Astebete falta denean garraio publikoan maskarak derrigorrezkoa izateari uzteko, Bilboko Udaltzaingoko bi agentek indarrez atera naute autobusetik, nahiz eta maskara erabiltzetik salbuetsita nagoela ziurtatzen duen notario baten lekukotza idatzia erakutsi diedan, plandemia honetan zehar askotan ikusi eta bizi izan ditugun botere abusu eta nagusikeria polizialaren erakustaldia eginez. Aurretik uko egin diot autobuseko gidariari ezein dokumentu erakusteari; izan ere, Covid-19ak eragindako osasun-krisian maskarak erabiltzeko derrigortasuna aldatzen duen 2022ko apirilaren 19ko 286 Errege Lege Dekretuan ez da jasotzen betebehar hori. Antza denez eta legeak dioenaren aurka, udaltzain horien ustez, autobuseko gidari batek autoritate nahikoa du dokumentu pertsonalak exijitzeko, Datu Pertsonalak Babesteko Legea urratuz.
Honen harira, nire desadostasuna adierazi nahi dut ustez disidenteak diren talde edo plataformekin, bere baitan ustez disidenteak diren poliziak edo legeak (lege kaka horrek) jasotzen dituen eskubideak urratzen dituzten aginduak “gogo txarrez” betetzen dituzten poliziak bere baitan onartzen dituztenak.
Maskararena… “hainbesterako ez zelako” eta “besteen beldurrarekiko errespetuagatik” (LOL), mozala guk gerra handirik eman gabe onar genezan nahi izan dute ‘normalek’ eta ‘disidente’ askok, covid-sektaren sinestunek eta ustezko eszeptiko askok.
Gure akatsik handienetako izan da neurri umiliagarri, iraingarri, antizientifiko (nahi dutena esan dezakete Basarasek, Zubiak edo Galarragak) eta antihigieniko hori LEHENENGO EGUNETIK ez desobeditzea.
Gero burkarengatik eta beste hainbat zapalkuntzarengatik gaizki esaka ibiliko gara, kakatza hipokrita kirasdun nazkagarrian igeri.
Musukoen ezarpenaren lehen une haietan planto ez egitea, izan ere, “maite gaituela” esaten digun maltratadoreak jotzen digun lehen kolpea barkatzea bezala izan zen. Akats handia. Ikas dezagun akatsetatik.
Espero dut Berriak pulpitua eta Euskadi Irratiak mikrofonoa jartzen dien aipatutako apaiz ideologizatzaile horiek muturrekoarekin jarraituko dutela autobusean, eta toki guztietan. Txit arduratsu eta arras errespetutsu baitira.
Eutsi, lehen, orain eta gero.
Ederrak artikulua eta Ihintzaren iruzkina, eguna txaloka pasatzeko modukoak.
Txertozalerik gabeko, tratutxarik gabetxo, eta
Egoera honen aurka “borroka” etengabean Ari diren senideak dituzuela jakiteak poz ematen du.
Neu itxu!!!
Bejondaizuela!!!
Ba jada ez dakidala Ane Mireni bidali diodan Edo ez.
GURE agintariak eta agenteak azkenak izanen direla maskarak kentzen, eta lehenak, ordea, Leopard tankeak bidaltzen ukro-naziei
Agian ez dut erabat ulertu zure mezua, Pako; nik esango nuke edonork ditugula senide ‘txertozaleak’, eta baita, presiopean dagoenean/gaudenean, tratu txar samarra emateko gai dena ere, duen inkontzientzia mailaren arabera dago hori… Horrek ez du esan nahi errealitate hori isilpean gorde behar dugunik, ezta aurre egin behar ez diogunik ere… Ezta?
Ondo Ari zara….. Ez dut ulertzen nola Bozal zabaltzaileei Independentean hitza emanez eta horrelakoak esanez ibiltzea!!!!
Ane, kaixo, Bizitza plataformari buruz ari gara azken paragrafoan?
Pako, hire iruzkinak ere ulergaitzak niretzat. Ez diat ulertzen zer esan nahi duan.
Irakurle askok, beste kontu askotan gabiltzanez eta egunak 24 ordu, bitxialdiko gaietako xehetasunei ezin horren sakon heldu, eta honelako artikulu eta iruzkinak irakurtzean, argiago idaztea eskertuko genizueke.
*********
Ane, itzel sentitzen dut gertatu zaizuna.
