Baraua, bidaia espiritual bat

Uda honetan nire bizitzako hirugarren baraua egin berri dut, planifikatu gabe hasi dut eta horrek sortzen dizkidan bizipenak partekatu nahi nituzke.

Lehen baraua 2019ko udan egin nuen. Amatasunean lehen aldiz egun asko egongo nintzen alabarik gabe, sei egun. Ez nuen dirurik bidaiatzeko edo dirua suposatuko zuten planak egiteko, eta, bizi nintzen herrian urtebete neramanez, ez nuen lagunik; beraz, nire sagitario abenturazale amorratuaren energia bideratzeko, barrurantz bidaiatzea eta baraua egitea erabaki nuen. Ruediger Dahlkeren El gran libro del ayuno liburua aukeratu nuen (Karmelo Bizkarrak ere badu barauari buruzko liburu interesgarri bat, El poder curativo del ayuno, interesa duzuenontzat). Gainera, erosketak egiten, bazkaltzen… ibili beharrik ez nuen izango, eta horrek neure buruarekin topera konektatzea ahalbidetzen zidan.

Gorputzak ez zuenez janaria digeritzeko energiarik gastatu behar, barne-medikua martxan jarri zen

Lehenengo hiru egunak izan ziren emozioen aldetik mugituenak eta liburuak adierazitako infusioekin lagundu nion prozesuari, baina hortik aurrera dena guztiz atsegina izaten hasi zen eta gorputzean sartzen nuen bakarra ura zen. Maila fisikoan nabari zen, nire gorputzak ez zuenez janaria digeritzeko energiarik gastatu behar, barne-medikua martxan jarri zela. Eta horrela izan zen. Eraginak azalekoenetik hasi nintzen nabaritzen: mihia garbiketa egiten hasi zen eta goizero zikintasun handia ateratzen zen mingainean; egun batean, bainatzean, erabat birsortu zen azala, eta askatu zen azal guztia flotatzen geratu zen bainerako urazala azal puxkaz estaltzera iritsi zelarik. Geroago ohartzen hasi nintzen organo barnekoagoetan ari zela lanean nire barne-medikua, hala nola bihotzean edo biriki eremuetan aktibitatea sentitzen bainuen. Koipea metatua nuen zonaldeetan hatzarekin ikutzean mina sentitzen hasi nintzen. Horrek pentsarazten zidan barne-medikuak, nire gorputza birsortzeko eta berrabiarazteko egiten ari zen lanak, nire gorputzean sobera zegoen energia erabiltzen zuela. Nire barne-medikuak egiten zuen lan hau maisulana iruditu zitzaidan.

Maila emozionalean, bakardadean eta gelditasunean, iraganeko eszenak agertzen ziren, berriro bizitzeko, berriro zeharkatzeko eta maitasun handiagoz birkokatzeko kontzientzia maila handituz. Maitasuna berez eta oso erraz jariatzen zen.

Iraganeko eszenak agertzen ziren, berriro bizitzeko, zeharkatzeko eta maitasun handiagoz birkokatzeko

Zazpigarren egunean alabak itzuli ziren eta haientzako janaria prestatzen hasi behar izan nuen. Ez nekien horrek baraua geldiaraziko zidan edo kapaza izango nintzen nire barne-medikuaren reset-egite lanarekin jarraitzeko. Eta beste zazpi egunez jan gabe jarraitu ahal izan nuen. Guztira hamahiru egun egon nintzen janari solidorik hartu gabe. Asko flipatu nuen.

Bitartean, adinekoen eguneko zentro batera joaten hasi nintzen astean egun batzuetan lanera. Aurretik, nire etxea berritzen aritutako bi pertsona musulmanen ramadan esperientzia bizi izan nuen hurbiletik, eta ikusi nuen lanean jarraitzeko gai zirela, eta, gorputzaren erritmoa doituz, beren lana erabat burutzen zutela, nahiz eta ramadana egiten aritu. Nire lana nola egingo nukeen zalantza agertu arren, argi eta garbi deskubritu nuen, nire arimaren lasaitasunak eta baraua egiten aritzeak, oztopo izan ordez, areagotua zegoen adimen emozionalarekin, pertsonen barnea argiago sentitzea ahalbidetzen zidatela, eta honek aukera ematen zidala adinekoekin hobeto eta sakonago binkulatzeko. Era berean, nire bake-egoerak giroa blaitzen zuela eta bertan eragiten zuela antzeman nuen.

Nire arimaren lasaitasunak eta baraua egiten aritzeak, oztopo izan ordez, pertsonen barnea argiago sentitzea ahalbidetzen zidaten

Nire lagunak ikusi ninduenean, haren hitzak “lebitatzen ari zarela ematen duzu” izan ziren. Bitxia iruditu zitzaidan. Egoera horretan, materia-dentsitate txikiagoarekin egoteak arimari espazio handiagoa uzten zionaren bizipena egiaztatzen zitzaidan nire lagunak esandakoarekin.

Esperientzia hain izugarri honen ondoren, janariarekiko mendekotasunari buruzko zerbait askatu zen nigan. Janaririk hartu barik ezin hobeto egon daitekeela eta horrek bizitasunean ez duela eraginik argi eta garbi geratu zitzaidan. Aitzitik, gorputzak materia-dentsitate txikiagoa izatean, arimarekin lotura handiagoa du eta, purutasun horretan, suaren energia, uraren sentikortasuna, airearen adimen emozionala eta naturarekin, lurrarekin, kontaktu estuan egotea potentzia handiz bideratzen dira.

Bigarren baraua DIU batekin (umetoki barneko gailua) egin nuen, eta ez zuen zerikusirik izan aurrekoarekin. Nire barne-medikuak, lehen ataza gisa, DIUa kentzea aukeratu zuen, eta nire gorputzean sartu nuen elementu arraro hori kanporatu nahi zuten uzkurdurekin egon nintzen. Primeran ulertu nuen nire gorputzak zekarkidan informazioa, eta DIU hori, jarraian, kendu egin nuen. Oraingo honetan sei egunetako baraualdia egin nuen, eta ez zen esperientzia atsegina izan, uzkurdurengatik.

Uda honetan hirugarren baraua egin dut, eta hamabost egunez egon naiz ura bakarrik edanez. Plangintzarik gabe etorri da, ustekabean. Nire baserriaren salmenta sinatu nuen egunean, lehenik nire gorputza espontaneoki beherakoekin hasi zitzaidan, hilerokoa ere bere garbiketa prozesuarekin hasi zitzaidan, eta, baineran egon ondoren, gorputzeko azala berritu zitzaidan. Seinaleak ezagunak zirenez, nire gorputza zer eskatzen ari zitzaidan ulertu nuen. Eta barauarekin hasi nintzen. Oraingoan iturburuko ura besterik ez.

Zuekin gure barne-osasuna elikatzen duen praktika hau partekatu nahi izan dut. Era berean, datorren udara begira Independentezaleon artean animatzen garenokin baraualdi esperientzia bati forma ematen joango gara, beraz, parte hartzeko interesa duzuenok denbora duzue mentalizatzen joateko, barne-medikua era optimoan aktibatzen duen prozesu zoragarria den baraualdia deskubritzeko.