Konturatzen ari naiz pandemoniyuak itsugortu egin nauela diskurtsoekiko.
Ez diet ezer sinesten, ezer gertatu ez bailitz ohiko diskurtsoak edo modakoenekin burua jatera datozkigunei.
Mundu bat erori zait, eta urak oliotan bezala egiten didate irrist, ez diedalako benetakotasunik ikusten, batez ere faxismo kobidianoaren kolaboratzaile izan direnen hitzei, ez eta isilik geratu direnenei, sentitzen dudalako kuarentenan izan dituztela gizateriarekiko kezka handi eder guztiak eta igandeko mezan luzitzeko armairutik atera plantxatu eta janzten dituztela, zeremonia hutsalean luzitzeko edota pentsulari sariak jasotzen jarraitzeko.
Niri ere erori zait mundu bat, agian ez nuelako aurreko seinalerik behar bezala igarri.