Horrelako pasadizo triste eta iraingarriak sarri sarri gertatu zaizkigu 2020tik, eta gainera isunak, atxiloketak, ustelkeriak, umiliazioak, polizien gezurretan oinarritutako isunak eta enbargoak.
Eta espainolez mintzatzera poliziek eta segurtasun zaintzaileek behartuta, kartzela-bagoietan, egunero Euskotrenen.
Llámale Espanolazo Train Lines y que me obliguen a hablar en vascuence (ez, hori kalte genuke be, euskaraz maitasunez ;-).
21. mendean.
“Modernitatean”. Adimen artifizilaren eta garapen teknologikoaren gailurrean (ai, ai, ai, zoropitoak gidari dauzkan artaldea ez ote gara?).
– Arraultz bat pinu batean! Euskadi tropikala, to!
– Txo, zer habil? Euskadi bananazalea dunk hau!
Urkullu-Otegi 22, Mendia-Rementeria 21 eta abarrak (sentitzen dut, gero eta puntako politikari gutxiagoen abizenak dakidaz, Athleticeko jokalariekaz antzean gertatzen jata). U-O 22, M-R 21 eta abarrak, hau ote gure Euskadi berritzaile, berde, more, postindustrial, solidario, orekatu eta aurreratua?
Adarra jotzen ari?
Gertaera tamalgarri eguneroko hau, herri atzeratu eta ahul baten eta estatu zapaltzaile, ustel, kirasdun, matxirulo baten agergarri beirargia (neologism; crystal clear = beirargi) dogu.
Besarkada bat, Ane. Aski da, Rementeria (Bizkaibus kudeatzen duen Bizkaiko Foru Aldundiko burua)!
Ihintza, “gure akatsik handienetakoa izan da neurri umiliagarri, iraingarri, antizientifiko … eta antihigieniko hori LEHENENGO EGUNETIK ez desobeditzea.”
Ados, bai. Eta are harago, akatsaz gain, beharbada, ahulezia erakusle ikaragarria izan ote zaigu?
Gizarte burrukatzaile, intsumitu, auzolagun,… solidariotzat goresten eta puzten izan dugu geure burua euskaldunok eta euskalerritarrok askotan.
Eta estatu aparatuek goitik beheraino, ipar eta hego, itsasotik-lurretik-airetik-saretik 2020an hasita errepresio orokorrari ekin ziotenean, orduantxe erakutsi genion geure buruari ezetz eta ezetz. Ez ginela esaten genuen beste.
Zapaltzen ari zitzaizkigun eta zaizkigu, eta gehienok norbere burua eta urkoa zapaltzen utzi, beste aldera begiratu edota gogorrago zapaltzea eskatu eta txalotu.
Apalesgarria izan da, erabat. Zer euskaldunarte garen hobeto ezagutzeko beirargia.
Beldurtuta ginen (ez gaixotasun hilgarri baten kontakizunak bildurtuta, ez; bai, errejimen polizial-militar, matxirulo, terrorista, zapaltzaile, totalitario, bananazale baten itzalak ekar ziezagunarekin).
Eta neure neurak askatu eta amorruak amarratu eta gero, garrantzitsuena bukaera honetara, galdera: nola irudikatu dezakegu kolektiboki eta gizarte moduan inteligenteagoa, emankorragoa, sormentsuagoa eta dibertigarriagoa izan zitekeen erantzun soziala, 2020ko estukada hartan?
Berriro gaur hasiko balitz, ikasi duguna ikasita, zer ekimen, pertsonal eta taldeko, bultzatuko genituzke?
Euskaldunarte, ekin, idazteak sortzaile gagiz! Neure neurak eta zeure zeruak askatu, amorruak amarratu! Beirargi dunk! (Azken aldarri lerro bi hauek hitz-jolaski ditunk 😉
Ez dakit ondo ulertzen ari ote naizen eztabaida hau, baina tamalgarri zait, betiko anai arreba arteko hikamika eta mahai azpiko labankadak.
Oso eskertua nago Bizitzak egindako lanaz, oso une latzetan jendartea mobilizatzeko ardura arrakastatsua hartu zuelako besteak beste. Ni ere ez nator bat kolektibo polizialek hor egotearekin, baina ez naiz ni hori antolatzen ibili dena. Pertsonalki uste dut jende bezala onartuak behar direla denak, kolektibo bezala beste kontu bat da.
