Ez nator hona inoren kontra idaztera.
Azken hilabete hauetan bizi dugun aurrekaririk gabeko egoeraren aitzinean eta batez ere 2020 urteak ekarri digun garai kezkagarri honek dituen ondorio harrigarrien parean, nire iritzia emateko, zuekin partekatzeko gogoak bultzatzen nau lerro horien belztera.
Ez naiz zientzialari, ez naiz aditu berezi, are gutxiago ezeren edo inoren ordezkari; herritar xume gisa, Bidasoaren bazter hauetatik, metatzen zaizkidan zenbait gogoeta partekatzeko beharra sendi dut aspaldi honetan eta horregatik erabaki dut oraingoan, nire iritzia, pribatutik arlo publikora zabaltzea.
Independentea izeneko hedabide berria sortu zela aipatzeko, sare sozialetan irakurri ditudan kritika, iritzi eta tarteka ere irain ezkorrek bultzatu naute, sarrera hitz horien idaztera. Garai nahasi horietan, batzuk, arriskua, mehatxua edo etsaiak ikusten dituzten lekuan, aniztasuna eta aberastasuna ditut nik begi bistan, guztia da ikuspuntu afera eta afera horretan, zilegi baino harago, beharrezkoa iruditzen zait ikuspuntu ezberdinak agertzea, gero, norberak bere barnean sendi duenarekin, gogoeta pertsonala garatu dezan.
Hain zuzen ere, eguneroko testen kopuruak eta beste hamaika milen datu ezberdin eta kontrajarrien ondoan, Bidasoaren alde honetan, bigarren aldiz, itxialdia jartzeko neurria Parisetik inposatu digutenetik, biderkatzen eta ozenago entzuten ari diren ekimen eta jarrera anitzek merezi dute arreta. Aste honetan adibidez jakin dut ikastoletako buraso talde batek petizio bat martxan jarri duela maskaren erabilera haurrengan dituen ondorio eta kalte anitzez ohartarazteko (osasun fisikoan, psikologikoan, ulermenean,…) eta maska derrigortzea, haurren zein burasoen eskubideen urraketa dela azpimarratzeko. Buraso batzuek sema alabak ikastolara ez eramateko hartu duten erabakiaz aritu dira ere hedabideetan, ez da arinki edo arduragabe hartzen den neurri bat. Ondorioz, Seaskari ikuspuntu hori kontutan har dezan eta burasoen iritzia errespetatzea galdegiten diote. Dagoeneko 400 buraso baino gehiagok izenpetu dute petizioa aste batez.
Bestalde, merkatarien protestak biderkatzen ari dira, Lapurdi, Behe Nafarroa eta Xiberoako hainbat herritan; lan egiteko, lotura soziala mantentzeko eta herriak bizirik atxikitzeko aldarria errepikatzen dute plaza ezberdinetan. Itxialdi berri honek, milaka langile kale gorrian utziko dituelarik, saltzen segitzeko eskubidea uzten zaien munduko lau erraldoiak, mila milioika irabaziz egunero, basaki aberasten segitzen dutela ohartarazten dute ere. Herritarrak ere mobilizatzen hasi gara hiru lurralde horietan, hainbat protesta deituz, askatasunen eta eskubideen kontrako neurriak salatzeko eta horien ondorio kezkagarri ainitzez ohartarazteko.
Gaur adibidez, Mauleko merkatuan, 11:00etan eta Donapaleun, 17:00etan Herriko etxean deituak dira bi mobilizazio berri. Kolektibotan antolatzen hasi diren herritarrek ohar batez honela azaltzen dute protestaren zergatia:
«Auzia ez da eritasun honen errealitatea ukatzea, baina neurri autoritario eta sinesgaitzak ez onartzea. (…) Inongo lotsarik gabe, gobernariek, menpeko zientifiko batzuk lagundurik, harrotasun handiz guretzat on dena dakitela sinestarazi nahi digute, zer nahi gerta ere. Ba al gara, une oroz, gure mugimenduak eta egintzak justifikatzera behartu haur arduragabeak? Eritasun honi aktiboki buru egiteko zozoegiak ote gara?»
