Lagun mina dugun Emerekin izandako elkarrizketa mamitsuetatik ateratako hausnarketa garrantzitsu batzuk ekarri nahi ditut hona.
《Konspirazionismoa Estatuak sortutako erlijio politikoa da. Esaterako estatu-feminismoa bezala eta horrek sustatzen dituen bere “anti” irrazional guztiak bezala. Egiazko disidentzia kontrolatua hau da: denok salbuespenik gabe mugitu behar dugun eszenatokia sistemaren barruan sortzea. Inork ez du marko horretatik atera behar, eta ateratzen direnak isilarazi egiten dira, ez zaie aurrez aurre erasotzen. Konspirazionismoaren jarraitzaileak dira “erasotuen” artean lehenengoak, beraz, disidentzia kontrolatuaren barruan lehenengo aukera dira.
Estatua eta kapitala bat dira, munstro bizefalo bat: botere kontzentratua dutenen gutxiengo bat eta jendearekiko erlazionatzeko era partikular bat. Ez dira beti eta historikoki pertsona zehatz berak, ezta elkarte, etnia, klan edo enpresa batzuk ere. Boterearen logika, praktika eta prozesu batzuk baizik.
Laster, sozialdemokrazia progreak gehiagorako ematen ez duenerako, alternantzia (erreleboa) prestatzen ari dira eta hori seguraski neonazi edo ultraeskuindar moldeko alderdi “berri” bat izan daiteke. Horregatik sustatzen da pentsamendu faxista moldekoa (purasangreak masoi-judu-jesuiten aurka, etab.) eta horrelakoek dagoeneko arrakasta dute Europako hainbat lurraldetan. Nola egingo da formalki? Agian, hasieran, ez da “alderdi” bezala aurkeztuko (botereari ez bazaio hala komeni), “herri mugimendu” bezala baizik (preseski herri mugimendu erreala eragozteko).
Datorrena autoritarismo eraberritua da, boterearen aurkako edozein herri ekimen ekiditeko. Batezbesteko herritarren muga intelektual, afektibo eta espiritualak (gero eta nabariagoak), pentsamendu dikotomiko-manikeoa eta iritzi lider batzuen interes ustelak (dirua eta influentzia) dira horretarako aliatu handienak.
Eskuineko, tradizionalista, new-ager eta abarren arazoa da ez dakitela ‘ezkertiarrak’ bezain adoktrinatuak eta engainatuak daudela. Gainera, herriak daukan gauza on bakarra herritik atera dena da, inoiz ez kasta adituen ezer, izan kasta horiek frankista edo sozialista. Eta herriak daukan txarrena ere herritik atera dena da: masa portaera eduki duenean, kastaren bati jarraitu diolako. Botere helburuetarako ez dago desberdintasunik estatu islamista, estatu feminista, estatu nazionalkatoliko, estatu neoliberal edo estatu nazionalsozialista baten artean.》
Beren burua ezkerrekotzat dutenek ere merezi dute aipamena, jakina. “Irabaztera goaz” estiloko ezker horrek sistemaren amua irensten du konspirazionismoaren kontakizunari heltzen dionean. Estatuarekin akritikoak diren neurrian, boterea lortu eta aldi berean antisistema izango direla uste duten neurrian, disidentzia kontrolatua hartzen dute benetako arazotzat, berez sistemak bere biziraupenerako behar duen (eta, horrexegatik, sistemak berak sustatzen duen) elementu manipulatu bat besterik ez denean. Debate errealari, ordea, ez dio heltzen ezker horrek, eta horrela egiten dio erabateko traizioa bere ustezko funtzio historikoari eta gizarte bizigarriagoa lortzen saiatzeko ardura handiari. Ondorioz, ezkerrak debate faltsuei heltzen dienean, eta benetako debateei uko egiten dienean, faxismoa sustatzen du zuzen-zuzenean.
Estatuak konspirazionismoaren ideia nagusia sustatzen du: bere gainetik goragoko botere bat dagoela, horrela Estatuak bere burua salbatzeko. Halaber, eztabaida faltsuak sustatzen ditu, iritzi publikoaren domeinutik kanpo gera daitezen bereziki estrategikoak diren zenbait gai. Adibidez, inmigrazionismo politiken, politika anti-natalisten, medikuntza industrial-militarizatuaren edo balore ultra-materialisten kritika magufo eta ultraeskuindarren esku utzita, eztabaida publikotik isilarazia geratzen da debatea.
