Wilhelm Reich Estatu Batuetako kartzela batean hil zen, medikuntzaren historiako medikurik polemiko, iraindu eta jazartuenetariko bat izanda. Batzuek jenio buru-argi eta iraultzailetzat dute, eta beste zenbaitek eldarniotzat hartzen dituzte bere ideiak. Inguru intelektual eta kliniko batzuetan baino ez da ezaguna geure herrialdean, eta bere figurak inor gutxik bezala ordezkatzen du debekatutako medikuntza: erbesteratua, degeneratu sexualtzat hartua, edo komunista edo zoro paranoikotzat, hainbatetan atxilotua eta bere obra erre ziotena. Reichek, hala ere, teoria irultzaileak planteatu zituen psikologia indibidual eta sozialaren eremuan, hamarkada batzuk beranduago askapen sexuala izango zenaren oinarriak jarri zituen, eta eragin handiko ondare zirraragarria utzi zuen ondorengo psikoanalisi- eta filosofia-eskoletan.
Bere asmakizun ezagunenetako bat orgone pilatzailea izan zen. Zurez eta metalez eraikitako telefono kabina moduko bat zen, atmosferako orgoneak xurgatzen zituena, eta hala bere barruan denbora batez egoten zena biziberritzen zuena. “Orgasmo” eta “organiko” hitzen elkarketatik dator “orgone”, eta bizi-energiari egiten dio erreferentzia, horretan sinesten baitzuen Reichek: natura eta izaki bizidun guztiak gidatzen dituen bizi-energia, zeina erreprimitua dagoen, eta askatua izan behar du pazienteari bake mentala, emozionala eta sortzailea emateko, bere buruarekin bizitzen laguntzeko eta inkontzientearen iluntasunean ez erortzeko.
Reichek uste zuen minbizia ez zela tumore erasokor eta inbaditzaile bat, organismo osasuntsu batean berez sortu eta hura suntsitzen zuena, medikuntza-zientzia tradizionalak zioen bezala. Horren ordez, gizakiaren funtzionamendu energetikoaren frustrazio kronikoak sortutako gaitz sistemikoa zela uste zuen, zeina errepresio psikoemozional eta sexualak sortzen zuen aldi berean. “Osasuna ulertu behar dugu, gaixotasunak sendatzen saiatu aurretik”, idatzi zuen The Cancer Biopathy-n (Minbiziaren biopatia). Honek, noski, jende asko asaldatu zuen.
Oier Iruretagoienak itzulitako pasartea,
Reich-en lanean gehiago sakontzeko, honeko liburu hau gomendatzen dut: “Wilhelm Reich: inspirador de rebeldía” Jesús García Blanca.
“Komunistatzat hartua” irakurri dut. Eske komunista zen eta komunisten buruek ez zuten berarekin ezer jakin nahi. Hala ere, bere proposamenen inguruan bildu ziren batzuk. Iraultza komunistaren barruan askapen sexuala derrigortzat jartzea ezinbestekoa zela zioen.
Ez zioten kasu zipitzik egin. AEBra joan zen, libertate kapitalistaren paradisura eta oso gaizki bukatu zuen. Askapen sexuala, ez koitala, sexuala, nork behar du halakorik? Nola kapitalak harpilatu, nola esklabutza modernoa sustatu??
Bai, zera! Hamburgesak, perritoak eta farmakoak. Ez titi esnea, ez, agian da hori sexuala eta, gainera merkea, biberoia hobe, behi esne prozesatua, gora gu eta armadak, bankuak, bortxaketak, bortizkeria guztiak, bazterkeria guztiak eta eskaparateak. Reich arriskutsuegia zen, plazeraren lehen koktel hormonala dastatzera gonbidatzen gintuen ama-umeak. Gaizki bukatu zuen eta halaxe goaz gu ere. 6 tona, bai, sei tona eskuizkribu, liburu eta laborategiko materiala erre zizkioten epaileen aginduz. Komunistek ez zuten nahi, Naziengandik ihesi,badaezpada ere, AEBra eta han: libertatea espetxean.
Iruzkin bikaina, Gorka, bai alajaina! Beharrezko zehaztasunak ematen ditu zure ekarpenak. Eskerrik asko!
ESNE
“Neronek ekoizturiko isuria”
Eta ez “leche.en polvo”
Zeiñek erran zezakeen hori
duela 18.000 urte?