Baina betoak ezartzen hasita, zergaitik ez medikuak, erizainak, irakasleak, txoferrak, atezainak, kazetarika, zientzialariak eta funtzionariak orohar ? Ala gremio horiek ez dute txakur lana egin potrokoloen obedientziaren aitzakian?
Asier, nire ustez ez dira mahai azpiko labankadak. Bizitza Plataformak lortu duena gizarte-masatik ikusita zoragarria da, jakina, baina ezagutu dut Ane Miren zenbait egoeratan, plataforma hori eratzen ari zen aurretik, eta testu honetan Bizitza Plataformaz ari dela interpretatzen baduzue batzuk eta hortik deduzitzen baduzue “mahai azpiko labankadak” egiten ari direla, uste dut ez dela zuzena.
Bizitza plataforma oro-abarkatzaileren saltsa handi horretan denetatik dabilela badakigu, eta musukoaren aurrean nola jokatu eta zelako eredu izan, eta halako kontuetan, norabidea galduta dabil sortu aurretik ere. Bizitza plataforma aglutinatzailean aritu zen eta hau osatu aurretik ere haren zutabeak izan ziren Osasuna eta Eskubideak taldetxoa, eta Koroa Biluzik, eta hainbat talde eragileen artean… Eta guzti horietan muturrean topo egin dugun arazorik larriena zera izan da? Borrokatu nahi zen arautegi kobitarra bera, puntuz puntu betetzen zela edozein ekitaldian! Zer esanik nork bere lanean! Nola da posible? Hor kakoa, nire ustez.
Ulertu dezagun, beraz, Ane Miren ez dabilela azpijokoan, ez mahai azpitik; argi eta garbi baizik, garraxika eta 3 urtez salatzen gauza bera: ustezko disdidenteen presio soziala eta emozionala, oso latza izan da, eta izaten ari da, eta horretarako prestatu behar gara, bateaz ere.
Soldatapeko txakur armatuek dena oztopatzen digutenean bezala, gurea borrokatu nahian ari garelarik, hortzikarek hartu gaituzte ondoko lagunek, ustezko disidente, arautegi txikitzailea betetzeko “gomendatu” eta “eskatu” digutenean. Batzuk, “gomendatu” eta “eskatzetik” edo handik edo hemendik ospa egiteko. Baina berriz diot, ez Bizitzan bakarrik, Bizitzan ere noski, gizarte osoan. Beraz, Bizitza egonda ere, oraindik larru bizitan gabiltza.
«Mozalik ez» aldarrikatzea, mozala JARRITA. Super normal.
Nahiago nizueke esan «Mozala bai» bota, mozalik ezarri GABE.
Langile, tabernari, dendari, oinezko, funtzionario, denetako herritar, ustez disidentek, horiek ere txakurrak, jakina, inkontzienteki eta bolondres ari badira ere, horra tragedia, badira berriz musukodun txakurrak musutruk.
Ane Miren, benetan zorionak egunero metroan eta leku guztietan arau zapaltzaile guzti-guzti hauek desobeditzeagatik. Askorentzat eredu, milakako kontzentrazio antzuk baino. Nire eredua topoan izan zen Eleder, hari esker berriz hasi nintzen topoa hartzen. Orain busa ere hartzen dut, musuko gabe. Kin inoiz ez.
Lehenengo eta behin gobernu zapaltzailearen zentzugabeko arauak desobeditu.
Oso gutxi gara, Ane Miren, Izaskun, Ihintza, Eleder, oso gutxi, baino bagera, aritu eta ari gara, eta txikitasun hori, txiki-txikia bada ere, izan den eta dagoen gauzarik garrantzitsuena da.
Eskerrik asko Ihintza eta Eleder zuen erantzunengatik. Orokorrean, koherentziaz planto egin dugunok totalitarismo honen aurrean ez dugu arazorik elkar ulertzeko, argi hitz egiten dugu eta badakigu zertaz ari garen. Baina ze zaila den diskurtsoetatik, hitzetatik, ekintza eta praktika koherentera pasatzea! Ze polita izan behar da jendeaurrean diskurtso bat bota eta jendearen txaloak jasotzea! Eta ze gogorra, tristea eta umiliagarria den nork bere bakardadean poliziaren nagusikeriari aurre egitea, gizarte aborregatuak poliziaren abusua txalotzen duen bitartean.