Horregatik da konspirazionismoa estatu aparatuaren interesgune erabakigarri bat, konspirazionistak kritikatzen dituzten ustezko ezkertiar sistemazale horiek bezainbeste: boterearen analisia saihesten dutelako, ez daudelako Estatua-kapitala eta jendearen arteko erlazio autoritarioen aurka. Konspirazionistek, arazoa goi-funtzionarioez gaindiko gizatalde konkretu batzuengan fokalizatzen dutelarik, ez dute arazoaren aurrean ez ekintzarik eta ez proposamenik, gehienak derrotistak eta nihilistak dira eta erabateko indefentsioa irakasten dute, eta proposatzen duten gauza bakarra meteorito bat erortzea da. Ezkertiar sistemikoek, aldiz, botereak berak diseinatutako disidentzia kontrolatuaren diskurtsoak seriotzat hartzean eta horrela debate errealei bizkarra ematean, uko egiten diote bai helburu eta bai praktika iraultzaile eta ezinbestean antiautoritarioari.
Oso hausnarketa interesgarria, Ihintza.
Neuk ere uste dut eztabaida eta ideia gehienak programatuak datozkigula, alde eta kontrako diskurtsoak pentsamenduaren supermerkatuetan ditugula salgai aurrekozinatuen sailean eta gu marka bat edo bestearen kontsumitzailea izatera mugatzen garela geroz eta gehiago. Nork du denbora eta gogoa pentsamenduak bildu, landu, garbitu, atondu eta sutan jartzeko gero mahai inguruan elkarrekin gozatzeko? Hobe unibertsitateko menuak erosi fedabideetan, garunen nutrizionista adituen esku utzita hain arriskutsua den pentsamendua.
Ezkertiar sistemikoa egun “herriaren opioa” da.
Estatua eta kapitala ez dira bat. Ia kapital osoa esku pribatuetan dago eta zer esanik ez dirua, guztiz esku pribatuetan. Beraz boterea ez da estatuetatik sortzen, estatuak boterearen tresnak dira.
Konspirazionismoa, feminismoa etb, berdin, estatuak tresna hutsak dira. Estatuek ez dituzte ideologi horiek sortu, beraien morroi hutsak dira.
Azterketa honek dianan ematen du modu argi eta kristalinoan. Nahitaez irakurri beharreko nire gusturako.
Ez dakit zehazki zeri deitzen diozun “konspirazionista” zure artikulua irakurri ondoren. Estatuto gainetik botere batzuk daudela eta konspirazioa gizakien historia renta oinarriak direla bermatzeko 11 mila datu daude. Ez zaituztet Independentean Bildu eta ezker moketeroa asko kritikatzeko gogoekin ikusi plandemia eta beste gertakizunetan, zuen ustez orain progrewokismoa agortzen ari dela ordea beste “mesiak” kritikatzeko motorra berotzen lehenak… denetik egongo da konspirazioa aztertzen dutenen artean, saldu eta terraplasto asko barne, baina “konspirazionista” hitza besterik gabe kakaz betetzea mila argudioz frogaturiko errealitatearen zati bat arrazoirik gabe saihestea da
Ez dakit zehazki zeri deitzen diozun “konspirazionista” zure artikulua irakurri ondoren. Estatuaren gainetik botere batzuk daudela eta konspirazioa gizakien historiaren oinarrian dagoela bermatzeko 11 mila datu daude. Ez zaituztet Independentean Bildu eta ezker moketeroa asko kritikatzeko gogoekin ikusi plandemia eta beste gertakizunetan, zuen ustez orain progrewokismoa agortzen ari dela ordea beste “mesiak” kritikatzeko motorra berotzen lehenak… denetik egongo da konspirazioa aztertzen dutenen artean, saldu eta terraplasto asko barne, baina “konspirazionista” hitza besterik gabe kakaz betetzea mila argudioz frogaturiko errealitatearen zati bat arrazoirik gabe saihestea da
Ez da kasualitatea komatxo artean agertzea testu honetan ‘konspirazio’ kontzeptua.
Bestalde, konspizaleek sarri ahanzten dute, botereak konspiratzen duela, jakina, baina exekutatu ere egiten duela, agian hori batez ere. Horregatik, ez genuke bistatik galdu behar konfinamenduak, pcr aginduak, nazi paseak eta beste desproposito zapaltzaileak Estatuak exekutatzen dituela, eta Ministerioek, eta Sailburutzek, eta Poliziak. Horiek guztiak eliteen “txotxongilo batzuk” direla esan eta kitto, lasai geratu behar dugu?
