Harritu nau, azken hauteskundeen aurretik Independentean izandako eztabaiden ondoren, nola abstentzioaren aldekoek ez duten haien arrakasta eztabaidaezina ospatu, EAEn %40 eta Nafarroan %32,2 izanik, edozein alderdi politikok baino atxikimendu handiagoa lortuta. Ez dakit parte hartzeari uko egin diotenen artean zenbat izan diren “aktiboak” eta zein pausu gehiago egingo dituzten hemendik aurrera; ikusteko irrikaz nago.
Azken garaiotan, abstentzionismo aktiboaren adibiderik argiena Kosovoko serbiarrek eman dute. Bertan, udal hauteskundeetako parte hartzea ez da %4ra heldu, eta hurrengo egunetan sekulako liskarrak sortu dira NATOko soldadu okupatzaileekin, barkatu, askatzaileekin. Baina zer egingo dugu Ukrainako Donbassen egindako erreferendumetako parte hartze handiarekin, nahiz eta emaitzek ez zituzten Errusiaren indar okupatzaileak (edo askatzaileak?) arduratu, maltzurkeriagatik egin zirelako?
Espero dezagun udaren ondoren gogoeta prozesu bat martxan jartzea, argi dagoena baita datorren uztailaren 23ko hauteskunde espainoletarako abstentzioaren aldekoak izan beharko genukeela denok, ala ez?
Erresistentziaren edo “disidentziaren” bozkak ez dira 6.000 izatera heldu eta 8 bat zinegotzi lortu dira Auzokrazia, Burujabetza eta Eguzkiloreko indarrak batuta. Pandemiaren erdian egindako mobilizazioetako kopuruetatik urruti dago hori. Hemen ere abstentzioak irabazi du, eta aztertzeko daude banaketaren eta prestutasun faltaren arrazoiak. Espero dezagun udaren ondoren gogoeta prozesu bat martxan jartzea, argi dagoena baita datorren uztailaren 23ko hauteskunde espainoletarako abstentzioaren aldekoak izan beharko genukeela denok, ala ez?
2030 Agendaren ildoek aurrera darraite, azkena OMEk onartu duenean Europar Batasuneko Covid ziurtagiria eredu izango dela
EUSTATen datu batzuk pasatu dizkidate, gain-hilkortasuna azaltzen duten heriotzen jatorriekin, edo Europako biztanleria gaztearen hilkortasunaren igoera agertzen dutenak, baina horrek axola al du? Argi geratu da gehienek gerturik daukatela odola BIGFARMAren alde emateko. Ez dakit mendi tontor batera edo lur azpiko zuloetara joan beharko dugun, baina 2030 Agendaren ildoek aurrera darraite, azkena OMEk onartu duenean Europar Batasuneko Covid ziurtagiria eredu izango dela mundurako edo gutxienez Mendebalderako, eta, tamalez, hor gaude kokatuta gu.
Baina, esandakoa, zorionak abstentzionistei, zuena da etorkizuna.
Goazen zenbakiei buelta ematera.
EAEn %60 eta Nafarroan %67,8 bozkatu egin dute. Hauek dira benetako irabazleak, ez abstentzionistak.
Bozkatzaile sistemikoak, zorionak!!!
Baina nola ospatuko dugu edo pozik egongo gara abstentzio aktiboa eskatzen dugunok? Lehenik eta behin, parte ez hartzea eskatzen delako, eta, beraz, abstentzioaren aukera eta emaitzak ez ditugulako kontrajartzen. Nik behintzat abstentzio aktiboa eskatzen dudanean, sistema partitokratiko honetatik ateratzea eskatzen dut, inora ez daraman tranpa bat delako, edo hori uste dut nik behintzat. Jakina, ezin dugu jakin abstentzioaren zein ehuneko den aktiboa edo ez. Era berean, ezin dugu jakin nor izan nahi duen aktibo, baina ez da aktiboa gizarte honetan hertsatzen gaituzten arrazoi askorengatik, hankapean sartuta baikaude eta ateratzea zaila baita. Ezta bakoitzaren inplikazio-maila eskatzea ere. Nire ustez, iruzur-sistema honetan ez dela botorik emango hausnartu behar dugu, eta bakoitzak, bere aukeren barruan, bere harri-koskorra jarri behar du, beste ikuspegi batetik eraikitzeko. Niri, abstentzioaren ehunekoa baino gehiago, gogoeta horrekin gerta daitezkeen proiektu alternatiboak eta eraikitzaileak interesatzen zaizkit gehien, eta hori ikusteko dago. Baina ez bakarrik abstentzionisten eskuetan, baizik eta suizidio kolektibo hau gelditu nahi duen boto-emaile ororen eskuetan.
