Pandemia bat dago, minbizia deritzona; eta gaixotasun arraroak daude; eta umeen sindromeak, kutsadurarekin batera agertzen direnak; eta zailtasunak elikagai osasungarriak zein ingurune seguruak, baketsuak eta osasungarriak topatzeko; eta, ziur asko, medikamentuak ez dira egoki erabiltzen… Ehun urte dira kutsadura eta ingurumen-narriadura izugarriak jasaten ari garela. Elikagai-industria laborategi kimiko bat da. Abeltzaintza harakintza da. Arrantza, beste kontinente batzuen espoliazioa. Kimika jaten dugu eta birziklatu ezin diren hondakinen mendiak eratzen ditugu, nahiz eta Lurra gainezka dagoen. Itxialdia heldu aurre-aurretik, hain zuzen, Zaldibarreko eskandalua piztu zen. Lurraldea gainezka dago gainezka dauden zabortegiz. Erraustegi hilgarria eraiki da, herria hamabost urte baino luzeago borrokatu ondoren, ez zedin egin. Zenbat urte eskean ekonomia zirkularraren idealak bete zitezen? Eta gure gobernuak ez du, behinik behin, erosketetako poltsak eta beharrezkoak ez diren gainerako ontziak legez desagerrarazten, nahiz eta errazena den, nahiz eta norberak egin dezakeena izan. Gure sistema honetan, goikoek beren merkataritza-, industria- eta kontsumo-ildoak inposatzen dizkigute, eta behekook, aitzitik, irentsi egiten dugu, gure hilobia zulatzen ari garen arren. Zentzurik gabe kontsumitzen jarraitzen dugu, plastikozko eta toxikoz eginiko manta ehuntzen, eta, azkenean, manta horretan lo egiten dugu eta hartan gautza tantaz tantakoarekin, onkologikoan. Osasun Ministerioari medikuntza deritzo. Sufrimendua arintzen duen medikuntza, baina prebenitzen ez duena, gaixotasunen jatorria ingurunea eta egoera sozioekonomikoa dela kritikatzen ez duena; bizitza substantzia kimikoekin imitatzen duena, zer edo zer ematen dizuna beste nonbaitetik kentzeko gero. Orain, osasunaren aldeko medikuek Gipuzkoan ia hogei urtez egindako lana aipatu beharrean nago, buru-belarri aritu dira-eta hondakinen erraustegiek herritarren osasunean eragiten dituzten ondorioak eta inguruko herrietan dakarten igoera esponentziala argitzen, eta egin beharreko lana prebenitzea dela azaltzen. Haiengana jotzen dut orain, oso eztabaidagarria den epidemia honen aurrean bermerik gabeko txertoekin bilatu nahi baita irtenbide oro (aipatzekoa da, Bruselak bideratu duen lege batean, aurkako efektuengatiko kalte-ordainetatik salbuetsiko direla txertoak). Eta haiengana jotzen dut mediku zintzoak direlako, administrazioen jokabidea (multinazionalen interesekin bat) ezagutzen dutelako, eta gutxietsiak, erdeinatuak, kalumniatuak, zigortuak eta erabat zentsuratuak izan direlako, harik eta Zubietako erraustegia eraiki duten arte.
Jainko babeslea substantzia kimiko bilakatu zaigu. Osasuna suspertzeko sendabide tradizionalen kultura-ondarea jazarri egiten da, denon eskura dauden sendabideak izanik ere: landareak, baraua, CDSa… Bai, kloro dioxidoa gezurren agentzien bidez arbuiatu dute, baina, hala eta guztiz ere, ahoz aho lortu du ospea, emaitzengatik. Gernua, bai nazka! Osasungintzan, joera industriala gero eta sendoago dabil; medikamentuetara inbertitutako diru-zuloa da, industria militarra baino diru gehiago edo adina diru mugitzen duena. Goikoak Europako Batzordea eta Parlamentua dira, 20Ga, egonaldi korporatibo farmazeutikoak. Eta behekoak, berriz, obeditzen duten guztiak, «legea da» dioten guztiak.
