Duela egun batzuk, azkenean, dokumental beldurgarri bat estreinatu zuten Neflixen, hainbat hilabetez geldiarazia izan ondoren, En el nombre de ellas. Dokumentala argazkilari pederasta eta bortxatzaile bati buruzkoa da. Ez, ez da Ipar Amerika sakoneko kasu bat, ez Espainia sakonekoa, ez Euskal Herri sakonekoa. Argazkilari ospetsua da Gipuzkoako hiriburuan. Pertsonaia publiko bat, politikariek, Donostiako VIP jendeak eta, zuzenean edo zeharka, donostiar guztiek ezagutzen dutena. Eta kontua da Kote Cabezudo izeneko gaizkile honek 30 urtez jarraian delitu higuingarriak egin dituela. Eta hara non sortzen zaion edozeini ezin saihestuzko galdera: nola da posible? Eta galdera honen atzetik, metraileta baten balak bailiran, galdera gehiago agertzen dira.
Dokumentalean diotenez, interneten lehen aipamenak hasi zirenean web pornografikoetako argazkietan ateratzen ari ziren neskek jarritako lehen salaketen harira, jendeak esan zuen bazela kontu hau argitara ateratzeko garaia. Hau da, jendeak bazekien, edo susmatzen zuen, 30 urte lehenagotik gertatzen ari zena. Hau da, Donostian, ageriko sekretu bat zen. Eta oihuka ari zen sekretu hori ez zen Donostiako biztanle arrunten susmoetan edo ezagutzan bakarrik existitzen; baizik eta kultura, politika, gastronomia, kirol eta beste arlo batzuetako hainbat pertsonak ere bazekiten. Nola da posible mundu guztiak beste alde batera begiratzea? Itxurakeriarako “bilgarri politaren” beste kasu baten aurrean al gaude, kaka alfonbraren azpian ezkutatuz? Kasua argitara ateraz gero, zikinduta geratuko al zen Gipuzkoako hiriburuaren irudia? Hori umiliatutako, ukitutako, eskuztatutako, bortxatutako eta baimenik gabe argitaratutako neskato batzuk baino garrantzitsuagoa al da? Xantaiapean zeuden neskato ahaztuak baino garrantzitsuagoa al da?
Donostiako jet set-ak, ezikusiarena eginez, jaun agurgarri gisa tratatzen zuen bortxatzailea
Beste galdera are beldurgarriago bat famatuei egin beharrekoa da: pertsonaia publikoei, neskatoen bortxatzaile nardagarriaren bezero ziren VIP jendeari egin beharreko galdera, Donostiako jet set-ari; zeintzuek, ezikusiarena eginez, jaun agurgarri bat bezala tratatzen baitzuten delitugilea.
Ni ez naiz donostiarra, agian nire galdera askoren erantzunak donostiarrek beraiek izango dituzte, edo agian ezta haiek ere. Ez da nire asmoa donostiarrak epaitzea, aitzitik, iruditzen zait beraiek ere badirela biktimak nolabait, abusuak jasan dituzten emakumeen ondoren. Eta kezkatzen nau hainbeste denboraz hain gauza larria gertatu izanak, eta Euskal Herriko gainerako gizartera zabaldu ez izanak.
Kezkatzen nau hainbeste denboraz hain gauza larria gertatu izanak, eta Euskal Herriko gainerako gizartera zabaldu ez izanak
Galdera asko sortzen zaizkit, eta norbaitek argitzea nahiko nuke. Dokumentalean Kote Cabezudok Odon Elorzari (PSOE-PSE-EE) ateratako argazki bat agertzen da. Odon Elorza Donostiako alkate izan zen 20 urtez (1991tik 2011ra). Odon Elorza Kote Cabezudoren ehunka bezeroetako bat zen. Baina, are gehiago, adiskidetasun handi batek lotzen zituen biak. Eta nik neure buruari galdetzen diot; Kote Cabezudoren jarduera gaitzesgarriak Donostian ia denek zekiten sekretu bat – ageriko sekretu bat – baldin baziren, nola ez zuen Alkate jaunak, Kote Cabezudoren lagunak, behatz bat ere mugitu 20 urtez, aberrazio horiek gelditzeko eta pertsonaia hori bere delituengatik kondenatzeko?
