Disidentzia omen gara, lagun batek erresistentzia omen garela dio. Bi hitzek zer nahi ez dugun adierazten dute; zer nahi dugun, ordea, ba al dakigu? Sistema bere errealitatea gorpuzten dabil egunero, ideologia zabaltzen, dogma zientifiko berriak zimentatzen, beraiek ondo dakite zer nahi duten eta horretan dabiltza. Guk ederki salatzen ditugu telegram bidez beraien “txarkeria” guztiak.
Baina bitartean, guk zer nahi dugu? Eta nola hasi errealitate hori egikaritzen? Ibiltzen hasi orduko zangotrabatzen gara. Zer nahi dugun proiektu bezala irudikatzea ona genuke, imaginatu, amestu… kolektibo berri baten ideia hori, edo ideia horiek erditu, eta hori, noski, elkarrekin egin behar: bildu eta amestu. Erditu den ideia hori nola egikaritu pentsatu behar gero, eta lanean jarri, eta hasi orduko erori, eta nekatu, eta apartatu, eta berriz bueltatu eta, eta, eta…
Hala izango da, zeren sisteman adar luze eta ederrak sortu baitzaizkigu, elkarrengana hurbiltzen laguntzen ez digutenak, eta kontran sustrai laburreko zuhaitzak izan; nekez emango du fruitu eder eta asko halako zuhaitzak. Carme Huertasi entzun nion iraultza barrutik kanpora eta behetik gora egituratuko dela, izatekotan. Ez daukat beraz presarik, prosezu geldoa da hori, baina ordena horretan emango da, emango bada.
Sistemak menpeko, orain arte eroso eta ezjakin edo engainatu, sustrai gutxiko, manipulagarri eta batez ere zatituta nahi nau, alternatiba elkartzen hastean aktibatzen baita.
Bakan batzuk beste iturri batzuetatik hasi gara informatzen, kontzientzia hartzen, eta sustrai berriak errotzen… jada ez gara hain manipulagarri, baina alternatiba eratzen hasteko garaian, oraindik oso adin txikiko gabiltza. Kontu egin ni sustraitzen nauena zu zarela. Disidente batek bestea errotzen du. Lagunik gabe, kiderik gabe, disidente gehiagorik gabe, ezingo ginatekeelako sano bizi.
Hauteskundeak etorri dira eta hara, nola katramilatu garen!
Nik Burujabetzan jardun dut eta horretan nabil. Gaur gaurkoz “-ismo” bat gehiago zatiketaren mapan. Hala ere, izena baino, zer izendatu nahi duen azaltzen saiatu nahiko nuke.
metodoa batzarra da, eta batzarrak kide sustraitua eskatzen du
Zerbait izatekotan, barrutik kanporako eta behetik gorako bide horren izendatzaile izan da niretzat, zugandik urruntzen edo zugana hurbiltzen nauen “-ismo” banatzaile izan aurretik.
Barruan dabilkidan beste hausnarketa honakoa da: gaur ez dagoena eta egikarikatu nahiko nukeena, agian, ez dagoela “zer” horretan, helburuetan, metodoan baino. Metodo sendoak, zuhaitz sendoak, fruitu onak emango ditu derrigor. Eta metodoa batzarra da, horretan nik uste dut gehienok bat gatozela. Batzarrean ez da esaten zer, nola baino.
