1
Eskuak loturik, pantailari begira informatzen gara gerraz.
2023ko urriaren 8an, Israelgo militar baten aldarrikapenak entzunda jo ninduen genozidioaren ebidentziak.
Hurrengo egunetan oso garbi ikusi nuen, gerra horretan gertatzen zena gertatzen zela ere, juduak galtzaile aterako zirela.
Handik honako urtebete luzean, pantailan betiere, gertatzen ari zenaren gainean hainbat hausnarketa baliozko atzeman ditut. Azkenetarikoak, Norman Finkelsteinenak; merezi du aditzea.
Lagunarte nahasietan juduen defendatzaile izan naizen, eta banaizen honek, lehengo astean, Beit Lahia hirian ehundik gora hildako utzi zituen eraikin baten eraistearen berri izan nuenean, Israel bertan akabatzea, desio izan nuen.
2
Pantailan segitzen ditugu Errusiako armadaren abantzeak…
Putin zalea ez izanik ere, Ukraina inbaditu zuenean baino Errusiaren aldekoagoa naiz orain: xake-taula haundian, hark eta Iranek, batik bat, trabatzen baitute Sam osabaren jokoa.
Pantailetatik begiak askatuta, xake-taula txikian, oso bestela dira gauzak.
Eskuak bete lan ditugu, bizitza zaindu alde: gure lurra eta lurraldea, ederra, gure erritmoak zaindu alde.
3
Mundu-gerra hau, ondo bukatzera, Estatuen Europaren ahultzearekin eta, espero, haren apaltzearekin bukatuko da. Estatuentzat alarma-gai dena, herritarrentzat, berriz, aukera bat izan daiteke.
Harroen artean, haundien Europan ez daukagu eta, agian, apalen artean, herrien Europan bila genezake toki propio bat euskaldunok. Europa hartan baino ez genezake bila.