Kontatu ziguten osasun sistema publikoa gure osasuna zaintzeko dagoela. Badakigu gezurra dela. Kontatu ziguten Hezkuntza Sistemak ezagutza, kultura eta pentsatzeko gaitasuna emango zizkigula. Badakigu gezurra dela. Kontatu ziguten Estutatuko Segurtasun Indarren eginkizuna eskubide eta askatasunen erabilera librea babestea eta herritarren segurtasuna bermatzea dela. Nor ez da oraindik jabetu, nork ez du oraindik jabetu nahi hau ere gezurra dela?
Plataforma edo talde disidenteen barruan, deitu Bizitza edo XXY onartzen al dira txertoak deituriko pozoi transgenikoak inokulatu dituzten erizainak? Onartzen al dira euren pazienteei informaziorik eman gabe pozoi hori hartzera bultzatu dituzten medikuak? Onartzen al dira bere ikasleak maskara jartzera derrigortu dituzten eta ez jartzeagatik jazarri dituzten irakasleak? Espero dut eta uste dut ezetz. Eta zergatik onartzen dira gure giza eskubideak eta legeak (lege kaka horrek) aitortzen dizkigun eskubideak urratzen dituzten poliziak? Ze disidentzia osa daiteke horrela?
Baezpare.
Ez nindoan inoren aurka, hala eman balezake, bakarrik lerro artean edo sumatzen nuen eztabaidan perspektiba pixkat eskatzera. Geroz eta argiago dut agintarien tresna oso eraginkorra dela geure hurkoenekin etsaitzeko dugun joera, eta ez dela inoren erru edo falta, oso erraz erortzen baikara horretan eta Haiek oso onak dira beraientzat garrantzitsua denean ados egoten eta indarrak batzen.
Lasai, Asier, danok ulertu dugu esandakoa eta esan behar zen. Hemen ez gabiltza etsaituta bidea arakatzen baizik. Leku guztietan bezala. Hemen bereziki anai-arreba artean bezala, ni pozten naiz horretaz. Nahiz eta ulertu bai baino erabat ados inorekin ez.
“Etsaiari ur tantarik ez” leloarekin bat egin dut beti. Horregatik, funtsezko ariketa iruditzen zait etsaia eta beraren kolaboratzileak identifikatzea, eta herriaren indarra alperrik ez zatitzea.
Plandemia hau hasi zenetik askotan entzun dugu “adoktrinamendu” eta “gizarte ingenieritza” terminoak. Baina adoktrinamendu eta gizarte ingeniaritzaren biktimak denok gara eta metodo horiek ez dira berriak. Frankismoak sekulako adoktrinamendua eta gizarte ingenieritza burutu zuen gure pentsamenduan, euskal herritarren pentsamenduan. Borreroak biktima zirela sinestarazi ziguten. Komisaldegietan salatutako torturak, gezurra. Eta tortura horiek burutzen zituzten poliziak “terrorismoaren” biktimak.
Orain, menderakuntza sistema totalitarioak aurrera salto bat eginez, ingenieritza soziala edo sistemaren ideologia (pentsamendu bakarra) inposatu nahi digute. Eta joko horretan sartzen da sinestaraztea poliziak langileak direla, beste edozein lanbidetan bezala. Eta posible dela polizia disidentea izatea, gure eskubideak urratzetik soldata onak kobratzen dituzten bitartean.
Hemen bakoitzak ahal duen moduan eta dagoen puntutik ulertzen ditu gauzak, noski. Naturala da hori.
Zerbait argitzeko balio baldin badu, azpimarratuko nuke nik esaten dudan edo/eta egiten dudan guztia neure izenean bakarrik esaten eta egiten dudala. Eta nahi nuke besteek ere nirekiko jarrera argi hori hartzea. Ez ezkutatzea “protokoloak dio…” hitzen atzean, baina ezta “plataformak erabaki du…” horien atzean ere.
Hori argituta, ekarpen gisa esango dut nire hitzak idazterakoan buruan ditudanak ez direla ‘disidente’ deiturikoak bakarrik; oso presente ditut, inguruan eta oso hurbil egokitu zaizkidalako, “disidente” izan gabe eta, are, Bizitza plataformak batu duen jendea oso gaizki ikusita ere (betikoa esanez: eskuindarrak direla, magufoak, flipatuak, konspiranoikoak…), fartsa hau, berez, sinisten ez zutenak, baina sinistearen plantak egin dituztenak, eta gainera besteoi ere plantak egitea exijitu digutenak. Tristea eta mingarria izan da, oso. Eta aipatu egin nahi dut errealitate hori.
