IRITSI DIRA APARKALEKURA, denboraz estu, ikuskizun gose.
Espetxea antzeman dute hondoan, burnizko sare garai batek
Arabako basamortuaren bihotzean zedarritutako karratua,
turista-horden santutegi. Ordaintzean guardiak oinezkoen
atea zabaldu die, araua gogorarazi artean:
—Fotos no.
Kaiola ertzean irentsi ditu jendetzak. Ukondoak lagun, heldu
dira aurreko ilaretara. Hamabiak jotzear.
Presoak erdigunera jaiki dira emeki. Koreografia traketsean,
buzo grisen kremailera jaitsi dute lepotik gerrira, eta eskuak
mahuketatik libratu.
Sirena-hotsa urrunean. Haizeak harrotu ditu hautsak labur.
Emakume eta gizon; haur eta nagusi; soinak biluzik barkatzen
ez dakien eguzkipean. Kokotsak duin, ukabilak zerura, eta
agerian inoiz ziztatu gabeko sorbalda eta besoak.
2023ko apirilean
Ziriako Andonegi
Mikroipuin Lehiaketara
aurkeztua.
Ederra, Aner.
Prestatua diguten espektakuluzko panoptikoaren adierazgarri?
Hor ere pase eta ziztadak egunerokoan.
Baina, ukabilak zerura bezala, gora bihotzak.
Milesker, Ihintza! Halakoxe mundua ari zaigu geratzen. Kartzelak parke, pentsamendua bekatu, duintasuna pribilejio.
Baina, artzainak dioen bezala, gora bildotsak 😉