Estatua eta Kapitala txanpon beraren bi aldeak dira, batak bestea behar du eta besteak bata. Kapitalak ezin du iraun Estaturik gabe, ezta alderantziz ere, bistan da. Gainera, akats handia da Estatua “Publikoarekin” nahastea. Ez dut Estatua erakunde edo entitate publikotzat, are gutxiago “estatu sozialistak” sozialistatzat, ez komunistatzat; gehiago hartzen ditut interes pribatudun korporaziotzat.
Jakina ‘konspizaleen’ artean denetarik dagoela: reptilianozale eta informe royuelazaleak barne. Eta horiek hain zuzen garamatzate guztiok maizegi kakatzara, ‘ezker’ sistemikoak (ezker moketeroak, Asierrek dioen bezala) hain zuzen ere fundamentuzko oposizio erradikal bat erakutsi duten bakanak neutralizatzeko erabiltzen baititu.
Bestetik, infiltratuak alde guztietan daudela bistan dago, baina hainbat konspirazio teorikok jatorrizko herri mugimendu autentikoak nola gutxiesten dituzten ikustea harrigarria da, zer eta euskarazko dokumentuak irakurtzeko ere kapaz ez direnean, eta are gutxiago historikoki eta sozialki interpretatzeko..
Neure lau urte hauetako ondorio, oso jende gutxi dagoela hitzetatik ekintza antolatu eta jarraikoetara pasa eta hor iraungo duenik. Eskuzabaltasun gutxi, dispertsio ugari, besteek zer egin beharko luketen dakien jende ugari (neure erara, noski, baina neu gabe ahal bada, oso okupauta nago eta!)
Hau, da, karrera ikusteko eta pedalak nola ematen diren dakien jende ugari, baina korredore gutxi. Batez ere eskalatzailerik…
Llaneadoreak ere…
Sprinterren bat edo beste, agian!
Eta hemen doa (daramakigute) Euskal Herria zeritzon hau, hondamendira, desagerpenera, ixiltasun gorenean, pintxo pote eta mendi martxa artean, txirrindulari kamiseta eta kulotez jantzita eta, hori bai!! …txakur bat edo gehiago “traillan” dittuela, arnas estuka, han hor hemen kaka parrastada bat eginez (txakurrak, noski!)
Hay, mierda!!
Josebari:
Ulertzen dut erreta egotea baina “jendeari” horrela errua botatzea ere ez al da errazkeria? Inork al dakigu ba,ondo,gauzak nola egin behar diren?
Alde batetik denok ez ditugu berdin kokatzen lehentasunak, bideak eta helburuak. Horren aurrean gaude gidari sena, jarraitzaile sena dugunok eta tarteko aukera sorta zabala. Jarraitzailea kexu izaten da gidariaz eta gidaria jarraitzaileetaz, eta denok arrazoi nolabait.
Hau oso sakonetik eraldatu beharra dago, bai geure baitatik bai besteekiko harremanetatik eta inork ez dakigu, ez zaigu irakatsi, ez dugu baliozko molderik.
Geratzen zaigun itxaropena: Gogoa eta elkar jardutea, apal, zintzo, malgu eta irmo.
Hala ere Joseba, garai ilunenetan lortutako mobilizazioak mundialak izan ziren.
Herritik jaiotako mugimendu anitza.
Eskerrik asko!
Dezagun gutxi dezagun beti.
