Eguzkilore kolektiboa Ipar Euskal Herriko guraso eta osasun-profesional ugarik osatutako elkartea da. 2021eko apiriletik ekainera egindako inkesta-ikerketa zabal baten bidez, eta eskoletako arduradun ugari kontra izan arren, eskoletako eta kolegioetako 500 haur eta nerabe baino gehiagori ahotsa ematea lortu zuen. “Haurren ongizatea Coviden garaian” izena du inkestak, eta “osasun-krisiak” umeen osasunean izandako inpaktuaren ondorioak jaso zituzten bertan, horrelako lehen ikerketa izan zelarik, berez, Euskal Herrian.
2022ko urtarrilaren 4an lan honen emaitzak aurkeztu zituzten Donibane Lohizunen hedabideen aurrean.
IKERKETAREN ONDORIOAK:
Konklusio gisa, irakasle espezializatu baten hitzak jaso nahi izan ditugu, 2021eko iraileko ikasturte hasierakoak, gure ikerketa baino hilabete batzuk beranduagokoak alegia, ‘protokolo sanitarioek’ gure haurrengan eragindako ondorio fisiko, kognitibo eta psikikoen atzerakada gehigarriaren erakusgarri.
« (…) 2021eko irailean, ikasturte berriko punturik deigarrienetako bat irakasleek gelako taldearen kudeaketan duten zailtasuna da. Maisu-maistra “adituek” ere babesgabe dirudite honen aurrean. Lehen, errendimendu baxuko 1/4 ikasle zituzten. Orain, joera alderantzizkoa da, “ikasteko gai” diren 6/7 ikasle baino ez daude. Arreta eta kontzentrazioa oso zailak direla ikusi dugu.
Gainera, jarraibide kolektiboak oso gutxi hartzen dira kontuan maila pertsonalean. Ondorioz, kontsigna kolektiboetan emandako denbora izugarria da, eta aldi berean, denbora hori gabe, ezinezkoa da. Arreta-falta hori “interes edo gogo faltatzat” joko nukeen beste gertaera bati gehitzen zaio, baina aitortzen dut ez dakidala termino horiek zuzenak diren. Ondorioz, irakasleen mezua gutxiengo txiki batek baino ez du hautematen, eta errepikapen askoren kontura. Arreta-nahasmendu horiek ikasleek galdetegiari emandako erantzunetan aipatutako gaitz ugariekin lotuta egon daitezke (buruko minak, belarriko minak, egarria, betaurreko lausotuak, lo-arazoak, pantailen aurreko denbora gehiago nagusienen kasuan…)
Aurten CPn egin dudan beste ohar bat da ikasleek zailtasunak dituztela ahozko hizkuntzarako: artikulazio mailan eta sintaxi mailan. Gaizki pasatu nuela aitortzen dut, maskararen ondorioz ez nituelako haien hitzak behar bezala entzuten (haurrek, gainera, esaten dute hainbat aldiz errepikatu behar izaten dutela… eta hori lotsati ez baldin badira; lotsatiak badira isildu egiten baitira…). Gainera, egiaztatu dut fonologia zailtasunek ikasle gehiagori eragiten dietela: hitz batean soinu bat lokalizatzea, soinu bat entzumenaren arabera bereiztea, jarduera konplikatuak dira. Logopeda batek azal ditzake nahasmendu horiek, maskara jarri zenetik asko ugaritu direnak. Pantailei dagokienez, gogoeta serioa egin behar da gaiaren inguruan».
Aurkitutako ondorio fisikoak, psikologikoak eta emozionalak larriak dira. Are larriagoak dira, kontuan hartzen badugu galdekatutako 533 haur eta nerabeetako bat ere ez zela ospitaleratu Covid delakoaren ondorioz, eta gaur egun arte egindako ikerketa batek ere ez duela egiaztatzen maskara eraginkorra denik birus-transmisioa prebenitzeko.
Maskara erabiltzea eta ezarritako osasun-neurriak oso zalantzan jarri behar dira emaitza hauek ikusita
Maskara erabiltzea eta ezarritako osasun-neurriak oso zalantzan jarri behar dira emaitza hauek ikusita. Premiazkoa da zailtasunak dituzten haurrei eskaini beharreko tresnetan pentsatzea, haien etorkizuna iluna baita.
… eta haur hauek laster heldu gazteak izango dira…
Gurasoen eta osasun-arloko profesionalen kolektiboaren kezkak honako hauen aurrean sortzen dira:
• Maskara bat erabiltzearen hutsaltzea.
• Haur eta nerabeen depresio-egoera.
• Osasun-protokoloak, batzuetan osasun kolektiboaren logikarik ez dutenak,… osasun-pasaportea… txertaketa-txartela…
• Haurren osasunaren eta orekaren osotasuna.
Haurrak arduradun egitea edo haien kontzientzia torturatzea, potentzialki arriskutsuak direla esanez, arduragabekeria iruditzen zaigu agintarien aldetik.
Gure haurrak gure gizartearen etorkizuna direlako, ezinbestekoa eta premiazkoa da haien ongizate fisiologiko eta emozionalaz arduratzea. Denok gara etorkizuneko belaunaldi hauen erantzule! Zer egiten ari gara babesteko eta laguntzeko?
Hemen gogoraraztekoa da hau:
Gizarte osasuntsua ez da beldurraren eta isolamenduaren banalizazioaren gainean eraikitzen
Gure misioa hemen amaitzen da! Ikerketa honen eta emaitza guztiz kezkagarri hauen ondoren… Dei egiten diegu erakundeei haurrenganako dituzten erantzukizunak beren gain har ditzaten. Haiek dira biharko herritarrak. Gizarte osasuntsua ez da beldurraren eta isolamenduaren banalizazioaren gainean eraikitzen.
Gure hitza ez da ez politikoa, ez interesatua, gure seme-alabez arduratutako gurasoak baino ez gara. Eskerrik asko guztioi “errealitatearen berrikuspen” hau gurekin partekatzeko denbora hartzeagatik. Gure desiorik onenak 2022 urte honetarako.
Eguzkilore kolektiboa
contacteguzkilore@gmail.com
Txostena osorik hemen:
Hauek bai ikusi dute non dagoen benetako BANALIZAZIOA: maskararen astakerian eta beldurrean eta inposaketan oinarrituriko neurri azientifikoak onartzean.
Eta beste hausnarketa, hau nire izenean, ez kolektiboarenean: harrigarria da, beldurgarria ez esatearren, nola irakasle ia orok men egin dioten inolako oinarri zientifikorik gabe gobernuek inposatutako protokolo bati, zeina gobernu haien legeek ilegal bilakatzen zuten.
Ze nolako eztabaidak, iritzi ikuspuntu ezberdinak, filosofia debateak eta abar sortuko dira boterearen agintea ezin dela kolokan jarri edo eztabaidatu abiapuntutzat harturik?
Haur eta nerabeei ez diegu “zer” pentsatu behar duten agindu behar baizik eta “gogoetak” eta dena “kolokan” jartzera lagundu. Bestelakoan eskolak artaldea osatzeko besterik ez du balio… eta ardiaren etsairik gogor eta arriskutsuena ez da otsoa artzaina bera baino.
Amaitzeko heldu den 23an, Izpurako Faustino Mentaberri salan “EZ PASS…NORA GOAZ” kolektiboak antolatu “KONTRAPASS” bestara etortzeko gomita luzatzen dizuet. Debateak, dokumentalak, informazioa, bertsulariak, ipuinak, musikariak… izanen dira giro ederrean.