Osasun ituna
Dokumentuaren 264 orrialdeetan, ez dut Osakidetzaren kudeaketari buruzko autokritika bakar bat ere aurkitu.
Dokumentuaren 264 orrialdeetan, ez dut Osakidetzaren kudeaketari buruzko autokritika bakar bat ere aurkitu.
Osasun-profesionalak elementu funtsezkoena galtzen ari dira: pazientearen benetako ezagutza.
Ivan Illich: “Errealitateaz bisio deformatua izan behar da oso, sinisteko botika, terapeutika, itxialdi eta kontrol prebentiboetatik dependitzearekin, gure osasuna hobetu egingo dela”
Mediku ezkertiarren elkarteak ofizialtasuna kritikatu bai, baina men egin dio Covidaren iruzurrari.
Microsoft eta Facebook-en inteligentzia artifiziala, anbulatorio digitalak eta osasungintzaren etorkizun ilun hurbila. Gogoeta egin dezagun.
Donostiako ospitaleko zerbitzuburuak ere deseroso daude Osasun saileko agintariekin.
BAI esaten diogu osasun publikoari, EZ esaten diogu pribatizazioari, baina EZ esaten diegu, baita ere, pandemia honetan osasun publikoa desegiteko funtsezko elementu izan diren profesionalei, sindikatuei nahiz alderdi politikoei.
Profesionalki bereizten zuen esentzia (pazientearen arreta, entzutea, haztatzea, sintomak aztertzea) galtzetik… Multinazional farmazeutikoek agindutako protokoloen mundu medikoa besarkatzera.
Euskal gizarteak bere burua askatu behar du birus neuronal horretatik behin betiko. Sen ona erabiltzen hasi besterik ez da egin behar.
60 urtetik beherakoei egindako test kopuruak behera egin du, kontakizuna eskuetatik joan ez dakien. Izan ere, adin-tarte guztietan testak eginez gero, “positibo asintomatikoak” gehiegizkoak lirateke eta inokulazioak agerian utziko lituzkete.