Diego Calvoren ‘Marxismoa, anarkismoa eta covid’ artikuluari erantzunez.
Anarkista naizen aldetik, guztiz ados diozunarekin. Gurean ez da eremu hortatik erantzun antolaturik etorri, eta norbanako anarkisten artean denetarik dago, beldurra, zoritxarrez, gure kontzientzia baino libreagoa baita.
Ez da hala gertatu Katalunian.
denetarik dago, beldurra, zoritxarrez, gure kontzientzia baino libreagoa baita
Hango gizartean historia askoz sendo eta errotuagoa dauka anarkismoak, eta goiz sortu zen hainbat sektore batzen dituen desobedientzia mugimendua, CUPeko jendea eta militante anarkista historikoak batzen dituena, mota askotako jendearekin batera.
Haien artean informazio-trukea ez du etenik, eta antolatu dituzte hedabideek, noski, ikusezin bihurtu dituzten protesta esanguratsuak.
Baina bai, neuk ere espero nuen gehiago anarkismotik, eta hasieratik harritu ninduen beste geografia batzuetan ditudan lagun anarkisten artean ere bertsio ofizialarekiko zabaldu zen atxikimenduak.
Zer gertatu ere sendotu baino egin ez den atxikimendua, tamalez.
Eliteak apropos sortutako errealitate honek (DAGOENAK, orain omicron eta gero PI, RO, SIGMA…OMEGA) gainez egiten die Alderdi, Erakunde eta Jendarte Antolatu gehien-gehienei.
Baita norberaren Adiskide-min askori ere.
Guk Eutsi Goiari!!