Txerto pasea onartu du Frantziak
Macron hitzetatik ekintzara pasa zen atzoko gauean. Txerto pasea onartu du Frantziak… Hau da euskal herritar askoren askatasunaren kontrako eraso bortitzenetarikoa… Baina ez da lerro buru izanen prentsan. Macronen kaka onargarri bilakatu da Euskal guayismoan.
askatasunaren kontrako eraso bortitzenetarikoa… Baina ez da lerro buru izanen prentsan.
Gero eta argiago gelditzen ari dira munduko agintari kapitalo batzuen helburu kontrolatzaileak eta gizarte proiektuak… eta ber denboran hauen sisteman eroso eta erosiak diren beste mini txefen mugak eta interesak… zona de konfort aurkitu dute eta bertan goxo mantentzen dituzte.
Bost axola zaie jende askoren askatasun, bizimodu hautua, agintari guztiek nahi dute obeditzen eta konformatzen den gizartea. Hemen, han, nonnahi, badakite herriaren indarra geldiezina izan daitekeela… orduan bat egiten dute interesatzen zaien diskurtsoa jendeari irentsarazteko.
Ni beti borrokatu naiz askatasunaren alde, herriarren, emaztearen, kolore ezberdintasunaren, ainiztasunaren, askatasunaren alde… orain, nire eta batez ere nire haurren etorkizun askea inoiz baino ozenago defenditzeko beharra sentitzen dut… ezin geldirik egon.
Desobedentziaren sari potoloa
Alde baikorretik ikusia, ez naiz gehiago hiritar frantsesa kontsideratua. Desobedentziaren sari potoloa. Euskalduna eta askea!
Gogoeta garaia da… Uros bizi eta laster arte.
Estreinakoz txiolandian botatakoa
Makroniako egoera benetan kezkagarria da. Legeak matzulkeriaz, premeditazioz eta gautartasunez iragaten dira herriaren bizkar, diren indar ilunak partetik.
“Batzar Nazionalean” onartuko lege-proiektu hori bertan dauden diputatuen erdiarekin bakarrik eta Senatuaren berrrespenaren zain, munstrokeria bat da.
Mutante bihurtzeari uko egiten dioten pertsonak atxilotzeko eta psikiatrizatzeko atea irekitzen du. Hortik ondorioztatzen dira Bruno Questel-ek, la République En Marche-eko -hobeto esanda la République Emmanuel Macron- egindako adierazpenak RMCen egindako elkarrizketa batean honako hau adierazten dutenak:
“Ez duzue txertoa jaso nahi? Oso ondo, hemendik gutxira prozedura judizialak irekiko ditugu birusa propagatu eta besteren bizitza arriskuan jartzen dutenen aurka.”
Horrek, jakina, “txertoa” hartu ez dutenei ehizatzeko aukera ematen die bai eta barneratze-zentro bereziak prestatzeko aukera ere.
Zentro horiei buruz, pertsonak ingresatu ondoren ez da, ziurazki, haiengan gehiago jakingo. Duela urte ta erdi Europa osoan hirugarren adinekoen zentroetan eraildako milaka adinekoekin gertatu den bezala, “herritarren” erabateko indiferentziaren aurrean.
“Lege” honen bidez atxiki beharreko beste alderdi ugarietako bat da herritartasuna iraungita dagoela. Macronek argi utzi du “Arduragabe batek hiritar izateari uzten diola”.
Hori guzia aurrekaririk gabeko probokazio baten ondorio da, muturreko indakeria-olatu bat sortzea bilatzen duena, salbuespen-neurriak justifikatzeko (Lege Martziala), hala nola, gerla isilari amaiera emateko eta gerla zaratatsu bati ekiteko.
Lortzen ez badute bandera faltsuko atentatu inauditoa “agertu” daiteke. Macroniako hiriburua jadanik batzuk sufritu ditu.
Dena bere agendaren barruan dago eta bostgarren fasea, kaosa eta lege martziala da Europa mailan, ez bakarrik Macronian.
Beste laurak bete dira eta beste bi geratzen dira bostgarren fase honen ondoan. Harrigarria da nola egin duten aurreikusi duten guzia. Eta dena publikoki idatzita daukate, ikusi nahi duenaren begietara.
Zaindu zeure burua, zaindu zeure ume eta ingurukoak, babestu erasotzaileetaz eta moral goren baten izenean elekatzen direnetaz. Besarkada bat.
Guztiz ados Odloken paradigmarekin.
Den-dena ongi antolatua izan dute aurretiaz, eta gainera megafonian aurre-iragarrita (simulakroez atabar).
Eta azkenik, “arduragabe” izan garenoi hiritar-txartela kenduko digutek.
Eta hori ez dok fantasia birtuala, baizik eta oraintxe berton TXINAN gertatzen den errealitatea, DAGOENA.
Gure osasunaren bermatzailez mozorruturiko dikataduraren aurka doan masa kritikoa esponentzialki haziko da, baldin eta izaki subirano bakoitzari estaldura ematen bazaio etsaiaren flotazio-lerroan ekintzak egiteko, gainezka egiteko helburuarekin.
Horrek esan nahi du asteko mobilizazio-fasea gainditu behar dela eta eguneroko presioa areagotzeko bezain burutsuak izan behar dutela.
Etsaiak eguneroko estrategia ekintza zehatzen bidez diseinatzen duen aginte bateratua duen bezala, guk ere organo bat izan behar dugu iristen diren proposamenak koordinatzeko eta erresistentzia osoari dagozkion orientabideak emateko.
Ekintza horiek etsaiak aztoratzen dutenak, masiboak direnak, egueno egiteko errazak eta ez dutenak, hasieran, justifikatzen haien “legezkotasun” bortitzaren erreakzioa.
Proposamenak jariatzen daitezela -batzuk medio hontan jada irakurritak- eta horren ondorioz lehen aipatutako organo hori sortzeko premia kontaezina sortzen da. Hasiko al dugu horrelako koordinazioa eta ziur aski behar duten kontrol tresnak guri kontrolatzeko ihes egiteko bitartekoak erabiltzea?