Bada jendea besteak baino gehiago inplikatzen dena, mila arrazoirengatik, nortasunagatik, bere bizitzagatik, bere lanagatik, bere inguruagatik, mila arrazoirengatik, eta oso ongi dago. Baina ez dago hain ongi mundu guztiari eskatu nahi izatea haiek bezalakoak izan daitezela. Eska al dakioke tximino bati arrain bat bezain ongi igeri egiteko? “Eska al dakioke arrainari zuhaitza igotzeko? Agian, asko hartzen duenak besteak baino hobea dela uste du, eta asko hartzen eta gutxi estutzen du. Eta agian bada gutxiago hartzen duenik, baina dena ematen du bere baitatik. Ez da ona buruzagiaren papera, protagonistarena, bere buruari ematen diona, besteek guztiari amen esan diezaioten nahi izatea. Adostasunaz hitz egiten dute, bozkatzea bidegabea dela diote, gehiengoa gutxiengo bati inposatzen zaiolako. Eta filosofia hori, gainera, beraiek inposatzen dute, agintari bihurtu direnek. Lehenik eta behin, mugimendu, talde, plataforma edo dena delakoak funtziona dezan, horizontala izan behar du, ez nagusiak, ez buruak, ez zuzendariak, ez gidariak. Bigarrenik, adostasuna lortzea bozkatzea bezain berdina edo okerragoa da; izan ere, azkenean, gehiengoak bere erara (eta ezkutuko botorik gabe) zuzentzen eta manipulatzen duten “auto-buruzagi proklamatuek” diotenari men egiten dio. Bere proposamenak batzuetan onak edo txarrak direla? Batzuetan onak izango dira, beste batzuetan txarrak. Eta gauzak ondo egingo dituzte, eta beste batzuetan ez hain ondo. Kontua da ezin direla erabakiak antolatu eta usteldu, eta gero kexatu besteek kritikatzen dituztela eta ez dutela ezer egiten. Agian ez dute ezer egingo “agintzen” dietenaz, eta, hala ere, beste era bateko bigarren maila batean edo beste esparru batzuetan, txanda-buruak uste duenaren berdina edo handiagoa egiten dute. Oso erraza da batasuna eskatzea eta batasun hori haustea leporatzea desadostasunak daudenean. Txandako buruak desadostasunik ez izatea nahi du, baina hori bizitzan ezinezkoa izango da beti. Gainera esadoztasunak ez egoteak bere erabakiak bakarrik kontutan hartzea bada eta txanda-buruak inposatu dezakeela uste badu, eta gainerakoek, batasunari eusteagatik, batzar sekretuetan hartutako aldebakarreko erabakiak onartu behar badituzte, tranpatia da eta oso oker dago. A zer zinismoa bere burua buruzagi izendatzen dutenek.
Erreta ez. Erne eta adi, edozein bizi izpiri esku bat botatzeko. Aurrera.
Beasainen ikusiko gara!!
Oinak lurrean, egunkariak eskuan, goazen aterik ate Independentea banatzera Euskal Herriko txoko guztietara, goazen benetako mundu erreala zapaltzera, pitzadura digitala gainditzera, aurrez aurre bizitzera iraultza, aurpegira begiratzera, eskaintzera, esatera eta entzutera. Irribarreak, eskerrak, indiferentziak eta esker txarrak ikusi eta entzutera, aterik ate, txokorik txoko.
Jardutetik egitera.
Mundu digitaletik mundu errealera jaitsi gaitezen, badugu paperezko Independentea. Euskarazko egunkariak badu lekua irabazia euskal gizartean, errespetua zaio eta miresmena, aukera erreala da informazioa garraiatzeko.
Noraino heldu gara? Zein txokotaraino? Noraino ez? Zenbat euskal herritar da prest Independentea jasotzeko? Ordaintzeko? Nortzuk gara?
Irakurtzen den txoko guztietara iritsi al gara? Liburutegiak, egunkariak dituzten taberna guztiak, kiroldegiak, ileapaindegiak, eskola edo ikastolak, egunkariak dauden txoko guztietan al dago Independentea?
Hori da lantzeko lurra eta ereiteko sasoia dator, erein dezagun eta izango da fruiturik.
Oinak lurrean goazen aterik ate oles egitera, santa Ageda bezpera hauetan.
Bada, hori.
Zer dela ta patehartu ohi dugu zelai horretan inolako posibilitaterik ez daukagula jakinez ((hor dirua eta boterea behar dela jakinda, eta hori badakigu zeinek
daukan: atzo Urkulluk, gaur P
Pradalesek, baina azken batean Alderdiko buru den ORTUZAR jaun Donegal.
Eta zergatik ez landu norbere zelai propioa: SANMAMES adibidez, Edo ZUBIETA, MENDIZORROZA edo OSASUNA.
Joseba bezala, beti eta uneoro erne eta adi, hori da. Ni, oraintxe, ase nengoke jende gehienak bateko eta besteko iritzi lider eta influencer handi zein txiki, bertako zein urrunekoei, ezer erosiko ez balie. Soilik horrekin, hasteko, ni pozik.
Uste dut normalean ez garela guztiz jabetzen propagandaren garro luzeak noraino heltzen diren. Eta nola kateatzen diren garro muturrak borondate oneko jendearen hutsuneetan, are luzeago eta sakonago eginez.
Herritarra ekintza esanguratsurako sujetu izango bada, sujetu integral beharko du izan: bitartekaritzarik gabe errealitatera hurbiltzen eta pentsatzen, sentitzen eta jarduten duena, bere berdinekin harremanetan. Abiapuntu horretatik sortu eta egin dezakegu zerbait elkarrekin.