Etorkizuneko medikuarengan pentsatzen hasteko unea da.
Etorkizuneko medikua ez da zu sendatzen saiatuko, soberan jakingo baitu ezin duela. Ez dizu ez ilusiorik salduko, eta ez botikarik emango ere, heldu batek ume bati gozokiak ematen dizkion bezala. Ez zaitu tratatuko, zurekin tratatuko baizik, sendatzeko prozesuen partaide eginez. Zure autosendaketa-gaitasunekin jarriko zaitu harremanetan eta gaitasun horiek zabaltzen lagunduko dizu, zugan berriz esnatzeko naturaren indar sendagarria, antzinakoek vis medicatrix naturae deitzen zutena.
Etorkizuneko medikua ez da horrenbeste izpien, eskanerren eta erresonantzien menpe egongo. Begi klinikoa berreskuratuko du eta gorputz-hizkuntza, keinuak, osaera eta adierazpena, hitzez adierazten ez den guztia, interpretatzen jakingo du. Zu ikusten eta ulertzen jakingo du, eta horrela egiteko behar den denbora izango du. Eriarekiko erresonantzia pertsonala izango du kontuan erresonantzia magnetikoa ikusi baino lehen.
Etorkizuneko medikuak onartuko du zeu zarela zure medikurik onena, sendatzeko artea erakutsiko dizu bizitzearen artearen bidez eta gogoraraziko dizu, bera falta denean, Erdi Aroko Salernoko eskolaren kontsigna presente izan dezazula: «Medikuak faltan izanez gero, hiru gauza hauek izan daitezela zure mediku: buru alaia, atsedena eta elikadura moderatua». Edo, bestela esanda, zu zaintzea zu sendatzeko.
Alex Pulidok itzulitako pasartea,
“La medicina proscrita” liburukoa.
Oso ondo da etorkizuneko medikua Jakintsua izatea, baina garestitxo dago oinezkoentzat.
Garestitxo ? Tranpa handi bat dago hor.
Igurtzi bat,pozoindu gabeko elikagaiak, etxean erditzea, barau zaindua, senda belarrak…garestiak dira gure patrikatik ordaindu behar ditugulako. Besteak, xoxasungintza industrialak,publikoa eta merkea dirudi estatuak ordaindu duelako(orain arte).
Zenbatu gabe dago zenbat mila miloi xahutu diren Koiteretzia aroan industria farmakologikoaren irabaziak gizentzeko, zerbitzu publikoak murriztu dituzten artean.
Gure etxean medikuntza ofizialetik urruti mantentzeko jarrera izan dugu eta ziur nago ordaindu ditugun gauza garesti guztiak batuta, edozein etxetako botika subentzionatu gastuetatik oso azpitik garela, Zorionez.
Gu elikadura munduan gabiltza eta kontraesan horiek nahikotxo ondo ezagutzen ditugu. Orain gaztaina biltzen hasiak gara: aspaldi landatuak diren zuhaitzak,ia zaintzarik behar ez dutenak,ez ongarriketa, ez urteroko landaketa edo lur prestaketarik; hau da, posible den elikagairik merkeenetakoa. Ba lan hori hartzen dut autodisziplina eta naturarekiko eskertza hutsagatik, ez dagoleko bilketa, kontserbazioa eta merkaturatzea ordainduko digunik. Hori da merkatuaren logika, esplotazioa, teknologia (subentzionatua) eta energia xahutzetik kanpo, ez da errentagarria eta legez jazarria dago hainbat amarru korapilatsuren bidez. Janari merkea nahi baldin ba dugu,paradoxikoki industriala izan behar du: pozoitsua, xahutzailea, esplotatzailea eta natura suntsitzailea. Edo norberak bildua merke, merke.
Beraz inoren lanaren ordaina epaitu aurretik kontu handia dut, ez baitut konparatzeko erreferentzia garbirik.
Eta bai garesti dago baina geure ardura da horren konponbidea antolatzea.
Euskaldunontzat tratamendu berezi bat asmatu beharra dakusat etorkizuneko medikuen aldetik:
Firmamentua (GOIA) edozein unetan jausiko zaigun beldurrez bizi gaitut.
Hortik EUTSI GOIARI esatea uneoro, elkarri egur esateko astegun buruzurietan ere.
Zer erremedio dagokio gaixotasun endemiko horri?
Harri jasotzia nahikoa ez eta zeruari be eutsi behar?
ZERUEI EUTSI BEHARRA
aspaldiko kontua da, antza danez: indooeuroparren aurrekoa.
Zeren ODINek bere ezpata distiratsua erakusten baitzion TOR zeruetakoari, batere beldurrik gabe.
Ostera, euskaldunek betiereko beldur (genetikoa?) zeukaten, Goikoa edozein unetan jasoko ote zitzaien buru gainera.
Eta IZARREZ ere ez ziren fidatzen: hildakoen izpirituak hautematen zituzten zirela!