Maskararena… “hainbesterako ez zelako” eta “besteen beldurrarekiko errespetuagatik” (LOL), mozala guk gerra handirik eman gabe onar genezan nahi izan dute ‘normalek’ eta ‘disidente’ askok, covid-sektaren sinestunek eta ustezko eszeptiko askok.
Gure akatsik handienetako bat izan da neurri umiliagarri, iraingarri, antizientifiko (nahi dutena esan dezakete Basarasek, Zubiak edo Galarragak) eta antihigieniko hori LEHENENGO EGUNETIK ez desobeditzea.
Gero burkarengatik eta beste hainbat zapalkuntzarengatik gaizki esaka ibiliko gara, kakatza hipokrita kirasdun nazkagarrian igeri.
Musukoen ezarpenaren lehen une haietan planto ez egitea, izan ere, “maite gaituela” esaten digun maltratadoreak jotzen digun lehen kolpea barkatzea bezala izan zen. Akats handia. Ikas dezagun akatsetatik.
Espero dut Berriak pulpitua eta Euskadi Irratiak mikrofonoa jartzen dien aipatutako apaiz ideologizatzaile horiek muturrekoarekin jarraituko dutela autobusean, eta toki guztietan. Txit arduratsu eta arras errespetutsu baitira.
Eutsi, lehen, orain eta gero.
eta musukoaren ondoren sartzen ari zaizkigun muturreko sorta
Quo vadis, medikuntza?
Gustatuko litzaidake jakitea zein den mierda erraldoi hau irentsi duten medikuen (eta orokorrean sanitarioen) portzentaia, eta, are okerrago, zein den irentsi ez dutenena baina ixilik jarraitzen dutenena, eta anbulategietan, osasun zentruetan eta ospitaleetan aurpegia trapu batekin estalita artatzen gaituztenena?
Politikoki galdetu dezakegu nora doan gure sistema sanitarioa, baina etikoki, galdetu dezakegu ere nora doan gure medikuntza. Gaur egun 3 urteko ume batek ez dio ikusi inoiz aurpegia bere pediatrari… Gizarteak orokorrean, baina medikuek konkretuki guzti hau normalizatu izatea guztiz aberrantea iruditzen zait! Nola jarraitu sinisten medikuntza honetan? Ez da posible!
Tira, jaurti ditut nireak, nahiz eta sare digitalen Linboan gelditu izoztuta.
Ba hori, Medikuntza hasieratik bertatik aldendu zela Hipokrates jakintsuarengandik, eta Aristotelesek Jarraiki diola orpoz orpo.
Horrela, giza gorputza zati txiki-txikiz osatua omen dago; mediku bakoitzari bere txataltxoa dagokio; ez du axola berste inguruko ezer, ezta gaixoari airea hartzen duen galdetzea, ezta hari ukitzea, ez aurpegira begiratzea.
Gainera, norberari ez dagokio ezer pentsatzea ere (horretarako dago Elitea), aski pentsaera daukagu ez-komunikabide bertsio bakarrarekin, zentsura eta Inkisizio modernoa lagun!
Baina zelan pentsatzen duk/dun aske pentsatzea dagokiola?
Hori akrazia hutsa baizik ez duk. Zigorra merezi duena, besterik gabe.
Desobedientzia pertsonala da, boikota bezala. Gogoan dut umeak ginenean, JARRAIko militante batek sua eskatu zidan zigarro baterako. Nire metxeroa eman nion eta lurrera bota zuen, BIC marka frantsesa zelako (ezker abertzaletik proposamena egin zuen Frantziako produktuei boikota egiteko, errefuxiatu-estradizioengatik hiparraletik), eta berea eman zidan, beste marka batekoa. Nik berea lurrera bota eta nirearen bila joan nintzen. Maskararekin ere uste dut disidentziatik desobedientzia deitu behar zela maskara erabiltzean. Baina inposaketarik gabe. Nik ez dut ia inoiz eraman, eta horrek zekartzan arazo guztiak jan ditut. Baina esan behar dut, baita ere, hirugarren batzuek deitzen duten manifestazio batean, haiek, arrazoia edozein dela ere, maskara janzteko eskatzen badute, bi aukera ditugula, jantzi egiten dugula, edo ez dugula kontzentrazioan, manifestazioan edo dena delakoan jarraitzen. Baina ezin da kritikatu bere izenean deitzen duena eta ekitaldi horren erantzukizun guztiak bere gain hartzen dituena, maskara janzteko eskatzea, bestela zipaioek ez baitigute uzten haurrak eta adinekoak daudenean karga mehatxupean pasatzen.