Dirudien bezain ergela al da gure ezkerra?

EKAI Centerrek landutako Short paper 2023-03-10

Bere buruari “ezkerra” deitutakoak ia 30 urte daramatza barregarri Europan, bai esparru estrategikoan, bai dialektikoan eta kulturalean, ustezko moda posmodernista guzti-guztien alde jartzerakoan (posmofeminismoa, posmoekologismoa eta abar), oligarkia korporatiboak herritarren manipulaziorako sortutako eta bultzatutako korronteak besterik ez direnak.

Mendebaldean beren buruari «aurrerakoi» edo «ezkerreko» deitzen
dioten talde horien guztien azken urteetako burutazio edo ateraldi
deigarri eta zentzugabeenetako bat «berdintasun» hitzaren esanahia
horren azkar, harrigarriro eta erantzunik gabe aldatzea izan da.

Oso gertaera argigarria da. Talde horiek kexa daitezke kultura postmodernisten beste esparru batzuetan arrastaka edo konturatu gabe murgildu izanaz. Baina berdintasun hitzaren manipulazioa eta eraldaketa,
ustez aurrerakoiak diren talde horiek beraiek gidatu eta inposatu dute,
inolako lotsarik gabe.

Gizarte-ingeniaritzako jarduera argi horren ondorioz, “berdintasun zinegotziak”, “berdintasun sailak”, “berdintasun ministerioak” eta “berdintasun politikak” abian jartzen hasi ziren ustez “aurrerakoiak” ziren talde politikoak, non berdintasuna hitzaren esanahia behin betiko lurperatzen baiten, “gizonen eta emakumeen arteko berdintasun” berriarekin ordezkatzeko.

Talde aurrerakoiek ez dute inoiz berdintasunaren kontzeptua mitifikatu. Baina bidegabeko desberdintasun sozioekonomikoen aurkako borroka izan da mugimendu horien guztien motorra bi mendetan zehar. Nola ulertzen da bere buruari ezker deitzen dion horrek berak bere oinarri ideologikoaren lurperatze hori onartzea, baita lurperatze horren lidergoa hartzea ere?

ez da ezkerra, ez da aurrerakoia, eta ez ditu herritarrak defendatzen. Herritarrak eta soldatapeko langileak manipulatzeko beste tresna korporatibo bat baizik ez da

Erantzunak argia dirudi eta irakurleak berak dauka. Ez da ulertzen. Ez dago azalpen arrazionalik hain agerikoa den suizidio dialektiko batentzat. Edo, hobeto esanda, azalpena Mendebaldeko talde ustez aurrerakoien azken 30 urteetako bilakaera politikoa ulertzeko aukera ematen digun azalpen berbera da: bere burua Europako ezkerrekotzat hartzen duen hori, duela 30 urtetik, ez da ezkerra, ez da aurrerakoia, eta ez ditu herritarrak defendatzen. Herritarrak eta soldatapeko langileak manipulatzeko beste tresna korporatibo bat baizik ez da.

“Ezkerrak” berak antolatutako gizarte-manipulazio horri esker, belaunaldi berrien zati handi batek ez daki berdintasuna zer den ere. Eta ez da arduratzen aztertzeaz, jakina, zein desberdintasun ekonomiko diren bidezkoak eta zein bidegabeak edo neurrigabeak, aurreko belaunaldiek etengabe eztabaidatzen zuten bezala eta gaur egun herrialde emergenteek eztabaidatzen duten bezala.

Edonola ere, giza-izaera, neurri handi batean, gizarte-manipulazioko azpijoko horiei aurre egiteko gai izan ohi da. Gazte askok beren kabuz berreraikitzen dituzte “progreek” lapurtu nahi dizkieten ideia horiek. Errealitatea behatu eta aztertzen dute, eta ondorioak ateratzen dituzte agerikoa denaren eta ez denaren inguruan, edo arrazionala denari eta ez denari buruz. Eta herri-interesen defentsaren eta herritarren defentsaren oinarriak berreskuratzen dituzte, ustez “aurrerakoiak” diren lider eta mugimendu horiei guztiei gero eta mespretxu handiagoz begiratuz, itxuraz direnaren guztiz kontrakoa direla jakinda.

Ez, “gure” ezkerra ez da dirudien bezain ergela. Kontua da ez dela ezkerra eta ez dela aurrerakoia, baizik eta, alderantziz, mendebaldeko korporazio handien zerbitzura dagoen tresna erreakzionario bat besterik ez dela.