Bizitza Plataformak antolatzen dauzan hitzaldi guztiak euskeraz izango balira, Independenteak eitten dauan moduan, entzule gehienak ezkerrekoak izango lirateke. Agian erratuta nago, baina hori da pentsetan dodana.
Kotek esan bezala honelako elkartrukeek bidea argitzeko balio handia daukate, hortaz niretzat interesgarria da denek esateko daukatena entzutea eta ikustea.
Nik uste dut disidente deiturikoen kopuru esanguratsu bat bigarren geruzako gezurretan harrapatuta geratu dela, esaten den bezala “borreroak badituelako hamaika aurpegi”, …harrapakina limurtzearena eta su txikian kozinatzearena barne.
Halaber uste dut, horiek berauek, eta ekintza zuzenerako epelkeria aitzakia merke samarrez zuritu duten beste zenbait gehiago, harroegiak direla beren limitazioei, hankasartzeei eta kontraesanei aurrez aurre begiratzeko. Jakinekoa da mediokreak nahiago izaten duela bere burua edonola justifikatu, ingenuitate edota koldarkeria propioa aitortu baino.
Ane Mirenen jokaeraren aurrean txapela kentzea besterik ez zait geratzen. Besarkada, portaera iraultzaile eredugarriok adorez eta duintasunez aurrera eramaten dituzten lagun guztiei.
Parkatu baina,EGIA, edozein hizkuntzatan ,Egia da
Beti hizkuntzen aitxakia manipulazioa lortzeko.
Ez dot eztabaida honetan sartu gura, baina Sabin zu ez zara Bilbon bizi edo ez dakizu mundu honetan zer gertatzen dan. Bizitza Plataformak antolatu ebazan hitzaldi batzuetan hizlari batek euskeraz 15 minutu baino gehiago berba egin ebanean , pertsona batzuk protestetan hasi ziran. Horregaitik pentsetan dot hitzaldiak euskeraz izango balira jende hori behinik behin ez litzatekeela etorriko.
Bai egia ,euskeraz ala gaztelaniaz, egia da.
Baina Bilbon hobe gaztelaniaz egiten badozu, azkenean danok ulertuko dogu. HAU BAI MANIPULAZINOA!
Ez deutsut Izartu! esango. Ez, ez izartu . Holan pozagoago biziko zara.
Ados nago, Amaia. Esan duzunak badu mamirik, eta ez da txikikeria. Gure bidea jarraitzeak, eta ez (hizkuntza batean zein bestean) beste norbaitek markatutakoa, ondorio batzuk izan ditu. Ez nolanahikoak gainera. Honekin ez dut inondik inora zurituko hizkuntzaren eta balizko joera politikoen aitzakian baztertu gaituena. Baina ezta bere “lorategira” lerratu nahi izan gaituena ere, “batuta egoteko” ustezko helburuarekin. Batu daitezela beraiek gurekin, nahi badute. Guk ez diogu aterik inori itxi gu geu izateagatik. Ateak beste batzuek itxi dizkigute. Gainera, kurioski, honetan bat egin dute Independentearen kontrako jazarleek eta hainbat ‘disidentek’ (ez guztiek).
2020an “denen onerako” eta “batasunaren izenean” geure buruak sakrifikatzea galdegin zigutenean bezalaxe, igual igual. Zergatik beti soilik euskaldunoi exigitzen zaigu inperialisten eta akonplejatuen altuerara jaistea? Inork oraindino ez dit arrazoi sendoz azaldu nik nire herrian egia euskaraz esatearekin zein arazo daukan. Errespetatzen dut bizi den lekuan bertan semi-analfabeto izatea hautatu duenaren aukera, baina ez naiz ni bere erabakiaren ondorioetara egokitu behar duena.
Eta alde horretatiko protestak edukazio txarrekotzat dauzkat. Are txarragokotzat, jendaila berberak Bilbon bertan inglesez datorkionari zuzentasun fin-finez harrera egiten dionean. Azkar asko ahanzten du jende arrunt mediokreak, inperioko hizkuntza indarrez (eta batzuetan biolentziaz ere) behartuta ikasi izanagatik dakigula. Egunero borondatez hautatzen dugu zer garen: hartu zeure gain hautu horretatik eratortzen dena, aitzakiarik gabe, eta “ez eztabaidatu inoiz ezjakin batekin, bere mailara jaitsaraziko zaitu eta hor esperientziagatik irabaziko zaitu” (Mark Twain).