Hooliganismoaren birus neuronala

Oso maila eskasekoa da politikagintza gaur egun Espainiako Estatuan, Euskal Herrian eta Europar Batasunean. “Hooliganismo” politikoa erabat gailentzen da, gure jarrera propioak defendatzen dituztenak bakarrik baitira baliozkoak; horrela, ezkerretik, bere “libretoa” jarraitzen ez bada, dena ultraeskuina da, eta, eskuinarentzat, bere postulatuekin bat ez datorren guztia da populismoa eta komunismoa. Espainiako Estatuaren kasuan, gainera, zenbait lurralderen identitate-zentzuari dagokionez, nagusiki Katalunian eta Euskal Herrian gertatzen den bezala, eskuinaren eta ultraeskuinaren adjektiboekin hornituta dator hori.

Ofizialismoak ezkerra eta eskuina biltzen ditu gizartearen zati baten disidentziaren aurrean

Nolanahi ere, jarrera horiei guztiei beren postura propioen inguruan gutxieneko izpiritu kritikoa falta zaie, ez baitute arrazoizko zalantza minimorik ere planteatzen. Argi eta garbi ikusi ahal izan dugu hori Valentziako hondamendiarekin, baina pandemiarekin ere ikusi genuen. Edonola ere, Valentziakoaren kasuan ofizialismoak ezkerra eta eskuina biltzen ditu gizartearen zati baten disidentziaren aurrean, zeinak, aurretik, bere erreferenteak zituen ezker edo eskuin horietan. Gertatutakoaren ondoren ikustitakoak, ordea, politikarekin izan daitekeen eszeptizismo mailarik altuenera eraman du gizartearen zati hori.

Irizpide falta hori etengabe ikusten dugu Madrileko Parlamentuan. Bertan, batzuek gehiengo ideologikorik izan gabe gobernatu nahi dute, eta besteak gobernura iristen saiatzen dira berriz ere Espainiako Estatua bat eta bakarra izango balitz bezala, kontuan hartu gabe, behin eta berriz, konpondu gabeko lurralde-gatazka bat dagoela.

Ultraeskuinaren komodina dute aitzakia eta bide neoliberalek, hain zuzen, laster ultraeskuin hori boterera irits dadin

Nik uste nuen, behin pandemia amaituta, eta proposatu zuten bezala behin denak txertatuta, ezker estatala eta independentista, nazionalistekin batera, beren ideiario politikoan zentratuko zirela berriro, eta ultraeskuinaren “komodina” ontzat emateari utziko ziotela, sozialdemokrazia neoliberalak etengabe darabilena. Hori dute aitzakia eta bidea neoliberalek, Espainiako Estatuan eta Europan ikusten ari garen bezala, laster ultraeskuin hori boterera irits dadin, ezkerrak eusten ez dion espazioa demagogikoki erabiltzen baitu; emigrazioa, klima-aldaketa eta beste hainbat gairi nolabaiteko “onkeriarekin” aurre egitean.

Esan daiteke, pandemiarekin gertatu den bezala, maila zientifikoan txertoak ez diela balio izan arnas birusa geldiarazteko, ezta amaigabea dirudien birus neuronalerako ere; bitartean, badirudi ultraeskuinarekin (maila zientifikoan horri ere ez dio balio izan txertoak) antidoto bat dutela birus neuronalarentzat, eta antidoto hori dela sozialdemokrazia neoliberalak “komodin” gisa erabiltzen duena, eta Europako, Estatuko eta independentziaren aldeko ezkerrak erosten diotela.

Valentzian gertatutakoa ikusten badugu, alde batera utzita Espainiako Gobernuko eta Valentziako Erkidegoko Gobernuko bi alderdi politiko nagusien arduragabekeria eta inkonpetentzia, ezker estatalak eta independentistak eta nazionalistek, hooliganismo horrekin jarraituz (gaur egungo benetako birus neuronala), ez dute autokritika txikienik ere egiten babesten ari diren gobernuaren kudeaketaren inguruan; kudeaketa hori egokiena izan ote den, alegia.

Klima-aldaketaren gaiari dagokionez, ezkerrak oro har hooliganismo gogorra egiten du

Klima-aldaketaren gaiari dagokionez, ezkerrak oro har hooliganismo gogorra egiten du, ez soilik ultraeskuindarrek egin ditzaketen baieztapenen aurrean, horiek kasu askotan zentzugabeak baitira; baizik eta baita nolabaiteko azterketa kritikoa eta arrazoizko zalantzak ezartzen dituzten pertsonei dagokienez ere; hau da, klima-aldaketari buruz kontatzen dena guztiz egokia ote den.

Klimaren gai horri dagokionez, galde geniezaioke geure buruari: klima aldatzen ari da edo beti aldatu da historian zehar? Gauza bera al dira berotze globala eta kutsadura? Zer gertatu da berotegi-efektuko gasekin eta ozono-geruzarekin? Ba al dago gizakiarekin lotu gabeko faktore naturalik berotegi-efektuko gasen igoera eta tenperaturen kurba orokortua bat ez etortze horretan? Nola aztertzen dira eguzkiaren jardueraren zikloak? Erregai fosilek murrizteko joera baldin badute, eta haiek baldin badira tenperatura igotzearen erantzule nagusiak, ez al gara izotz aro baterantz joango? Ez al litzateke hartu beharreko neurri nagusia izan behar deforestazioa eragoztea eta oihana berreskuratzea CO2a biltzeko eta oxigenoa sortzeko? Energia berriztagarriek ez al dute biodibertsitatea hipotekatzen? Errentagarriak al dira benetan?

2030 Agenda globalismo neoliberalaren idearioaren parte da eta ezkerrak hortik askatu beharko luke

Galdera horiek eta beste asko guztiz beharrezkoak dira klima-aldaketaren ingurumen-arazoak espiritu kritikoz aztertzeko, jakinik aldaketa horiek beti izan direla gure historian zehar.

Horrenbestez, eta pandemian gertatutakoa berriro gerta ez dadin, dei egiten diot ezker horri autokritikaren eta arrazoizko zalantzaren txertoa har dezan, gaur egun darabilten “hooliganismoaren” birus neuronal horretatik aska dadin, hain zuzen ere 2030 Agenda bezalako gai batean; Agenda hori, azken batean, globalismo neoliberalaren idearioaren parte baita.