Kote Kabezudo donostiar elitearen argazkilari kuttuna zen, Odon Elorza alkate ohiaren eta beste hainbat politikari, enpresari eta kazetarien laguna. Urte luzeetan bere posizioa baliatu zuen hamarna nerabe eta gazte sexualki erasotu eta bortxatzeko.
Sexu abusu, eraso eta bortxaketak bere argazki-estudioan egiten zituen, asko bere kameraz jasoz, baita estudioan zehar jarri zituen ezkutuko kameren bidez ere. Irudiok Interneten zabaltzera iritsi zen. Estudioan ez-ezik abusuak festa pribatu pijoetan gertatzen ziren.
Lehen salaketa aurkeztu zenetik ikerketa saboteatu eta oztopatzeko saiakerak ugariak izan dira. Lekuko batek Odon Elorza nahasi zuenean honek ultraeskuinaren “maniobra” zela esan zuen, Sanchezen gobernua “kaltetzeko”.
Alderdi, sindikatu eta eragileek, batzuk ikerketen inplikazioen beldur, besteak Odon Elorzaren akusazio faltsuak kikilduta, isil-isilik egon dira urteotan, abusuak jasan zituzten gazteei bizkarra emanez.
Nik ez dut sinesten justizia burgesean eta haren eredu punitibista ere ez dut bebesten, baina Kote Kabezudoren gisako depredadore sexualak zigorgabe uztea ere ez zait aukera justua iruditzen.
Areago, salagarria eta eskandalagarria deritzot Kabezudoren ikerketa bururaino eraman ez izana, konplizitate eta inplikazio guztiak azaleratu ez izana, bistakoa baita depredadoreak konplizitate ugari behar izan zituela hain luzaz eta inpuneki jarduteko.
Salagarria deritzot, halaber, alderdi, sindikatu, eragile eta instituzioen KOLDARKERIA. Zeharo hipokrita da “nik sinesten dizut” proklamatzea, ondoren konsekuenteki jokatzen ez bada.
Gure borrokak ezin dira kapital soziala pilatzeko modu bat izan, jendaurrean ongi ematen dutenak aukeratu eta gaizki eman dezaketenak baztertuz. Ez bagara hori baino apur bat konsistenteagoak injustizia asko ikusiko ditugu, eta iraultza gutxi.
Argazkilari beterano batek esan zuenez, mundu guztiak zekien zer gertatzen zen Koteren argazki saio eta festetan. Baina zeozer esan zutenek ez zuten sekula berriro enkargurik jaso instituzio eta bezero handien aldetik, eta Kote Kabezudo bilakatu zen guzti hauen argazkilari kuttuna.
Kasu honen inplikazioak SINESGAITZAK dira, eta are sinesgaitzagoa diskurso publikoen eta eguneroko errealitatearen arteko desfasea. Hamarna nerabe eta gazte sexualki erasoak, eta ISILTASUNA nagusi. Nola onar dezakegu halako OMERTA? Ze gizartean bizi gara?
Ooo, ze ona. Ideia lotura txiki bat: zeinen atsegina “ez dut sinesten justizia burgesean eta haren eredu punitibista ere ez dut babesten” testuinguraketa esplizituki agertzea. Asier Bastarrikak gogorarazitako “zein tarte txikia dagoen egoerara egokitu eta haren baldintzak ontzat ematearen artean” arriskuan ez erortzearen adibide bikaina.
Donostiar hipokrisia
Donostian hipokrisia beste edonon bezala dago. Bide batez, gogora dezagun “marko inkonparablean” gutxiengo etniko azpiratu bat dela donostiarra. Eta hor oligarka kriminalak legeen gainetik dabiltzala beste edonongoak bezala.
Eta ez soilik botere erlazio abusibo hauetara mugatua, gainera. Hipokrisia oso zabaldutako zera denez, sozialki zeharo orokortua, (ia) asumitua eta onartua ere… errunduntasuna, konplazentzia edota beldurra dagoen txoko guztietan daukagu.