Aurreko iritzi tarteren batean esan dudan bezala, telebistarik ez dugu etxean. Baina honek ez du esan nahi gugana ez direnik heltzen mass-medien kantuak. Egun, telebistarik ez izateak edota ez ikusteak ez du apurtzen diskurtso ideologiko dominantearekiko zilbor-hestea, ezta honen eraginpean egoteko arriskua ere. Eta nola ez, aldiro, osasun-egoeraren aurrean hartzen ari diren neurrien inguruko albisteak irakurtzen ditut.
Argia da azken hilabeteetan birusaren ondorioen gaineko irakurketan eta aurreikuspenen propagandan diskurtso aldaketa nabaria egon dela. “Endemiko” hitza gure ohiko hiztegian kolatu dute jada. Endemikoa bihurtuko omen da gure belaunaldian inoiz ikusi ez ditugun gizarte-neurriak ekarri zituen gaixotasuna. Ohiko eritasuna izango da, eta, ziur aski, ez dugu jakingo pairatzen ari garen ala ez. Hipotesi hau baieztatzeko diziplina ezberdinetan adituak direnen hitzak edota artikuluak non-nahi zabaltzen ari dira. Aurreko astean, adibidez, pandemietan aditua den historialari baten berbak erabiltzen zituzten argudiaketa hau indartzeko. Ez daukat zer esanik analisi honen inguruan; kezkatzen nauena da ea noiz eta nola baliatuko dituzten berriro egoera honen aurrean estreinatu dituzten neurri errepresibo berriak. Eta, are gehiago, ez ote diren hauek izango endemikoak bihurtuko direnak.
2020. urtearen hasieran, mundu mailan sortutako egoerak errealitate berri bat ekarri zigun. Aurretik entzunda genituen beste gaitz batzuen inguruko albisteak eta hauen arriskuari buruzko informazioa, baina birus hau gure egunerokotasunean geratzeko etorri zen, eta irentsi egin genituen arrotzak egiten zitzaizkigun neurriak zabaldutako datuen beldur. Osasun arazo baten aurrean osasungintzan eragin beharrean, erabaki politiko gehienak kontrol soziala areagotzera bideratuak izan ziren, araua betetzen ez zuenaren kontra betiko errezeta erabiliz: errepresioa.
Hala ere, oso murritza izan zen aurrean aurkitu zuten erresistentzia. Hasieran batez ere, eta toki gehienetan, hau zen anitzegia, ez antolatua eta formakuntza politiko eskasarekin. Oso erreza egin zitzaien kontrako diskurtsoaren desitxuraketa lortzea, ikuspegi eta ildo politiko ezberdinak zaku berean sartzea. Amildegi bat zabaldu zuten mezu kritikoa eta jendartearen artean. Honetan ez zuen lagundu ezkerraren kritika ezak eskubide ezberdinen urraketaren aurrean; eta faxismoa edota eskumaren parte bat honen erreferente gisa agertzeak.
Gabonetan, adibidez, tabernak noiz itxiko zituztenaren berriarekin zorabiatzen gintuzten bitartean Nazio Segurtasun Lege Berria onartu zuten espainiar estatuan zalaparta handirik gabe, eta honen kontrako mobilizazio edota ekimen irmorik egon gabe.
Dominazio sistema kapitalistak beti erabiliko ditu egoera guztiak zapalkuntzan sakontzeko, eragiten duen opresioa bere horretan mantentzeko, hau desitxuratzeko eta zapalduon itsukeriaz erresistentzia gutxitzeko. Azken bi urteetan, izugarri eraginkorrak izan dira eginkizun honetan. Orain arte erabilitako logika oinarri izanda, neurrietan pausu kualitatiboak eman dituztelakoan nago, gure bizitza, gorputz eta buruen gaineko kontrola handitzen. Eta egin ahal izan dute, gehien bat, aurrean erresistentzia antolatu nahikorik aurkitu ez dutelako. Aldiz, jendarteren gehiengoaren obedientziaz lagunduta eraman izan dute guzti hau aurrera.
Asko kezkatzen nau etorri daitekeen egoerak. Errepresio gogorren garaiko guardia zibilaren sarekada baten beldurrak baino ezinegon handiagoa sorrarazten dit azken urteetan gertatukoak. Agian honi buelta emateko indar nahikorik ikusten ez dudalako. Hala ere, ez dut galtzen jendartea esnatuko denaren itxaropena. Espero dut modu batez edo bestez gainezka egingo digula egoerak eta sistema zaharraren zapalkuntzaren aurpegi berrien kontra erreakzionatuko dugula, behingoz sinetsita, kapitalismoarekin bukatzeak askatuko gaituela soilik.
Hala Bedin argitaratua 2022/01/25ean.
Erresistentzia, premiazko gaiak alde batera utzita, estrategikoki antolatu behar da hiru eremutan.
Medikuntza: Prest egotea eta eta Doctothon bultzatzea.
Ekonomia: Herrietatik eta herrientzat “block chain” delakoa bultzatzeaz hitz egiten da, herrien askatasuna defendatzen dutenak defendatzeko nazioarteko fondo komun moduko bat.
Hezkuntza: Sormena sustatzea eta autoritarismoaren irakaspena desagerraraztea. Hezkuntza gaur egun ez da horrelakoa, programazio hutsa eta laua da.
Ez daude haur zailik. Nekatua, lanpetua, pazientziarik gabea eta presazkoa den mundu batean haurra izatea da zailena.
Konpromisoa eta adimen kolektibo handia eskatzen duten hiru eremu.
Gero eta zailago diat EZ.PENTSETEA hau PLANDEMIA Roilu hau Elitek apropos egin ez duela.
1 hipótesia, makronegozioa
2 hipótesia, burujana, inkisizioa eta eugenesia, eraberean.
Oraingoz, ene ustekizun.rankinean, lehen eta bigarrenhipótesiak nagusi,
Kontraesana dirudien arren