Herriari dagokigu suizidio kolektibo horren ondorioak sendatzea

Herria zaindu!

Gatazka guztietan bezala, gorabeherak egoten dira, baina galdu behar ez dena zaintza da.

Gurean, barne mailan, azken urteetan gerra zikin, botere harreman, bortizkeria, zatiketa eta tratu txar kolektiboaren ondorioz, txikian lan egitera behartu gintuzten, sareak berreraikiz.

Baina, ildo ofizialak hartutako ibilbidea aurrera eramatearren, tratu txar kolektiboak berretsi eta zaintzarik gabe utzi gintuzten dena ematen zutenen familiak, kideak, seme-alabak… OINARRIA. Zaintzarik gabe, entzunak izan gabe, parte hartzerik gabe, bazterrean utziak, jazarriak…

Horrek osasun ondorio larriak sortu ditu gure herrian. Osasun mental galera handiak eman dira. Trastorno larriak sortu ditu, eskizofrenia, bipolaritatea, depresioa, antsietatea, elikadura nahasmenduak, alkoholismoa… besteak beste. Eta, nola ez, alboan utzitako jende mordoa noraezean galdua.

Baina agintean daudenek beraien arduraz arduratu gabe segitzen dutenez, herriari dagokigu elkar saretzea eta suizidio kolektibo horren ondorioak sendatzea. Albo kalte kontsideratu gintuztenon ondoeza denon ardura delako, osasun sareak garatu behar ditugu. Gugatik, ondoko belaunaldiengatik eta gure borrokaren egiazkotasunagatik. Berriro elkar lotzea tokatzen zaigu, elkar entzutea, haserreak konpartitzea, min amankomunak ikustea, etsaiak identifikatzea… parte hartzea eta berriz altxatzea!

Erresilientziaren garaia da, txikian lan egitera bultzatu gintuzten arrazoiak gainditu eta kolektibo anitz eta sendo bat osatzeko unea da, herri boterearen alde. Bakoitzaren sormen iturrietatik batera bultza egin eta, buruz buruko konpromezu eta duintasuna galdu gabe, aurrera egiteko garaia da.