Testuinguru horretan sortu da «pandemia», nahiz eta biztanleen artean duen intzidentzia-indizea ez den 0,6tik gorakoa. Izutzeko alarmismoa piztu dute eta denak bat eginda ageri dira osasun-neurrien inguruan. Osasun-neurriak ote? Eta mundu osoan altxatuko bagina material toxikoak ekoiztearen aurka? Beharrezkoak ez diren plastikoen, deforestazioaren eta egoera belikoen aurka? Eta bertan behera utziko bagenitu enpresen isuri toxikoak, zabortegiak, hustubideak, CO2-aren igorpenak, zabor-jana, eta animalien esplotazio masifikatua? Ezetz, bada, ez da horretarako unea. Horren ordez, eta zigorren mehatxupean, arnasa hartzen uzten ez duten oihalekin ahoa estaltzera behartzen gaituzte, pertsona osasuntsuak etxean sartuta egotera behartzen dituzte. Eta adinekoek, bakardade erabatekoan hil izanagatik ere, zahar-etxeetan bakarrik jarraitzen dute, zeharo isolatuta, astean ordu-erdiko bisita soil batez astronautaz jantzitako senitarteko batekin. Ez dira autopsiak egiten, ez dago zer ikertu, dena jakina da aldez aurretik, eta txertoak ere transgenikoak izango direla ematen du. Bazen garaia jakiteko, berriz, zerk eragin zituen martxotik maiatzera bitartean izandako prozesu hilgarri itzelak, hedabideetan isilarazi da eta. Heriotzen segida horrek ekarri zuen alerta. Fenomeno hori jada ez dago; beraz, zergatik jarraitu neurri horiekin eta are neurri gogorragoekin? Barbastroko ospitalearen azterlanean, modu deigarri batean agertzen dira bateraturik covid-19a eta urtaroko gripearen txertoa; hala ere, ez du oihartzunik izan hedabideetan. Bartomeu Payerasek egoera berari buruz egindako azterlanak ezabatu egin dituzte Interneten, isilarazi egin dituzte hedabideetan, heriotza-kopurua eta 5Ga ezarri den tokiak bat etortzea isilarazi den bezala. Horrek guztiak ez al du, bada, aurrez finkatutako plan bati amaieraraino jarraitzeko borondatea erakusten, nahiz eta arrazoiak jada ez dauden, nahiz eta editorialek eguneroko azaletan iragartzen dituzten zenbakiak handiagotu egiten diren gaixoen kopurua izan gabe, baizik eta era masiboan egiten ari diren testen positibo kopurua; nahiz eta biztanle gehienak, dagoeneko, SARS-CoV-2aren aurrean immuneak diren, nahiz eta beste patologia batzuetakoak baino askoz gaixo gutxiago diren. (Robert Koch Institutua, Alemania). Horrek guztiak ez al du, bada, agerian ipintzen plan horren bidez zer erdietsi nahi den:
1.- Laborategien lasterketarekin jarraitu, txerto bat topatzeko kosta ahala kosta.
2.- Farmazeutikoa ez den terapia oro zokoratu eta laidoztatu.
3.- Biztanleek neurri zapaltzaileak eta absurdoak noiz arte jasan ditzaketen ikusi, askatasunik gabe, kausalitate- eta proportzionaltasun-irizpiderik gabe, gizartearen benetako arazoetara egokitu gabe.
4.- Ekonomia suntsitu eta, ondorioz, estatua zorpetu.
5.- Farmazia-enpresak salbuetsi, urtaroko gripearen txertoa jarri zaien adinekoen heriotzek dakartzaten erantzukizunetatik, eta hondamendiaren zein zorpetzearen ondorioetatik.
6.- Sistema sozial eta ekonomiko tiranikoa ezarri, osasunaren aitzakian. Otzanak gara, inposatzen diguten askatasun eta giza eskubideen edozein murrizketa jasaten dugula ere. Gehiengoak men egiten du.
7.- Medikuntza farmazeutikoaren boterea sendotu, prebentzioaren eta osasuna era humanistikoan kudeatzearen kalterako.
Esadazue, hau guztia ez ba da biztanleekin esperimentatzeko baimena duen azti-ikastunen joko bat, zer ote da? Protesta egiten baduzu, isuna ipintzen dizute, atxilotu egiten zaituzte, irainak botatzen dizkizute, arazoak topatuko dituzu, eta bizitza ozpindu egiten zaizu. Pasatuko da! Esaten didate ingurukoek. Dena lehen bezalakoa izango da. Baina ez dago ingurune ekologikoak babesteko premiazko intzidentzia-planik, ezta neurri osasungarriei eta ahulenak babesteari buruzko planik ere. Aitzitik, maskaren, plastikozko eskularruen eta erabili eta botatzeko ekipoen tonak pilatzen goaz, eta edadetuek bakar-bakarrik jarraitzen dute. Suminduta nago inguruari begiratzen ez diotenen diskurtso akritiko, etsi eta indargabearekin. Are, eroso dauden tokitik mugitzeak enbarazu egiten die, eta «zer egin dezaket nik, bada?» erantzuten dute. Beren ezinegona disidenteen aurkako zaintza bilakatzen dute. Nik maskara absurdo bat jantzi behar badut, zuk ere izorratu beharko duzu!