Batzarrak, baina, kide sustraitua eskatzen du. Sistemak sofa eroso eta epela eskaini zigun, eta batzarrean ez daukagu sistemaren epelik. Hor bakoitzak bere burua eutsi eta erakutsi behar du. Sentitu, pentsatu, esan, adostu eta egin.
zerbaitetan asmatzen hasten bagara, bila etorriko dira
Oraindik sistemarentzat ez gara ezer, anekdota moduko bat, egokitu ez garen gizartearen halako ehuneko zatitxo bat baino. Baina zerbaitetan asmatzen hasten bagara, bila etorriko dira. Eta orduan, gure antolaketa zenbat eta “burugabeagoa” eta horizontalagoa izan, hobe. Batzarretan funtzionatzen zenbat eta entrenatuago gauden, hobe. Orain arteko partidu guztiak aise eurenganatu dituzte, eta argi dudan zerbait da “gure partiduaren” abentura horretan ez dudala energiarik jarri nahi, aurretik ere izan baititut ustez nire aukera ordezkatzen zuten partiduak. Umore pixka bat baliatuz, guk “burugabetzaren” aldeko bozka nuloa emango dugu Zerain, Aia eta Zamudion izan ezik, sistemak konta gaitzan nahi dugulako. Hauteskundeak, baina, etorri diren bezala joango dira, eta aurrerago, etorriko dira besteak.
Eta ez, esandakoak esanda, ez daukat presarik. Badirudi disidente izatearen kontu honi “lanketa pentsonalari” gertatzen zaiona gertatuko zaiola; bizi osorako izango ote den kontu hau ere.
ni zuk sustraitzen nauzu, nik zu sustraitzen zaitudan moduan
Eta beraz, bizi osorako bada, izan dadila Sortzailea mesedez. Sentitu, pentsatu eta egin, esaldi famatua da.
Agian sentitu dugu sistemak eskaini digunari ez esatea. Orain nahi dugun hori amestea eta egitea dagokigu: tokian tokikoa eta sistemaren epelik gabe. Ez da luto makala. Poliki-poliki datozenentzat eta urruntzen direnentzat, bueltatzen direnerako, izan ditzagun ateak gutxienez erdi zabalik.
Amaitzeko, gogoratu ni zuk sustraitzen nauzula, nik zu sustraitzen zaitudan moduan.
Animo, badugu-eta zer egina!
Beno, Iñaki, zure hitzek badute optimismo zapore pixkat sikira, niri falta zaidan optimismoarena, eta pozten nau horrek, gauzak kontatu dituzun moduan kontatzeak zertxobait animatzen nauelako. Hala ere marka da: disidentzia edo dena delako hori lau taldetan banatua dago. Disidentzia edo dena delako horrek lehengo lepotik burua eta zergatik diodan lau taldetan banatuta gaudela? Hiru taldek izena badaukazue, abstentziora joko dugunok izenik ez, horixe da dena.
Animo, bidean egingo dugu topo edo sikira Independentearen inguruan. Denon hatsa beharko dugu. Besarkada goxo bat.
“HI” BARIK EZ NAUK “NI” diosku GURE euskerak.
Hortik has gaitezke “batzarretan” eta abarretan.
Bestelakotan, ZER EGIN?
-“ZER EGIN” Ivan Ivanovich Lenin?
– Beha, hainbat bider galdetu didazue, eta nik hainbat bider iharduki: ANTOLATU-ANTOLATU!
Bai, entzun dizugu errepikatze; baina orain, hauteskunde aldian gaudenez, NONDIK HASI ANTOLATZEN, Ivan Ivanovich Lenin?
– Hori ere erran dizuet hainbat aldiz. NONDIK HASI? Iratzartzetik!
– Jaso diagu hire oharra, Lenin jauna. Baina ez duk lan makala!
Itzela, Iñaki!
Igandeko bakoitzaren hautuaz haratago, bide hau era kolektibo batean egiteko beharra ere ikusten dut.
“… alternatiba elkartzen hastean aktibatzen baita.”
Burujabetza herri plataformaren inguruan izan, zein STOP edo Eguzkilore alderdien inguruan izan, kontua elkartzen hasi eta batzarrak sortzea da.
Kaixo Iñaki.
Sistemaren hatzaparrek noraino gauzka harrapatuta?
Bada, esango dizut. Batzarren “fenomenoa” noiz argitaratu erabakitzeraino.
