta independentzia ideologikoaren alde zabiltzaten guztioi. Independentea jaio zenean kartzelatik atera berri nengoen, pandemiaren erdi-erdian, botereak ezarritako salbuespen egoeran. Izatez, atera nintzen egun berean poliziak isuna jarri zidan hondartzako pasealekuan esertzeagatik. Ibiltzea ez zen debeku, geratu eta esertzea bai. Gogoan dut etxeratze agindua ere bazela: iluntzean hiru orduz atera gintezkeen, ez gehiago. Konta ezin ahalak ziren botere guztiek, exekutibotik hasi eta mediatikoraino, indarrez eta bortxaz kenduz zizkiguten askatasunak. Hasiera-hasieran nik ere, beldurtuta, amua irentsi nuen. Baina beldurrari ezinegonak, eta honi haserreak egin zion bide. Polizia osasun kolektiboaren zaindari, jendea jazarri eta jipoitzen? Lanera joan bai baina kalera irten ez? Ze birus mota da hau? Agerikoa zen testuingurua aprobetxatzen ari zirela estatu kolpea leun bat egiteko. Agerikoa zen bezala gezur mordoa esaten ari zitzaizkigula, txantai moral hiper autoritarioa eta jergoi sasi-zientifikoa batuz, grafiko eta estatistika uholde baten laguntzaz. Inperatiboa ahoa itxi eta dena onartzea, baita zipaioen kontrolak ere, hortzetaraino armatuta, birusa tiroka akatzeko-edo. Oso zientifikoa dena. Hainbeste ziren askatasun murrizketa eta debekuak ezina baitzen guztiak zerrendatu eta egunean egotea. Une berean, osasun alorreko langileek esaten ziguten ospitaleetan lehentasun absolutua, larrialdi egoera militarizatu haren erdian, pandemia aurretik ezarritako aurrekontua doi-doi mantentzea zela. Ez zegoen inbertsiorik, ez zegoen anpliaziorik, ez zegoen ohiko prekarietatea besterik. Ez ziren gutxi eromen haren aurka oldartu eta zentzu edo arrazoi apur bat ekarri nahi izan zuten sendagile eta zientifikoak. Haien aurkako jazarpena, laborala, mediatikoa, morala, politikoa, ikaragarria izan zen: magufoak ziren, negazionistak, arduragabeak, jendaila okaztagarria, pariak. Tafallatik Hendaiara, Hendaiatik Estrasburgora, handik Vancouverrera, New Yorkera: mendebalde osoan. Dogmak ez baitira eztabaidatzen, eta mundua gurutzada batean sartuta zegoen, birusaren aurka baino Egia Errebelatua ukatzen zuten heretikoen aurka. Euskal Herrian, gure errealitatean, sorpresa izan zen niretzat ikustea, berriro diot, karzelatik atera berri, apaizen moduan ebangelioa predikatzen eta bekatariak anatemizatzen zebiltzanak, beti eta hutsik egin gabe boterearen alde lerrokatzen direnak ez-ezik, beren burua ezkorrekotzat zutenak ere bazirela. Gogoan dut twitterren zerbait idazten nuen bakoitzean, neurrien absurditatea edo inkoherentzia salatuz,
    aurrekari libertiziden arriskuaz ohartaraziz, diskurtso dominantea auzitan jartzen zuen edozer, apostolu berriak talde erasoan zetozkidala. Nik ere sufritu nuen jazarpen hori, eta ez zen samurra izan. Kartzela batetik atera eta beste kartzela batean sartzen ninduten. Kartzela berriaren arauek, gainera, ihes egiten zidaten, gainezkatu egiten ninduten, gauzen kontrola galtzen nuen, ez nekien zein ondorio izan zezakeen, niretzat nahiz nire inguruarentzat, pubikoki anatemizatua, lohitua izateak. Gora adierazpen askatasuna. Gauzak horrela niretzat berri pozgarria izan zen Independentearen sorrera. Ez gaude hilda, halere, nioen nirekiko. Ongi gogoan dut Independentearen sorreraren egunean bertan sareetan zabaldu zen buloa, maltzurra eta toxikoa inondik ere, Berria egunkariaren aurka jaio zela. Oker ez banago Sustatuk zabaldu zuen fake hura. Hortik aurrera zer zerrikeria ez genuen irakurri Independentearen aurka, Steve Bannonek edo Trumpek berak sortu eta zuzenduko balu bezala. Ezker dibinoarentzat arazoa ez baitzen gobernuak eskubideak eta askatasunak zangopilatzea osasunaren eta ardura kolektiboaren izenean, baizik eta “negazionistak” Euskal Herrian zabaltzea. Eta Independentea ere negazionismoaren kategoria horretan kabitzen zenez, ba egurra. Denak balio zuen, gezurrak, fede txarrak, manipulazio burdoenak, troleoak kontu faltsuen bidez: denak. Gurutzadaren puntu gorena txertoen eztabaida izan zen, eztabaida deitzerik badago. Esan dezadan txerto inperatiboaren alde eta kontrakoa gerra. Nire jarrerak beti izan dira askoz politikoagoak zientifikoak baino, ez baitaukat formakuntza zientifikorik. Orain badakigu “txerto” hura fraude bat zela, orduan intuitu baino ez genuen egiten. Baina kontua niretzat ez zen txertoa eraginkorra zen ala ez ebaztea, baizik eta derrigorrezko txertaketari argi eta garbi EZ esatea. Nola onartuko dugu ba sendagai bat, edozein dela, gorputzean sartzeko obligazioa? Ez zela derrigorrezkoa, hori ere esan ziguten, nahiz eta ez hartzeak ondorio oso zehatzak izan, askatasunari zegozkionak. Gaur hori onartzen badugu, zer izango da bihar, lobotomia boluntarioa? Ez al geunden ba ohituta “askatasunaren hegal azpian habia egiten”? Kuriosoa da: bost axola zait eskuinaren posizioa. Ez dut eskuinarengandik ezer onik espero. Baina pandemiak deskubritu didan ezkerrak ere ez dit itxaropen handirik pizten, ezpada kontrakoa. Botereari bere arorik ilunenetakoan aurkaritza txikiena erakusteko gai ez den ezkerra, askatasun ororen deuseztapena txalotzen dizuna, egoeraren aurrean oldartzen direnean aurkako gurutzada gupidagabeari lotzen zaiona, multinazional farmazeutikoenganako fedea agertzen dizuna logika elementalenari eta materialismo historiko kategorikoenari muzin eginez, boterearen txotxongilo negargarri hori ez da ezkerra, posizio horietan irauten duen bitartean behintzat. Ezkerraren deriba liberal, erreakzionario, menpeko, otzan, dogmatiko horri aurre egin behar zaio, ebidentzia horiek seinalatu egin behar dira, eta horretarako behar-beharrezkoa dira independentzia eta askatasun ideologikoak. Independenteak bere ibilbide labur, malkartsu eta gogorrean ezer erakutsi badu da printzipio horiei atxikitzen zaiola. Ez da gutxi. Segi horrela ekipo, bizi zutik eta aske!