Frantses hedabideetatik iritsi den beste ohar batek aipamena merezi du ere. Hexagonoko 300 abokatuk edo zuzenbide arloko adituk aste honetan plazaratu duten mintzalekuak horrelako pasarteak irakurtzen ditugu:
“Lehen itxialdiaren harridura gainditurik, herritarron eskubide eta bizimoduen bortxaketa berri hau ez da ez bideragarria are gutxiago bidezkoa eta uste dugu birusa baino ondorio larriagoak ekarriko dituela (…). Bat gatoz Macron presidentearekin erraten duenean deus ez dela herritarron bizitza baino garrantzitsuagorik baina uste dugu itxialdiak bizitzaren biologiari erreparatzen diola bakarrik eta ahazten du osasuna ere badela ongi izate fisikoa, mentala eta soziala, alegia ez dela soilik gaixotasun eza, OMS nazioarteko erakundearen definizioak ongi zehazten duen bezala. Ondorioz, bizitza babesteak ekartzen du bere alde soziala, kulturala, espirituala, politikoa ekonomikoa eta osasunekoa kontutan hartzea.
Ulertzen dugu mediku eta osasun arloko profesionalen haserrea, eta gobernuari eskatzen diogu baliabideak eman ditzan, lan baldintza egokiak eduki ditzaten. Ospitaleen laguntzea lehentasuna izan behar zelarik, deus ez da egina izan, gobernuak egoera usteltzen utzi du eta osasun zerbitzuaren erortzearen mehatxuaz baliatzen da orain azken muturreko neurriak inposatzeko, existitzen diren beste aterabideak arinki baztertuz…
Herriaren parte handi bat geldiaraziz, gure arteko adoretsuenak, enpresariak, autonomoak, eskulangileak sakrifikatzen ditu, eta langileak ere bide batez. Alta, konfinamendu berri honek ekarriko dituen miseria guztiak, porrotak, depresioak, suizidioak, pobrezia,, arazo psikologikoak, artamendu uzteak, hildako ugari ekarriko ditu ere bai, agian ez hain ikusgarriak epe motzean (…)
Kezkatuak gara ere bai, zero arriskuko jendarte bati buruz, ez hiltzeko, bizitza baztertzeko prest liratekeena eta guztia sakrifikatzeko prest liratekeena, ez kontaminatzearen truke.
Legelari garen aldetik bereziki abisatu nahi dugu pandemiaren kontrako borroka honek dakarren zuzenbide urraketez. Edozein salbuespen egoerak, ezohiko osasun egoera batek justifikatzen duenak barne, gehiegikeria arriskua dakar beti.( …)”
Beherago, idatzia bukatzeko, abokatek azpimarratzen dute “itxialdi orokorra neurriz kanpokoa dela, askatasun publikoen ukatzen dituen heinetik, zuzengabea dela, eta ondorioz legez kanpokoa ere” alarma pizten duten beste hainbat sektoreekin bat egiten dutela erranez bukatuz. [Testu osoa frantsesez.]
Modu horretako beste hamaika protesta ekar ditzakegu hona, Frantziako hedabide anitzetatik edo sare sozialetatik hartuak, hauek bezain interesgarriak. Izan ere iruditzen zait, orokorki hexagonoan, horrelako iritziek leku pixka bat handiagoa dutela, Euskal Herrian edo Espainiar estatuan baino. Zentzu berean ere aitortu behar dut, harritua naizela eta penatua batez ere, hamaika gezur, propaganda, eraso eta manipulazio sufritu dituen gurea bezalako herri batean, azken boladan irakurtzen eta ikusten ari naizen jarrera hetsi, ezkor eta oilarkeriekin. Badirudi bat-batean, baztertu eta mespretxatu behar direla, arriskutsuak, arduragabeak edo kutsakorrak direlakoan, diskurtso ofizialetik ateratzen diren iritzi edo gogoeta guztiak…
Beldurra da, jendea agintzeko, isilarazteko, botereak duen armarik onena, ez da dudarik. Beldurra zainetatik sartu digu guztioi, aurrekaririk gabeko Covid19 krisi honek eta horren aitzinean erreakzio oso ezberdinak eduki ditugu lehen unean, denak ulergarriak. Gero bakoitzak bere egoeraren, bizipenen edo sinesmenen arabera jokatzen du, ahal duen bezala….Inor epaitu gabe, batzuei, hedabideak itzaltzeko, baso batera edo itsas aldera hurbiltzeko, eta maskara bost minutuz kendurik txoko bakartu batean, arnasa hartzeko, airea eta ingurumena sentitzeko eta burmuina gelditzeko aholkua eman nahiko nieke batzuei, urruntasun onuragarria beregana dezaten.
