“Komunistatzat hartua” irakurri dut. Eske komunista zen eta komunisten buruek ez zuten berarekin ezer jakin nahi. Hala ere, bere proposamenen inguruan bildu ziren batzuk. Iraultza komunistaren barruan askapen sexuala derrigortzat jartzea ezinbestekoa zela zioen.
Ez zioten kasu zipitzik egin. AEBra joan zen, libertate kapitalistaren paradisura, eta oso gaizki bukatu zuen. Askapen sexuala, ez koitala, sexuala, nork behar du halakorik? Nola kapitalak arpilatu, nola esklabotza modernoa sustatu?? Bai, zera! Hanburgesak, perritoak eta farmakoak. Ez titi esnea, ez, agian da hori sexuala eta, gainera merkea, biberoia hobe, behi esne prozesatua, gora gu eta armadak, bankuak, bortxaketak, bortizkeria guztiak, bazterkeria guztiak eta eskaparateak.
Reich arriskutsuegia zen, plazeraren lehen koktel hormonala dastatzera gonbidatzen gintuen ama-umeak.
Gaizki bukatu zuen eta halaxe goaz gu ere. 6 tona, bai, sei tona eskuizkribu, liburu eta laborategiko materiala erre zizkioten epaileen aginduz. Komunistek ez zuten nahi, Naziengandik ihesi, badaezpada ere, AEBra, eta han: libertatea espetxean.
Oso esanguratsua Reichena. Gaur egun biziko balitz, bere burua ezkertiartzat duen batek baino gehiagok hartuko luke azientifikotzat, iruzurtitzat, burges-jipi-zorritsutzat eta, are okerrago, eskuin muturrekotzat, nor eta naziengandik ihesi ibili behar izan zuena…