15. Bua, aupa zu Zigor.
    Ez dugu inoiz ahaztuko nola bizitu dugun hildako giroaren fartsa ikaragarria. A zelako estatu kolpe korporatiboa txo.

16. Zigor, eskerrik asko bihotzez, zure hitzekin hain ongi jasotzeagatik azken bi urteetan bizi izandakoa. Kartzela batetik atera eta bestera sartu… laburpen ezinhobea da.

    Gurutzada, dogma, ebanjelioa, predikariak, bekatariak. Horixe bizi dugu: Erlijio Berria, inposatua, nola ez ba. Zientzia, medikuntza eta askoren ofizioa kakaren parean utzi duena, guztion lotsarako, eta lanbide horietan dabiltzan gehienen (kazetariak zertarako aipa…) isiltasun ulertezin eta arduragabearekin.

    Zakurtegia gainera bota zaigu guk Fede Berriaren aurrean hitz txiki bat esan orduko. Espero ez genuen lagun ugarik jarraitu die zakurrei, eta hori latza izan da, baina hemen diraugu bizirik.

    Deriba erreakzionarioa aipatzen duzu, eta bai… Gizaki otzan obeditzailearen pandemia bizi dugulakoan nago, eta badira obediente ezjakinak eta ezjakinkeria hautatzen dutenak, baina baita obediente eruditoak ere, beren pulpitu ideologiko eta kasik erlijiosoetatik besteoi lezioak ematen eta zer gertatzen ari den eta “zer gertatzen zaigun” esplikatzen digutenak etengabe, eta bortizki, ez baitute “Ez” zer den ulertu nahi. Eta ez, ez dugu edozer ontzat emango eta gainera txalotuko.

    Bizi, zutik eta aske.