Sekula ez zait otu izan gure osasuna zaindu beharko lukeen sistema honetan ahoa orain bezala estaliko zidatenik, arnasa hartu ezin izateraino; orobat, ez zait inoiz bururatu izan ustezko demokrazia batean zentsura erakustaldi honekin hitz egin ezingo zenik ere, diskurtso bakarra plazaratuko zenik egunkari eta telebista guztietan. Ausartu pentsatzera. Demokraziaren oinarria zoriontasunean eta askatasunean sakontzea da. Horixe irakasten genuen ikastetxeetan, baina orain debekatuta eta erreprimituta dago. Ene aburuz, osasuna nire buruaren gaineko ardura da, ingurumenaren eta inguru sozioekonomikoaren gaineko ardura. Ez du, ez, zerikusirik gertatzen ari denarekin; alegia, men egin goikoek irizpiderik gabe antolatzen dutenari, txintik esan gabe. Jantzi musukoak, diote; eta jantzi egiten ditugu. Ken itzazue, diote; bai ondo, arnasaldia eman digute. Gera daitezela zazpi milioi haur eta ikasle etxean, egunerokoa hautsita, bizitza soziala hautsita, kontaktu erreal, fisiko eta maitasunezkoak hautsita; bada, etxera eta kito. Gaixotasun hitzaren definizioa bera ere aldatu dute: orain, gaixoak asintomatikoak dira. Antolatu duten polizia-estatu honetan, disidenteek ez dute tokirik, ezta adierazpen-askatasunak berak ere, diskurtso bakarra baita zilegi. Polizia-estatu honetan, jarduera komunitario oro, bilerak, ospakizunak eta festak bertan behera utzi dituzte, eta giza kontaktuaren tabua taxutze bidean da. Niretzat, ez dago bizitza besarkadarik gabe, bildu gabe, dantza egin gabe. Giza kontaktua edukitzea ez da kutsatzea, osasuna indartzea baizik. Edozer egiteko prest nengoke babesa behar duen norbaiti laguntzeko, baina gaur egungoa beste zerbait da: zentzurik gabeko neurrien eromena. Eta neurri horiek nire osasunaren bizipenarekin talka egiten dute, nire eskubideekin talka, osasuna partekatzeko, nire burua adierazteko, eta askotariko informazio askea jasotzeko askatasunarekin talka. Nabarmena da halako neurri ankerrak Espainiako estatuan soilik inposatu dituztela. Akituta nahi gaituzte, ernegatuta, elkarren aurka paratuta, gaixoturik. Estres eta beldur horiek eragiten dute gaixotzea.
Zentzugabekeriaren pandemia honetan, osasuna sustatu beharrean, beldurrari bidea ematen diote, aldez aurretik aurreikusitako baldintzetan. Interes-borroka hori konspirazioaren iturria al da? Nork antolatu du agertoki hau, biztanleak txertoekin sarraskitzea xede duena? Bill Gatesen fundazioak eta eugenistek? Harena den Osasunaren Mundu Erakundeak? Konspirazioa gero eta instantzia altuagoetara eta ezkutuagoetara heltzen ari al da? Haiek guztiak ez ditut ezagutzen. Nik bezala pentsatzen duten eta ni bezala sentitzen diren erizainak, osasun-laguntzaileak eta medikuak ezagutzen ditut, ordea. Niri dagokidanez, auzi horren inguruan hartu dituzten neurri politikoak ez dira beharrezkoak, doilorrak eta suntsitzaileak baizik, eta, hortaz, ahoa estaltzearen kontra jaiki naiz.
Artikuluaren testua gazteleraz argitaratu zen Naizen 2020-08-31an
Arikuluan gauza asko zentzukoak ez ezik egi borobilak dira. Alabaina, gauza bat da bildurra (eliteei lagundurik) sustatzea eta oso bestelakoa musukiak arbuiatzea. Ospital batean lan egingo balu (autoreak) jakingo luke prebentzioa zer den…familian badut horretan eskarmendua duenik.
Ia erabat ados, Teresa. Ez nuen uste honelako diktadura hain otzan onartuko genuenik. Zeren diktadura baita, osasunaren aitzakian ezarritakoa. Francoren garaia umetan bizi izan nuen. Ordutik ez dut hain estatu totalitariorik pairatu. Zurea bezalako iritzi askeak kontsolagarri zaizkit.
Teresa desobedientzia jarraiaren eredu disdiratsua da, askok ez dakite oraindik baina jakingo dute zenbat daukagun berari eskertzeko. Arrazoi frogaturik gabe inposaturiko protokolo eta prozedurek kontrol sozioekonomikoa bilatzen dute, besterik ez. Teresak hasieratik ulertu du eta berarekin gaude asko eta asko. Berriz ere ikusten ari gara ziurtzat ematen ditugun funtsezko eskubideak zein erraz desagertarazten dituen botere faktikoek, eta zein baliotsua den desobedientzia haiek defendatzeko. Gora Teresa!