Baina dena ez da hemen geratzen, Donostian alkate gehiago egon baitira, gobernu-talde gehiago. Dokumentalean agertzen dira Eneko Goia (EAJ-PNV), Donostiako alkatea 2015etik, eta PPko zinegotzi bat, gutxienez barkamena eskatzen dutenak Udalak ez duelako inplikaziorik erakutsi kasu honi buruz ikertzeko. Niri irudi-garbiketa iruditzen zait hori. Dena den, udalerrian ordezkatuta dauden gainerako indar politikoak ez dira dokumentalean agertzen, eta ez dakit nahi izan ez dutelako izan den horrela, edo dokumentalaren egileek haien ekarpenik eskatu ez dutelako izan den; hori ere jakin nahiko nuke. Odon Elorzaren (PSE-EE) eta Eneko Goiaren (EAJ) artean, Juan Karlos Izagirre (EHBildu) izan zen alkate. Jakin nahi nuke zer iritzi duen eta zehazki zer egin duen koalizio horrek, lau urtez alkatetza izan zuenak. Inor ez al da gai izan, 30 urtez, zentzugabekeria hau argitara emateko, eta 30 urtez ezer gertatuko ez balitz bezala bizi izan al dira?
Nola ez zuen Alkate jaunak, Kote Cabezudoren lagunak, behatz bat ere mugitu 20 urtez, aberrazio horiek gelditzeko?
Azkenean, 30 urtez abusua eta xantaia pairatu duten dozenaka neskatoetatik, 22 emakumek aurpegia eman dute, eta horietako batzuek deskribatu egin dituzte biktima izan ziren delituak (batzuk jada preskribatuak). Beste 10 urtez, 3.650 egun, Justiziak eta jende “inportantearen” presioek berriz ere bortxatu dituzte, xantaia egin diete, iraindu egin dituzte eta errudun bihurtu dituzte. Kote Cabezudok berak, bere adierazpenetan, VIP jende askoren argazki konprometigarriak dituelako mehatxua egin du. Zenbat jende egongo da zikinduta eta zein espektro politikokoak, kulturalekoak… ? Malagako eta Marbellako ustelkeria kasuez eta Espainiako beste batzuez eskandalizatzen ginen bitartean, eta euskaldunok beste pasta batez eginak geundela uste genuenean, nola liteke alfonbraren azpian Euskal Herriko historiako kasurik aberranteenetako bat izatea?
Kote Cabezudoren aurkako epaiketa epaia emateko zain geratu zen 2022ko apirilaren 20an, eta epaia eman zen 2022ko ekainaren 27an. Gipuzkoako Probintzia Auzitegiak 28 urte eta bi hilabeteko kartzela-zigorra ezarri dio Kote Cabezudori. Ezin ditu 20 urte baino gehiago bete kartzelan. Epaitegiak zigorra jarri dio sexu-erasoa, sexu-abusua, haur-pornografia zabaltzea, haur-pornografia egitea eta iruzur-delitua egotzita. Gainerako 217 akusazioetatik absolbitu egin zuten, bertaratutako 17 biktimetatik 10ek salatutako gertakariak frogatu ez zituztelako.
Zergatik ez dago epai honen aurkako herri-aldarririk, Iruñean La Manada taldearen bortxaketa gertatu zenean bezala?
Eta, hemen, ito egiten zaizkit galderak. 30 urte delituak etengabe eginez pasatu ondoren, 9 delituren zigorra bakarrik ezartzen da? Zergatik ez dago epai honen aurkako herri-aldarririk, Iruñean La Manada taldearen bortxaketa gertatu zenean bezala? Non daude erakunde feministak? Non daude alderdi politiko, koalizio eta sindikatu guztiak? Non dago gizartea? Ahoa betetzen zaigu kontsignekin, eskubideekin, guztiarekin… itxurak egiteko, baina, egia esan, jada kiratsa disimulatu ezin duen kaka handi bat opari-paperez biltzearen konplizeak gara.
https://t.me/+erYIv6oFiYI2ZmZk
Nire elkartasun osoa munstro honen biktima guztiei.
