Kontsumismo basatiak ez digu zoriontasunik ekarriko. Materialki bizitza xumeagoa izan arren, bizitzak hurbileko eta txikiagoa den eskalara ekarriz zoriontsu izan gaitezke gutxiago ekoiztu eta kontsumituz.
Hazkunde ekonomikoa eta garapenaren idealaren aurrean desazkundea da bide bakarra. Izan ere gehiago kontsumitu, gehiago bidaiatu, gehiago… noiz arte? Ez da bidezkoa orain arteko ekoizpen eta kontsumoa mantentzea, ez planetarentzat, ez langile esplotatuentzat.
Enplegua, lana, dirua eta denborarekiko harremana berrantolatzeko unea da, bizitzeko behar-beharrezkoa dugun hori zer den eta zenbat behar dugun kontuan hartuta. Zenbat energia aurreztu dezakegu munduko beste puntatik janaria ekarri beharrean gure lurretan ekoiztu eta kontsumitzen badugu?
Desazkundea energia kontsumotik haratago doa: natura-baliabideen banaketa eta erabilera justua eskatzen du eta gure ingurune naturala suntsituko ez duten eta, beraz, pertsonen edo beste espezie batzuen bizitzaren aurka egingo ez duten ekoizpen-sistemetan jarri nahi dugu arreta.
Ekofeminismotik modu bidezkoagoak eta orekatuagoak proposatzen dira planetarekin eta pertsonen artean harremanak izateko. Gainera, bi dependentzia esanguratsu azpimarratzen ditu, jaiotzen garenetik hiltzen garen arte guztioi eragiten digutenak:
- Izaki ekodependenteak gara: bizirauteko ditugun behar materialak naturatik eskuratzen eta asetzen ditugu; ur barik, hazi barik… ez dago bizitza posiblerik.
- Izaki interdependenteak gara: fantasia indibidualistak gure zaurgarritasuna ezkutatu arren, animalia sozialak gara eta ingurukoengandik jasotzen dugun zaintza ezinbestekoa da gure biziraupenerako.
Hegoalde globaleko herriekiko zor historikoa dugu, hango lehengaiak ustiatuz lortu baita egungo aberastasuna eta gaur egun ere beste herrietako lagunen eta naturako baliabideen esplotazioan oinarritzen da gure ongizate sistema. Gure lurraldean eskuratu ezin diren materialekiko dependentzia handia dugunez, munduko beste zenbait eremutan burutzen dugun lapurreta eta zapalketa aitortu, erreparatu eta berriz ez gertatzeko prozesuak martxan jarri behar ditugu.
Euskal Herrira iristen diren pertsonak eskubide guztien jabe izan daitezen, Atzerritartasun Legea bertan behera uztea eta bitartean zaintzaile guztiak erregularizatzea exijitzen dugu. Baita erroldatzeko eskubidea guztiontzat eskuragarria izatea ere, eta etxeko langile egoiliarren erregimena desagertu eta lan-erregimen orokorrean sartzea, esklabotzatik atera eta gutxieneko lan baldintza duinak bermatze aldera.
Hirietan sortzen diren mugimendu eta proposamenetan landa eremuko bizi baldintzak kontuan hartzea ezinbestekoa da: erabaki guneak deszentralizatuz, landa eremuko bizitza babestuz eta oinarrizko zerbitzuak bermatuz.
Ideiak lausoak izan daitezke eta hitzak haizeak eramaten ditu. Beraz, gogoratu iraultza erditzean hasten dela, jaten duguna erabaki politikoa dela eta elkar nola zaindu eta zer kontsumitzen dugun ere bai!
(Azken asteetan argitaratutako testu eta bideo hauek lan kolektibo baten emaitza dira.)