“Ahoa estaltzearen kontra jaiki naiz”. Izen buru horrekin, Teresa Lopez de Muniainek idatziriko artikuluak badu egiatik asko, eta nire zenbait kezkekin bat egiten du; baina artikuluan egiak eta ez hain egiak eta konklusio kezkagarriak ere plazaratzen dira. Frantses esaera batek dio umea garbitu ondoren komuneko zulotik ur zikina eta umea bera ez botatzeko arreta izan behar dela. Izenburuak berak badu arrisku hori. Alegia, goikoen erabaki kuestionagarrien aurrean ez dela isildu behar , goitik bera onartzen dut (ondorengo artikuluan ikusiko duzuenez.); bainan ez nago ados, musukoekin gure ahoa estaltzeko arrazoirik ez dagoela. Aspaldi nabil musukoekin baina isildu gabe eta manifestazioetan parte hartuz. Izan ere, naiz eta gobernuen arteko gerren aurka egon, bonbardeo alarma jotzen duenean, zentzuzkoa deritzot aterpeak bilatzea. Eta koronabirusari aurre egiteko, edo saihesteko zenbait neurrirekin ados ez egon arren, besteekin bat egiten dut, zentzukoak deritzodalako. Horien aretan. musukoak janztea, nire mugikortasuna mugatzea, harreman sozialak ere; eta txertoaz zer esan, bada, datorrenean ikusiko da zentzuk diren beren ezaugarriak eta bere erabilera ekonomikoa gure jarrera nolakoa izan beharko den erabakitzeko. Baina, aldez aurretik txertoak ukatzea, eta harekiko beldurra zabaltzea, ez dut zentzuzkoa ikusten.
Beraz, kapitalismoaren kudeatzaileek (dena den, hauek ez dira ikuspegi bakarrekoak, Baiden eta Trump, ez diren bezela, naiz eta biek hala biek, kapitalismoaren defendatzaile sutsuak izan), esan nahi dut, gurean Sanchez eta Urkuluk kudeatzen dituzten gobernuen zenbait erabakien aurrean nire jarrera adierazteko, GARAN aspaldi idatziriko iritzia ( Askatasunaz eta demokraziaz pandemiaren garaiotan) eta Miren Basalduak Berrian idatziriko artikulua aipatuko nuke, nire uste apalean, argi eta garbi erantzuten dielako negazionismotik datozten zenbait sasi-iritziei.
Ondo izanak onartu eta gaizki esanak barkatu.
Bikila telefonoz esan dizudana, ez zait bidezkoa iruditzen autoreari ezeztatzea, bera ezagutu gabe, ospitalean lanetan eskarmentua duenik gertu ez izatea inor. Hori ez dakizu. Familia askotan dugu medikuren bat. Izan ere, artikulukoaren argazkian, autorea Teresa bera hitz egiten azaltzen da megafonoarekin, inguruan ospital ezberdinetan (Irun, Donostia) lan egiten duten erizain eta medikuak dituela. Hortxe bertan. Arnasaren garrantziaz aritu ziren luze, bat esta beste, eta askatasuna eta osasuna oihukatu. Hau badakit zeren, argazkiak ateratzeaz gain bideoa neuk grabatzen ibili nintzen, eta han zegoen mediku oso on bat ezagutzen banuen, beste zirujano ausarta eta beste bi erizainak ezagutu nituen hantxe. Han aritu ziren informazioa, erreferentziak eta gakoak jende guztiarekin partekatzen, eta askatasuna eta osasuna aldarrikatuz guztientzat, euren lanpostuak arriskatuz. Polizia ere ibli zen, eta baten bat bortizki ere, eta batzuei autoritatearen kontrako salaketa leporatu. Bitartean txoriak txori kantatzen. Noski ETB-n hitzik ez, ez zen hedabiderik gerturatu ere egin, aldiz, diozun gauza bera esaten zuten: eskuindarrakoak zirela eta abar, iluminatiak, era guztietako asmakizunak ziren. Sasi-eritziak eta negazionismoak ea norenak gero.
Han bertan ere neuk grabatutakoa: gazte bat lurrean, aurretik zorabiatu zena eta lurraren kontra jotzean, burua ireki zuena. Anbulantzia etorri eta ospitalera igo zuten. Gero erizanaren bidez jakin genuen puntuak jarri zizkiotela eta maskara erabiltzea debekatu ziotela.