Hasieran militantzia kontua izan zen ia. Egoera surrealistak – baina, hala ere, espero izandakoak – bultzatuta, antzeko uhin-luzeran dar-dar zegiten pertsona batzuk bildu ziren beren ingurune profesional, pertsonal edota emozionaletik gogoetari leku egiteko, atzera begirako lan bat egiteko, kaxatik kanpoko pentsatze-ariketa bat, geroz eta kirrinka handiagoa egiten zuen marko ofizialetik at egongo zen hausnarketa. Eta, horrekin batera, erakargarri eta, are, saihestezina zen Koteren ekimenaren inguruan ofentsiba defentsibo bat artikulatzeko. Geroago, denborarik galdu gabe, senak gidaturiko mugimendu hori gorpuzten eta kazetaritza-kutsua hartzen joan zen, nahiz eta horretan ari zirenetatik oso gutxik eduki formaziorik eta eskarmenturik euskarazko ikerketa-kazetaritzaren munduarekin, urrunetik bazen ere, lotuta . Ekintza bateratu hori gutako bakoitzak erraietan zeramana adierazteko borondate nobleenetik sortu zen, gauez lo egiten uzten ez zigun hori, gure bizitzetan bizi izandako eszenatokirik harrigarriki distopikoena zabaltzen zen bitartean. Hortik dator Independentea izena, zera azpimarratzeko: beren eguneroko bizitzan gertaeren azterketa egiteko gaitasuna eta analisirako elementu garrantzitsuak izan arren, pertsonak horiek inoiz ez zutela horretan profesionalki jardun eta ez zutela inoiz hori egiteagatiko nominarik izan.
Independentearen lehenengo lanen interesa berez eta naturalki sortu zen gaietako batzuk aipatzearren
Nire ikuspuntu subjektibotik, ikerketa-lan oso interesgarri eta beharrezkotzat hartu nuen, eta gure inguruan eraikitzen ari ziren inkongruentziekin bat ez zetozen guztiak batzeko dei gisa ere bai. Izan ere, zentzugabekeria hori, batzuetan, gure familia-ingurunean eta gure zirkulu intimoenetan ere gailendu zen, eta, orobat, gure gizarte-bizitzako alderdi guztietan, salbuespenik gabe. Murrizketen mordoilo itogarri batek gauzatu zituen aspalditik askok ikusten zituzten joerak. Hedatu zen ingeniaritza sozialari ikusiak genizkion asmoak, hedapen hori hasi baino lehenagotik ikusi ere, aurretiaz bizitzak pasaraziak zizkigun gai ugarirekin lehenago izandako bizikidetzari esker. Independentearen lehenengo lanen interesa berez eta naturalki sortu zen gaietako batzuk aipatzearren, azpimarratzekoak dira Iruña Veleia eta Kote Cabezudo kasuak, plandemiak indar handiagoz sorberritu zituen gaiak, azkenean mila zatitan pitzatzen ikusten genuen monolito baten arrakalak bailiran.
Egunetik egunera gero eta jende gehiago biltzen zen jarduera-zurrunbiloan, bazegoen aitortu gabeko eta idatzi gabeko borondate bat, aipatutako arrakala horietako bakoitzean mikroskopio bat, termometro bat, sismografo bat, fonendoskopio bat sartzekoa, gure inguruan gertatzen ari zen hondamen orokortua azaltzeko, neurri handi batean aldaezintzat genituen hainbat gizarte-esparruren lur-jotzean ikusten zen hondamen hori, alegia. Esparru horiek aldaezintzat genituen, ez hainbeste beren zintzotasunagatik edo egiazkotasunagatik, baizik eta, egiazki, gure bizitza osoan zehar zutik iraun zuen maskaradan zuten errotzeagatik. Bagenekien gauza asko gaizki zeudela, ez zetozela errealitatearekin bat, bagenekien ezkutatu egiten zirela, mutilatu egiten zirela, eta indarrean dagoen sistema sozioekonomikoaren egituran akatsen bat argitara ateratzen saiatu ziren askok jazarpena pairatu zutela.
Lan hori ezin izango zen egin editore batzuen gizagaindiko dedikaziorik gabe eta lehen minututik batere eraikigarri ez ziren kritiken erauntsiaren aurrean irazgaiztasun-maila izugarria garatu gabe
Nola egon isilik, egunero inoiz purifikatu gabeko birus baten aitzakia erabiltzen zen bitartean guztion zergekin ordaindutako estatu-egituren abandonua zuritzeko, existitzen ez ziren aditu-batzordeen bidez ,duela hilabete batzuk onartua, eta existitzen ez zen marko juridiko batean, giza-eskubideen eta konstituzioaren aurka eginez. Estatu-egitura horiek susmagarri baino gehiago dira ehunka mila pertsonaren nahita eragindako heriotzari dagokionez . Nola onartu autoritate-printzipioak eta zientifismoak markatutako abusu horiek guztiak; zientzia deitu ahal izateko funtsezko zutabea galdu duen zientzia ofizial ustel baten gehiegikeria horiek guztiak. Izan ere, zientzia horrek bere ondorioak zalantzan jartzea eta bere postulatuen faltsutasunaren garapena ezabatu baititu, saldu diguten metodo zientifikoaren kontzeptu ilustratuaren funtsezko zatia, alegia.
Lan hori ezin izango zen egin editore batzuen gizagaindiko dedikaziorik gabe eta lehen minututik batere eraikigarri ez ziren kritiken erauntsiaren aurrean irazgaiztasun-maila izugarria garatu gabe.
Hazia erein zenuten gutxi batzuek eta aldaxka hazi egin zen, poliki eta lege irmoek dotrina eztabaida ezinak lez jaurtitzen dituzten ekaitz bortitzei aurre eginez, gustu txarreko iseka eta burla erauntsiak pairatuz, baina bizirik dirau proiektuak bizitzaren eta adimenaren aldeko ongarri gisa. Airea behar genuen zirrikitu txiki batetik baldin bazen ere. Eskerrik asko Independentea lantzen zuen denbora eskaini duzuen guztioi, zer emana eta zer esana badago, eta asko gainera. Gero, gerokoak.
Mila esker, Asier, hasieratik erakutsi duzun argitasuna, zintzotasuna eta koherentziagatik.
Zama eta ardura, edo bizitzari zentzua ematea? Ehundaka kazetari, kirolari, idazle, kultur eragile, talde politiko, giza mugimendu…..pandemiaz hitz egiten jarraitzen dute….bai! Pandemiaz baina gero eta indar, koherentzi eta zentzu guttiagoz….Haietako gehienek ez dakite ez non ez ta nola kokatu orain arteko inertziari ihes egin ezinez….eta genozidioak darrai…..eta hau gelditzen laguntzen ez dutenek goikoen goikoen gainekoen goikoen diseinoaren gidoiak jarrai dezan laguntzen dute…. inoiz ez da berandu eta hobe gelditzen zaien sinesgarritasun amiñoa galtzen ikusi baino lehenago diskurtsoa aldatzen badute….gurea berriz hasitako bideari arduraz erantzutea ohartu garelako gu eta ez beste inor, izanen garela gai hau gelditzeko hurrengo gizaldi berriaren hazia ereinez….ardura hau da gure bizitzaren zentzua….eta ez dezagun gehienek bezala galdu….
Artikulu biziki interesgarria gaur NAIZek atera duena, ORWELLIANOA