Maskararena… “hainbesterako ez zelako” eta “besteen beldurrarekiko errespetuagatik” (LOL), mozala guk gerra handirik eman gabe onar genezan nahi izan dute ‘normalek’ eta ‘disidente’ askok, covid-sektaren sinestunek eta ustezko eszeptiko askok.
Gure akatsik handienetako bat izan da neurri umiliagarri, iraingarri, antizientifiko (nahi dutena esan dezakete Basarasek, Zubiak edo Galarragak) eta antihigieniko hori LEHENENGO EGUNETIK ez desobeditzea.
Gero burkarengatik eta beste hainbat zapalkuntzarengatik gaizki esaka ibiliko gara, kakatza hipokrita kirasdun nazkagarrian igeri.
Musukoen ezarpenaren lehen une haietan planto ez egitea, izan ere, “maite gaituela” esaten digun maltratadoreak jotzen digun lehen kolpea barkatzea bezala izan zen. Akats handia. Ikas dezagun akatsetatik.
Espero dut Berriak pulpitua eta Euskadi Irratiak mikrofonoa jartzen dien aipatutako apaiz ideologizatzaile horiek muturrekoarekin jarraituko dutela autobusean, eta toki guztietan. Txit arduratsu eta arras errespetutsu baitira.
Eutsi, lehen, orain eta gero.
eta musukoaren ondoren sartzen ari zaizkigun muturreko sorta
Quo vadis, medikuntza?
Gustatuko litzaidake jakitea zein den mierda erraldoi hau irentsi duten medikuen (eta orokorrean sanitarioen) portzentaia, eta, are okerrago, zein den irentsi ez dutenena baina ixilik jarraitzen dutenena, eta anbulategietan, osasun zentruetan eta ospitaleetan aurpegia trapu batekin estalita artatzen gaituztenena?
Politikoki galdetu dezakegu nora doan gure sistema sanitarioa, baina etikoki, galdetu dezakegu ere nora doan gure medikuntza. Gaur egun 3 urteko ume batek ez dio ikusi inoiz aurpegia bere pediatrari… Gizarteak orokorrean, baina medikuek konkretuki guzti hau normalizatu izatea guztiz aberrantea iruditzen zait! Nola jarraitu sinisten medikuntza honetan? Ez da posible!