Botatzen dutenak aktiboak ahal dira?
Botoa delegatzea izaten ahal da pasiboa izatea.
Ona, Bastarrika.
Ni pozik nago hauteskundeetan egondako abstentzioaz (toki zehatz eta esanguratsuetan nabarmen egin du gora) eta harro eta nire konzientziaz lasai geratu naiz.
Uztaileko hauteskundeetan arrazoi are gehiagorekin abstenitu egingo naiz.
Ezin botorik eman hiru urte luze hauetan nire senaren kontra bete -betean egin dutenei (txertoak, NATO, Agenda…).
Orain, honek erantzun antolatu eta indartsua behar du bestela disidentzian jarduteak ez du zentzurik. Eta ez diot itxura onik ikusten.
Ez badugu pena merezi duen ezer sortzen, lehengo borrokakideekin bueltatu eta barrutik “aldatzen” saiatu beharko da.
Ni Aitor Bastarrikarekin.
Ez dakit zenbat bider ezker abertzaleak abstentzinoaren alde egin eban eta ia ia ez eban ezer lortu, azkenean hauteskundeetara aurkeztea erabaki eban. Botoa emoten dogunok, delegatzea da? Bai, ideologia berbera dogulako. Disidentzian denetarik dago: ezkerrekoak, eskuinekoak, eskuin muturrekoak….Hori dala ta disidenteakaz gai batzuen gainean, derrigorrezko musukoen, covid pasaportearen aurka manifestazinoak egitea ondo dago, baina gehiagorik ez. Kontuan hartu behar da txertaketa gai polemikoa dala ( 1885. urtean be manifestazinoak izan ziran); disidentziaren artean be batzuk edozein txertaketaren aurka dagoz, beste batzuk bakarrik covid txertaketaren aurka.
Bai, alderdi politiko guztiak edozein txertaketaren alde dagoz, baina hauteskundeetan beste gai batzuk jokoan dagoz eta gure bizitzan oso inportanteak dira.
Nire ustez Kongresurako ezker abertzaleko hautagai batzuk primerakoak dira, ez dakit hemen nonork Kongresuko sesinoak jarraitzen dauzan, neuk bai, horregaitik pentsetan dot oso garrantzitsua dala eurek hor izatea. Senaturako ez dot orain ezer esango, ba Kataluniaren egoera ikusita ERCri zelan botoa emon….., baina beste batzuek egongo dira…….
Agian erratuta nago, baina hemen batzuek covid pasaporteagaitik abstentzino aktiboa egingo dabe, ba alderdi guztiek covid ziurtagiriaren alde egiten dabe. Botoa emoten dogunok badakigu covid ziurtagiria derrigorrezkoa izango balitz , eguneroko oztopoak gainditzen irudimenegaz konpondu egin beharko geunkeela. Pandemiaren garaian be urten barik ez ginan geratu, ez ta?
Gainera gaurko gizartea ez da 1867ko gizartea, edozein arazoa konponduteko tresna gehiago daukaguz eta egoerak txarrera eitten badau, adibidez covid ziurtagiri barik ezin bada ia ia inora joan edo…beti modu bat ziurtagiri hori lortzeko topauko dogu. Beharkizuna maistra ona da.
Amaiari:
Neuk be ez daukat argi bozka ez bozka, bozka hautua egin dut beti adostasunak gutxi gora behera eta oraingoan betikoei bozkarik ez amatea erabakia nuenean ttak, hautagaitza bat sortu sen auzotik herrira eta ttak, zinegotzi bat. Bide berri bati ekiteko hazitxoa.