Burujabe? Sistemaren hauteskunde batzuen beharra daukagu burujabe izan nahi dugunok, batzarreak sustatzeko?
Burujabetasuna nahi eta erabiltzeko gai garenean baztarrean laga?
2023-ko maiatzaren 28a ahal zen “aitzakia” batzarren berri emateko? 2022-ko apirilaren 6a ez ahal zen ondo etortzen? Edo 2024-ko ekainaren 17a? (Nik ere ez daukat presarik).
Nahi badugu, has gaitezen ba burujabe izaten, ahal dugunean.
Aupa ‘Poto’, mila esker!
“iraultza barrutik kanpora eta behetik gora egituratuko dela, izatekotan.”
Izatekotan? Iraultza izan bada, areago, iraultzak izan badira.
Izatez, egunero ematen dira, milioika.
Itzel interesgarriak eta biziak, denean murgiltzeko astirik ez.
Nora eta nola begiratzen dogun, hor koxka!
Iraultza, independentzia,… hitz handiei, hutsean, estuegi lotu barik, eguneroko ekintza politiko independenteak eta iraultzaileak eskura ditugu guztiok. Bost. Hamaika.
Ekin hor. Eta bidelagunekin egin bat, dagokigun/on dagigun bide-tartean.
Horrelakoei adi bizi, ze, izan badira, anitz. Eta oso emankorra eta alaigarria izan daiteke bidea horrela. Hatuanasa.
Batzuetan sistema aipatzen dugu kanpoko zerbait urruna balitz.
Eta geu ere sistema gara, estuago, laxago, urrunago, urrago.
Sistemak, albo-sistemak, azpi-sistemak,…
Sistemek eragiten digute eta sistemetan eragiten dugu.
Egunero datorkigu zapaltze ahalegin ugari sistemako kideongandik (berdin gugandik kideongana, sarri, konturatu gabe ere, bai?).
Haiei zuzenean erantzuten asmatzen badugu, iraultzatxo eder bat horixe.
Eta inguruko batzuk horri adi baditugu, iraultzatxoak eragin handiagoa. Zabaldu egingo da.
Dustot.
“iraultza barrutik kanpora eta behetik gora egituratuko dela, izatekotan.”
Barrutik kanporakoa nahiko barneratua dekot.
Behetik gorakoari dagokionean zera etorri jata: ez ote dugun beste propaganda zapaltzaile bat? Burutik kentzea komeni zaiguna. Benetan batzarrean eta horizintaltasunean sinisten badugu, hizkuntzatik goi-behe hori gainditu behar ote dugun.
Organigrama irudikatzen digute eta argi erakusten une oro. Zein dan goian, eta zein garen behean.
Zeinek agindu, eta zeinek obeditu, otzan, txepel, menpeko.
Eta ipuin hori janda, menpeko pentsatu eta jokatzeko ohitura barru-barruratzen ez ete dogu, eta guk geuk, jakin gabe, elikatzen ideia zapaltzaile hori?
Horra barrutik kanporako goitik beherako eraldaketa ;-)!
Gainditu dezagun goi-behe sailkatze hori. Ez “daude” goian, ez “gagoz” behean. Esferoidean (des)orbitatu gaitezen dantzari. Auzoan bizi gara.
Badugu joan, txirrina jo eta parez pare esatea, “aizank,…”
Eta, ideia gehigarri bat, lehengo sistemakoari helduz.
Bai, sistema gara gu geu eta fraktalak gara, ganera, edo?
Gu geu ia sistema osoa gara fisikoki, beste bizigai eta sistema askoren barne eta beharrean bizi garenak, fisikoan.
Eta fisikotik haragoko eremuan ere hari mehean, gogoan, bat egiteko premian garenak, hipotesi/saio?
Dana dala, fisikoa eta haragokoa, dana bat, energia eraldakorra, sortu eta birsortu ari dana etengabe, ala?