Aupa Patrik! Zure galdera berak dabilzkit buruan, harridura ta haserre bera ere. Milesker zure hitzengatik!
Denak ustelduak dira, denak.
Agure zaharraren kanta abestuko dugu elkarrekin, laster eroriko bai dira 30 urtez gizendu direnak.
https://www.youtube.com/watch?v=WUdl8A_DJmo
Kote Cabezudorengana joaten ziran neskek ez baekien ezer (bestela ez ziran joango) zelan jakingo eban kanpoko jendeak zer gertatzen zan.
Batzuok ez dogu Donostiako ” jet set” ezetuten, Kote Cabezudo eta bere modeloak be ez.
Baina modeloen gurasoek, nebek aiztek…. manifestazinoa antolatuko balebe ( lehenik euren senideen bizipenak kontauta) neuk pentsetan dot jendea joango litzatekeela.
Horiexek deitzen genuen manifestatzera, Amaia: biktima salatzaileak, senidek, eta lagunok ere bai. Eta horiek izan gara beti, 2018ean hasi ginela.
Nor pentsatzen zenun egiten zuela guzti hori ba? Kuriositatea sartu zait! Egia da, guraso gutxi, biktima, lagun eta jende gutxi, orohar, zirela manifestazioetan, baina atzeko historia ezagutuko bazenu, ulertzekoa. Eta Donostiako “jet set” delakoa gertuago izateak ez pentsa ezer errazten zuenik ere… Haiek gure kontrako kanpaina itzela egin dute. Betikoa: eskuindarra gara, gure helburua Odón Elorza kaltetzea da… eta horrelako gezurrak ezarri ziren oinarri bezela. Jakingo ez bagenu bezela, nortzuk ibiltzen ziren saltsan. Ondo gainera!
Besarkada!
Benetan harrigarria kobidismoaren aldekoekin edo ‘de facto’ kolaboratzaileekin (izan norbanako, izan hedabide, izan erakunde, izan alderdi) egin daitekeen paralelismoa. Antzekotasunak begibistakoak dira, Kotek aipatzen duen sasi-argudio merke (edo zuzenean gezur) hori denean aitzakia abusuaren onarpenarekin jarraitzeko. “Es ke eskuin muturrekoak dira” esatea denean aitzakia jazarpenarekin, iruzurrarekin, estaltze hipokrita konplizearekin, gezurrarekin jarraitzeko.
Nire ustez modelo, miss-en munduan nahiz eta jende asko izan, euren artean ez dago alkartasunik. Hor nonori zeozer gertatzen bajako, kasu honetan, gogorra, bortxaketa, babes barik topauko da eta babesaren bila beste lekuetara jo behar dau. Nesken kasuan besteek eurekaz enpatia eukiteko , herriz herri hitzaldiak emoten joan behar dabe, euren egoera azaltzeko, baloreak desberdinak dira ta. Askorentzat modelo- enpresen munduan ganorabako asko dagoz, gaur Kote Cabezudo izan da, bihar beste bat izango da,hor Durruti, Luzio, Idigoras modukorik ez dogu topauko, aurreiritziak asko dagoz.
Durruti, Urtubia, Idigoras…horiek KASTA zeukaten, ENDA, ARIA, ARRAZA…
iDIGORAS, urrunago joan gabe, Joanita Gerrikabeitiaren semea zen, adibidez.
Gainera, belaunaldi hori (1.960-1.970) “inbentziblea” eta “gloriosoa” da, Alderdi Politiko eta Sindikatoen aurrekoa, Enpresa-Komiteen garaikoa…
Hortxe dakuskigu oraindik, pentsinista gisa, kalean hatsak harrotsen, painelu gorria kokotean