Zuk dinozu oso garrantzitsua dela mandrilen egiten den lana baina nik oso bestela dakusat:
Legegintzaldirako indar erabakiorra izanda, kapital politikoa kearen truke oparitu zaie galosoei. Lortu den gauza bakarra presoak gerturatzea izan da. Garrantzitsua da bai, baina porrotaren apurtxo makurrak baino ez.
Hortik aparte astakeri zapaltzaile zerrenda amaigabeari men:
Kobid politika guztia, pandemia legea barne.
Segurtasun nazionalerako legea.
Zentralizazio sakona
Euskararen aurkako politika gupidagabea.
NATOren gerrari txalo.
Trans legea
Animalien “babeserako” legea
Transakzio energetikoari bultzada.
…eta abar luze bat, dena agenda globalista eta amerikar demokraten ereduari babes itxua emanez.
Ez da txikia ez eta puntuala azken urtean jasotako mina, mesprezua eta iraina eta asko aldatu beharko dute nire bozka berreskuratzeko.
Umezurtz utzi gaituzte eta hilotz politikoa harrapakinen aldarean eskaini naiz eta bozkak irabazi jende otzanarengandik.
Axola zaigu, bai horixe, Angel!
EUSTATeko datu horiek “gain-hilkortasuna azaltzen duten heriotzen jatorriekin”, edo “Europako biztanleria gaztearen hilkortasunaren igoera agertzen dutenak”, sarean ditugu?
Non?
“Europar Batasuneko Covid ziurtagiria eredu izango dela” Zer onartu dute? Publikoa da?
Datuak lagungarri dira, beste edozeinekin hitz egiterakoan.
Horretaz, dana dala, uste dut, ikuskizun dagoela etorkizuna beti, zorionez. Eta guztion esku.
Gu non gauden, zabar ezkor honela jarri genezakeen eskeman: AEBen menpe den Espainiako/Frantziako Estatuaren menpe eta haren menpe den EAEren/Departamentuaren/ menpe gara administratiboki/kulturalki/militarki/propagandistoki.
Kontuz, dana dala. Hori estatuen logika edo begirada da. Eta estatuen propaganda. Bai, gure egunerokoan trabak eragin ahal dizkigute. Eta estutuko gaituztenean, Amaiak dioenez, irudimena lagun on dugu.
Baina logika eta begirada hori, tartekako traba horietatik aparte, ilusio bat da, nagusiki. Badugu beste era baten begiratzea, beste ilusio bat aukeratzea, egunerokoan oso lagungarri izango zaiguna.
Izatez, gorputz gara, arima, harreman, aliantza eta batzar gara, geure bizimodua eta egiten doguna. Eguneroko eta aldikako ohiturak. Jan-edaten doguna, pentsatzen, dantzatzen eta kantatzen doguna gara. Geure buruari eta ondokoari kontatzen dioguna.
Gara daigun garana. Garana gara daigun.
Gure burua beste nonbait koka dezakegula uste dut. Eta komeni zaigula, bai.
Nik neuk, gero eta gehiago kokatu nahi dut neure burua euskal herri interdependentistan. Euskaldun (gehiago-gutiago, ze euskal herritar ez da euskaldun?) herritarrek mundu osoan dugun elkar-laguntza sare mugagabean.
Gero eta gusturako idaztera emana nazko/izatekoa naz, jakizue, liburu zoragarri pizgarri maitagarri bat etorri jatanetik esku artera, azken aldian hura irakurki.
Hiru pista ausazko, liburu bitxialdiko horri buruz: baga, Aresti Gabriel du goi-goian egileak; biga, itsasoa behar dogula aldarrikatzen du gure literaturan; eta higa, literatura mundutxo euskaldunean ere itzelezko herdoila dagoela erakusten digu maistraki.
Laster horretaz gehixeago.
Ezkerrekoak, eskuinekoak, etabar: erregimen partidokratikoaren “baloreak”. Benetako HERRI mugimenduak giltza faltxu hoietatik kanpo gabiltza!
Niretzako, momentu hauetan, edozeini bozka ematea (nahiz Aulki Zuriak, txuri edo baliogabe), sistema ustel hay legitimatzea da.
Eta gorago esan den bezala, bozak ematen duten askok baino aktiboagoak garela este dut.