EKAI Centerrek landutako Short paper 2022-08-19
Jatorrizko izenburua: País Vasco. Un país sin ideología.
Itzulpena: Ihintza Tellabide Amunarriz
Euskal Herriak beste ingurune batzuetan izan ohi duen irudiak, gaur egun, errealitatearekin zerikusi eskasa du dagoeneko. Euskal testuinguru politiko eta ideologikoa pixkanaka eta errotik aldatu da azken hamarkadetan, elite korporatibo mendebaldarrak sustatutako korronte ideologikoek eramanda, batez ere.
Horren ondorioz, ezer ez da dirudiena. Eta errealitateak zerikusi gutxi dauka komunikabideek eta talde politikoek beren burua deskribatzeko erabiltzen duten terminologiarekin.
Jakina, errealismo politikoak eta bakoitzak bere bezero-multzoari eusteko beharrak, itxuraz desadostasun ideologiko sakonak islatzen dituen terminologia erabiltzen jarraitzeko beharra eragiten du, errealitatearekin geroz eta zerikusi gutxiago duten desadostasunak.
elite korporatiboaren balioek pixkanaka baina azkar blaitu dute euskal gizarte osoa
Praktikan, hedabideen eta talde politikoen joera desberdinak pixkanaka arrastaka eraman ditu elite korporatiboaren eragin ideologiko geroz eta handiagoak; izan ere, elite korporatiboaren balioek pixkanaka baina azkar blaitu dute euskal gizarte osoa. Euskal herritarrak, propaganda mediatikoaren uholde jarraituen aurrean babesgabe, azkenean arrastaka eraman dituzte korporazio handiek inposatutako pentsamendu neoliberal eta posmodernoak eta beren balore-multzoak, bertako hedabideak eta talde politikoak eraman dituzten bezalaxe.
Horrela, herritarrek oraindik uste dute beren hedabideak edo talde politikoak ezkerrekoak, eskuinekoak edo zentrokoak, nazionalistak edo estatalistak direla, baina, egia esan, kontzeptu horiek guztiak oinarri ideologiko batzuen ñabardura huts bihurtu dira, Mendebaldeko korporazio handiek dagoeneko irmoki kontrolatzen dituzten oinarri ideologikoenak, hain zuzen.
Euskal Herria ideologiarik gabeko herri bihurtu da. Edo, nahiago bada, ideologia bakarreko herri
Horren guztiaren ondorioz, errealitatea – edo joera nabaria – da funtsezko balioetan eta oinarri ideologikoetan bat datozen hedabide eta talde politikoen multzoa dugula, nahiz eta ez datozen bat oinarrizko posizionamenduen inguruko ñabardura geroz eta hutsalagoak diren gaietan.
Praktikan, oso urte gutxitan, Euskal Herria ideologiarik gabeko herri bihurtu da. Edo, nahiago bada, ideologia bakarreko herri, korporazio handiek/Wall Street-ek hertsiki kontrolatutako ideologia.
Oso ondo dago artikulua. Bikain!
Eskerrik asko beriz, Adrián.
Zuzenketa txiki bat soilik. Ez da EH osoa zulo beltz horretan dagoena. Badaude olatu horri eusten ari direnak ere, sasi guztien gainetik eta laino guztien azpitik, handiko eta hemendiko harrikaden artean (handiko eta hemendikoak, aurrekoak eta atzekoak, goikoak eta behekoak, ezkerrekoak eta eskubikoak…), esku hutsik bada ere.
Adrianek dioena begibistakoa da, eta Josebak ere arrazoi du: badela gutxiengo bat txit kontzientziatua (eta new generationekoa) SISTEMARI ALTERNATIBA globala aurkatzen diona.
Gutxi izango dira, baina gutxi izatea ez duk problema, gutxiegi potentea baduk. Horiek garaituko ditek azkenean, oraindik gutxi izan arren.
Asko gustatu zait, “Kultura-aniztasuna” negatibotzat erabiltzea izan ezik. Terminoen interpretazio txarra dela uste dut. “Kultura aniztasuna” hitzak kultura guztiekiko errespetua esan nahi du, guztiak elkarrekin bizi daitezke, baina elkar errespetatuz, eta beti errespetatuz joaten zaren lekuko kultura, hizkuntza, ohiturak eta abar. Artikulu honetan “kultura-aniztasuna” aipatzen denean, inperialismoa, kolonialismoa eta kapitalismoa aipatu nahi direla uste dut, horiek baitira kulturak, hizkuntzak eta bizitzak suntsitzen dituztenak. Horiek sortzen dituzte desberdintasunak, ezegonkortasuna sortzen dute munduko eremuetan, eta askok ihes egiten dute bizitza-irtenbide baten bila, nahiz eta aurkitzen dutena ez den normalean uste zutena. Eta horrek, nola ez! Gizakiekin trafikatzen duten mafiak sustatzen ditu. Hori elite globalistek eragiten dute, kultura guztiak desegonkortzeko eta suntsitzeko; izan ere, identitaterik gabe, jendeak bere antzinako aberastasuna galtzen du eta esklabo izateko erabat kaltebera bihurtzen dira. Horregatik, zoazen tokian bertako ohituretan, kulturan eta hizkuntzan integratzen zara, baina zure ohiturak gordetzen dituzu autoktonoari ezarri gabe. Eta horregatik ezin dugu xenofobia, arrazakeria eta gizaki errugabeekiko indarkeria bultzatzen duten terminoak erabili. Hariak mugitzen dituena da etsaia, eta ez haren biktimak, etorkinak edo bertakoak izan.
Bizitzen ari garenaren azalpen ona eta garbia. Eskerrik asko Adrian!
