2021. urtearen bukaera: “pasaporte sanitarioa” (izen herrikoia pase nazia duena) jada indarrean eta hedatzen, ia bi urte herritarroi pandemia deklaratu zigutenetik, aurrekaririk gabeko eraso mediatikoa hasi zenetik (prentsa-terrorismo ere deitu izan zaio), pentsamendu bakarraren gailentzea, zalantza edota kritika ororen isilaraztea hasi zenetik, eta zokoratzea, eta difamatzea, edo gutxienez barregarri uztea, pozoitzea edota, zuzenean, gezurretan aritzea hasi zenetik.
ia bi urte
herritarroi
pandemia
deklaratu
zigutenetik
2021. urtearen bukaera: jendartea aztoratuta eta bere onetik aterata (besterik espero al zitekeen?), debekuen pilaketa eta gizarte-bizitzaren gainbehera tai gabe, terapia geniko baten dosi gehigarri amaigabeak zerumugan begibistan, laguntasun eta senidetasun lotura ugari hautsita edo haustear, jendearen kexua handitzen, eta erresistentzia ere indartzen.
Testuinguru honetan, Euskal Herrian eraso mediatikoaren muinean aktiboki aritu diren hainbat elementu zalantza batzuk agertzen hasi dira, beren pulpituetatik. Pasaporte sanitarioak ez duela oinarri zientifikorik. Kalean musukoa erabiltzeak ez duela ezertarako balio. Lehen arreta indartzea dela bidea. Ezin izan diote utzi —jakina—, hala ere, “txertoen”, diagnostikorako baliorik inoiz izan ez duen test baten eta toki estalietako maskaren defentsa itsua egiteari. Jauzi handiegia litzateke hori, jauzi mortala, suizidioa.
Ez da kasualitatea orain azaltzea jarrera oportunista hauek. 2020an non zeuden hauek musukoa zalantzan jartzeko? 2020an kalean zerbaitetarako balio baldin bazuen (gripea desagerrarazteko adibidez; zilegi bekit ironia), orain zergatik ez? Leku itxietan birusen (birusen!) zirkulazioa gutxitzen duelako ebidentzia zientifikoak erakutsiko dizkigute behingoz? Ebidentziak, ez uste ustelak, mesedez. Lehen arreta 2020ko udaberrian hasi ziren desmuntatzen eta horretan darraite; non zeuden orduan azken orduko kritiko hauek?
Bidean galdu duguna handiegia da, diskurtso ofizial pro-pandemikoaren elementu horiek eragin duten hondamendi soziala ez da nolanahikoa, orain jarrera berri lotsati horiek aintzat hartzeko… eta haiengan konfiantzarik izateko. Min handiegia eragin dute, jazarpen larriegia elikatu dute, orain bat-batean ezer gertatu ez balitz bezala “barkatzeko”. Kontu honen inguruan askok erakutsitako jarrera autoritario eta totalitarioa ez daukagu ahazteko, eta badakigu hor dirauela. Benetan, hondoratzen ari den itsasontzitik jauzi egin nahi duten lehen arratoien itxura dute.
eskatzen aritu izan ez balira, konfinamendu, test, maskarilla eta txerto gehiago exijituz, oraingo distopiara iritsiko al ginen?
Orain pase naziaren kontra daudela iradokitzen dute, beraiek prestatu diotenean bidea. Haien lanik gabe ez ginatekeen honeraino iritsiko. Haiek suari egur gehiago botatzeko eskatzen aritu izan ez balira, konfinamendu, test, maskarilla eta txerto gehiago exijituz, oraingo distopiara iritsiko al ginen? Zer espero zuten, bada? Bazekiten zer zetorren. Jakiteko ardura zuten. Beren adierazpen publikoen eta erabakien arduradunak dira. Pentsamendu kritikoari traizioa eta zentsura izugarriak izan dira. Moral goren baten jabe direla uste duten batzuen aldetik, jazarpen stalinista jasan behar izan du jende ugarik; “ultraeskuindar, magufo, terraplanista” eta beste hainbat perla entzun behar izan ditu jende kritikoak.
Dena den, honek guztiak badu bere alde positiboa ere. Jende autonomoaren borroka luzea kapitalizatzen eta instrumentalizatzen saiatuko diren arren, pertsona asko eta asko lezioa ikasita daude, eta ez dira hain engainaerrazak izango berriro. Erresistentziara batu nahi duena, ongi etorria izan bedi, baina ez dezala espero inoiz gehiago lidergoa hartzen utziko zaionik. Burujabe izatea baita bide bakarra.
Hemen, EHn,ezker politiko eta intelektualak hanka sartze izugarria egin zuen hasiera hasieratik, Trump eta enparauekin pareka ez zitzaten beldurrez eta aurrerantzako ihes izu batean aurkitu dira justifikagaitza justifikatzen. Eta ordainduko dute politikoki, hala uste dut nik. Ezker politikoa, intelektuala, artistikoa eta mediatikoa. Ez denak, bai asko. Zauriak itxi eta herrigintza nahiz ezker ikuspegia berriro ere martxan jarri behar ditugu, hori bai, gertarazi dituzten izugarrikeriak ahaztu gabe. Nik “TeknoNazismoari” egozten diot ardura eta batzuri gehiegikeria iruditzen zaie baina harritzekoa da nola erori den hainbeste ezkertiar kapitalismo sanitario tiranikoaren sarean, harritzekoa.
Amelingo txistulariak jarraitzaile gabe geratuko al dira oraingo hontan?
Denborak bakarrik erakutsiko digu.
Bada nik uste dut itsasontzitik ihes egiten jarraituko direla asko eta asko, Omicron aldaerak “erregea biluzik” uzten ari delako:
– Hilkortasun tasa, txikia bazen ere, askoz txikiagoa izateak kolokan jartzen ditu neurri murriztatzaile eta protokolo guztiak.
– Txertoen efikazia transmisioa eteteko ezerezean gelditu da.
– Eta, inoiz justifikatuta egon ez den arren, osasun pasaportearen inposizioak ez dauka orain inongo osasun arrazoirik.
Laburbiduz, nire ustez Omicron aldaerak eskema ofizialista guztiak hauts ditzake eta aprobetxatu behar den olatua da egoera normaltasunera itzuliarazteko.
Dena den, amaitzeko, inoiz ez dut ahaztuko beren konplizitatea egindako astakeriekin eta giza eskubideen aurkako krimenekin. Barkaezina da herriari egindako traizioa.
“Pandemia deklaratu ziguten”, hain zuzen ere, herritarroi gerra deklaratuko balitzaigu bezalaxe.
Hartutako erabiek hasieratik ez daukate zentzurik. Salatu genuen, baina… erotzat hartu gintuzten. Orain gripearekin bezala jokatu beharko dutela diote eta ardi tropelak berdin jarraitzen du, ez dira engainatuta sentitzen. Zer egingo dugu ba?
Barkutik saltatzen duena ito agian? Kaltea eginda dago, jada berandu da.