Bukatzeko, itxaropena ere ikusten dudala nik guzti honetan erran nahi nuke, antidotoa badagoela alegia. Kasualitatea ez da existitzen, denak dauka zergatia, guzti honek ere bai. Orain guri dagokigu guzti honetatik ikastea eta bidea argitzea, modu kontzientean. Nik adibidez, krisia honek ekarri dizkigun ondorioetatik bat azpimarratuko nuke, bat-batean; begi kliska batean, dena aldatu dela alegia. Mugiezina, aldaezina zirudien mundu global honetan, harrabotsa, eguneroko zoramena, bizimodu itsua gelditu da; horren alde kezkagarritik at, gauza onak ere ekarri ditu, naturari, gure arteko harreman sinpleei, lasaitasun modu bati arnasgune bat zabalduz. Orduan, tupustean gauzak aldatzen ahal badira, horrek erran nahi luke badela ere norabide argitsura, baikorrera begi kliska batean iraultzeko modua? Has gaitezen norabide berrien bila.
Bikain Jasone…ilunpeko narratskeri guztien aurka Antidoto argitsua beti izan dugu…eta gauza eta egoera berri guztiak zergait bat duela eta…Inoiz ez bezelako honetan …inoiz ez bezela Antidotoa deika ari zaigu gure barnetik…ixilpetutako abotsakin.
Milesker lagun zure emana gaitik
Interesgarria mugaz bestaldekoen berri izatea. Iparraldean Sehaskari bezala, hegoaldean Ikastolen Elkarteari hainbat eskari luzatu zaizkio zentzu berean gurasook, zai gaude. Hor ikastolak etziren itxi, hemen bai, eta etziren ireki joan ikasturtean. Nekez justifika dezake osasun egoerak ematen ari den ekonomiaren zein eskubideen suntsiketa. MOE ren pandemia aren definizioa aldaketarik eman ez bazen, hartzen ari diren neurri murriztaile guzti hauek ezingo lirateke hartu. Mundu osoak pandemiaz beste zerbait ulertzen bai du, mundu osoko legeek ulertzen duten bezala. Hor dago iruzurra. PCR frogek ematen ari zaion erabilerarako ez dutela balio garbi utzi zuen berau asmatu zituen Kary Mullis ek ere. PCR+ ez dela zertan COVID 19 az kutsatua. Zubi lanerako ere ederki dator Independentea.
Artikulu ederra!! Argi dago dena bikai planifikatuta dagoela. Aro bati amaiera emateko eta berri bati hasiera emateko plana dela uste dut. Ez dut uste lehengora bueltatuko garenik, ezta izan dugun askatasun eta ustezko eskubideekin. Okerrena… jendeak oro har, ez duela jokaldia ikusi. Herri honek jasan duen manipularioarekin… baina orain garai haietako manipulazioaren biktimak ere sisteman sartuta eta burubako ardiak euren atzetik itsututa. Egoera honek norbera benetan nolakoa den agerian jarri du.
Ze artikulu ona, izugarri gustatu zait!
Beste alde batetik, Independientea sortu den bezala, alde instituzionalean ere, Hegoalden behintzat, alderdi berri bat behar dugula uste dut. EH Bilduko buruzagiak apustu oker bat egiten ari dira eta ez du ematen atzera egingo dutenik.
Unea dirudi bai merkatuaren eta estatuaren binomiotik at, autonomiaz, horizontalki antolatuko diren herri mugimenduen hastapenetarako. Gizartearen beharrei erantzunez, helburu sozialarekin; direla alderdi politikoak, komunikabideak, hezkuntza zerbitzuak, zaintza zerbitzuak, bertako ekonomia sozialerako, ekonomia politika lokaletarako… Zirenak, merkatu-estatu binomioak irentsi bai ditu, zentzurik galdu bai dute. Eraso globalari tokian tokiko erantzunak saretzen hasteko unea dela dirudi. Antolatzen, elkarlanean, auzolanean hastekoa. Orain bost hamarkada suertatu zen loraldia bezala frankismoaren azken urteetan, edo orain dela bederatzi hamarkada ere II. espainiar errepublika hosteko euskal pizkundean. Sormenerakoa aldia, paper zuriaren aurrean jartzekoa.
Egia nahi izateak zabalduko digu bidea eta etorkizun hoberena. Elkarrekin eta elkarrenganakoan iritxi gara gaur arte. Saitu gaitezen elkar beldurretatik aparte. Eskerrik asko