Patrikek idatzitakoarekin ere guztiz bat nator: ez nuke multikulturalismo hitza erabiliko. Bai globalismo.
Bai kolonialismoak sortutako genozidio eta esklabutza.
Bada garaia errotik alternatibak bilatzeko, izaki bezala duintasuna berreskuratzeko.
Horretan gaude langile eta itxaropentsu Josebak esaten duen bezala. Orainaldia baina hobeagorik inoiz ez dago.
Eta bai Josu, inportantena ez da kopurua erabakia baizik
“Multikulturalismoa” deitzen den hori eta beste kulturekiko errespetuaren artean amildegi bat dagoelakoan nago,
saltzen zaigun kultur aniztasun horrek ez duelako egiazkorik asko. Deserrotuak, deskulturizatuak, gehienez axal folkloriko bati eusten dio identitatea delakoan.
Frutadendako erakuslehioa edo arraindegikoa ez dira bioaniztasuna, haren irudi moldatu bat asko jota berdin gure kaleak jatorri desberdinetako kultur hondakinek osatzen dituzte,geurea zenak barne.
Kultura jendartearen bizimoduari dagokio, jendeok geure artean eta kosmosarekiko ditugun harreman moduei, eta harreman sare horiek desegituratzean, hari batzuk, agian korapilo batzuk geratzen zaizkigu esku artean, sare pusketak, eta hori daramagu deserrotuek motxilan.
Hiria puska horiek elkartzen diren zabortegia baino ez da eta hiriak ezin du ezer berririk sortu, zulo birrintzaile bat delako, kosmosarekin duen harremana, harpilatu,suntsitu eta zikinkeria itzultzea delako.
Errespetu guztia merezi dit jende guztiak, etorkin zein bertako, baina jendetegi desegituratu honetan kultura bakarrak agintzen du, nahi duzuen bezala deitu, globalista-kapitalista-patriarkal-tekno-sarraskijale…..eta bestea eskaparate dizdiratsu triste bat baino ez da.
Ezin hobeto azaldua, Asier!
“Multikulturalismo” hitz horrek niri ere mesfidantza besterik ezin eragin, beste hainbat hitz higatuk eta txikle-terminologiak bezala. Ustez adierazi nahi duen kultur arteko errespetua hain ausente dagoenean, kultura bera hain ausente, kontzeptu-suzedaneotzat hartzea ezin dut saihestu. Kolorin asko bai baina funts gutxi ekartzen dit gogora.
Artikuluaren testuinguruan, hitz horrek adierazten duena ondo ulertzen dela esango nuke.
Mila esker, Adrian, gaurko ekarpen mamitsuagatik.
Oso interesgarria Adrian Zelaiak sortu duen eztabaida.
Kultura eguneroko bizitza besterik ez da, nire ustez.
Zer esan nahi du multikulturalismoak?
Zenbat eguneroko bizitza desberdin pasatzen zaizkigu oharkabean beste alde batera begira gaudelako?
Hemen EHan “multikulturalismoaz” eta “poli.hizkuntza” paradisiakoaz idazten dutenak lotsagabe kolonialista besterik ez dira (“EHan ez dakit zenbat hizkuntza dagoen (7 edo 8); beraz, bizi gaitezen armonia horretan”).
Halako Artikulua irakurri nion GARAri duela gutxi. Lotsabako kolonialista baten mezu arriskutsu bezain pozoitsua.
Horrixe bakarrik falta zaigu!
«Kultura aniztasuna» deitzen duten hori kultura anitzeko hitzen esanahia baino ez da. Hau da: kultura asko. Mundu aske batean bizi nahi dugu, non kultura guztiak errespetatuak izango diren eta elkar errespetatuz adierazteko aukera izango duten. Euskal Herrian mendeak daramatzagu kolonialismo kulturala eta beste hizkuntza batzuen inposaketa jasaten, kultura aniztasuna errespetatzen ez dutenen eskutik hain zuzen ere. Eta orain hori areagotu egiten da munduko eliteek oraindik ere munduko uniformetasuna gehiago sakondu nahi dutelako; izan ere, zenbat eta aniztasun, kultura eta ideologia gutxiago izan, orduan eta ideia ezberdin gutxiago eta hobeto menderatze-planerako. Demokrazia, bakea, ekologismoa, feminismoa… hainbeste hitz usteldu dituzte. Eta ezin diegu hizkuntza nahi bezala manipulatzen utzi. Kultura aniztasuna hitzak esaten digu munduko kultura guztiak aberastasuna direla eta zabaltzen jarraitu behar dutela. Eta beste hitz batzuk ere erabil daitezke, gauza bera esateko, kulturartekotasun negatiboaren ordez, okerrak sortzeko joera duena eta joera xenofoboak eta arrazistak sor ditzakeena. Globalistak jartzearekin zentzua bere horretan mantentzen du eta ez gara interpretazio negatibo eta arriskutsuetan erortzen.
Kultur aniztasunaz hitz egiten dugunean zehaztu behar da zertaz ari garen. Ez da gauza bera kultur aniztasunaz hitz egitea Parisen, sistema osoaren sostengua duen eta momentuz desagertzeko arriskutik kanpo dagoen giro frankofonoan, edo desagertzeko arrisku bizian dagoen, juridikoki mugatua dagoen eta sistema politikoaren sostengurik ez duen euskararen ingurumarian. Aspaldian mestizatzearen aldeko diskurtsoa botatzen zuten (hau da, euskaldunok eta espainolak nahastearen aldekoa) gure identitatea lausotzeko; orain kultur aniztasunaz hitz egiten digute boteretik, baina ez dute espainieraren eta frantsesaren derrigortasuna ezabatzen. Gezur asko dago mundu honetan.