Irakurtzen ari zarena 2021eko azaroaren 8an idatzia da, ‘Pederastia elitean’ artikuluari erantzunez
Pederastia ertz anitzeko fenomeno konplexua da, denok ulertzen dugun arren —barka “denok” zehazgabe hori, baina abia gaitezen baietsiz gizadiak badituela paradigma eztabaidaezin batzuk—; denok ulertzen dugun arren, nioen, intzestuaren kasuan bezala, aberrazioa dela, ezin gaindituzko tabua. Et pourtant.
• Irakurtzen ari zarenarekin lotuta:
Pederastia elitean
TINA GONZALEZ – 2021ko urtarrilak 20
Beavoirren kasuak, eta garaiko beste ezkerreko pentsalari askorenak, 60ko hamarkadara garamatza; alegia, transgresioa, bere era eta molde guztietan, ordena burges zaharraren aurkako eta iraultzaren aldeko praktikatzat hartzen zen garaira. Izango zen mozorro trangesoreaz baliatuz bere fantasma aberranteei bide emango zienik, baina baziren, eta ez gutxi, pedofiloak izan gabe sexualitate burgesa auzitan jarri eta ia mutur guztiak zilegitzat jotzen zituztenak, “ongi” ari zirela sinetsita. Ideologia iraultzaile libertino honen sehaska Frantzia dela ere gertakizun historiko argia da. Simone de Beauvoir eta Jean-Paul Sartre testuinguru horretan kokatu behar dira, nahiz eta egungo distantziatik ezina den hura irudikatzea, lehenik eta behin, Euskal Herrian ez dugulako inoiz, historia garaikidean, halako aro libertinorik ezagutu, eta bigarrenik, olatu erreakzionario baten erdian gaudelako; horrek ere definitzen du gure mundu ikuskera.
Pertsonalki asko estimatzen ditut Beauvoir eta Sartre, intelektual konprometituak izan ziren, beren jarduera intelektuala bera militantzia-modu gisa ulertzen zutenak, justiziaren kausa unibertsalaren aldeko ekarpena. Horrek ez du esan nahi hutsezinak zirenik, ez zutenik kirtenkeriarik esaten. Sartreren existentzialismoa bera, izatea edozein esentzia baino lehen datorrela, nik ez dut inoiz sinetsi. Ez guztiz behintzat. Gure ekintzek egiten gaituzte, geure erabakiek eta afirmazioek, baina nola ukatu gure haurtzaroarekin, gure familiaren historiak uzten digun aztarna, lehen erabaki kontzienteen aurreko hori guztiori.
Egungo deriba negargarri askoren aita izanagatik, bere pentsamenduak eta lanak ez dute zerikusirik egungo “intelektualen” desbarioekin, egungo erlatibismo tiranikoarekin.
Alta, maite ditut. Beauvoir eta Sartre. Baita Foucault ere. Egungo deriba negargarri askoren aita izanagatik, bere pentsamenduak eta lanak ez dute zerikusirik egungo “intelektualen” desbarioekin, egungo erlatibismo tiranikoarekin. Tipoaren konpromiso eta askatasun ideologikoa ere ezin da alderatu gaurko demagogo bibidore orojakileen konsistentzia ezarekin.
Total. Esanguratsuena da uholde erreakzionario horren erdian, pentsamendu politikoari dagokionez inoiz baino konformistagoak garen garaiotan, politikoki zuzenaren ideologia denetan ezarri den honetan, zein ohiko eta banal bilakatu den emakumeen eta umeen aurkako biolentzia, baita biolentzia sexuala ere. Biolentzia horiek biolentzia unibertsalaren preludioa dira, noski. Kapitalismoak gizadi osoari deklaratu batio gerra. OSOARI.
‘Pederastia elitean’ artikuluari erantzunez argitaratuta estreinakoz 2021eko azaroaren 8an.
Irakurri autorearen beste idatziak »
• Autorearen beste artikuluak:
Tirorik gabeko estatu kolpea
ZIGOR GARRO – 2020ko azaroak 24
hala da,
Sistema (kapitalista eguneratu eta berriztatu oligarkiko eta elitistak) gizateria osoaren kontra ari da gero eta oldartsuago;
bitartean, pentsamendu politikoa gero eta konformistagoa da, Zigorrek diñoenez.
Beraz, hemen ZEOZER gertatzen da NORMALA EZ DENA.
Zer ote da ZEOZER hori; gizadiaren pentsamendua nerkotizatuta utzi duen gauza hori?
Bada, nire ustez, BI URTE LABUR HAUETAN, ia igarri ere egin gabe, ETIKA beste munduren batera desagertu dela bapatean.
Eta horren adibide, “egoera pandemiko” honetan, zein ankerkeriaz eta inpunitate osoz asaltatu gaituen Elite diktatorial batek, gaixotasun bat zegoela BALIATUZ, etika molde guztiak DINAMITATUZ, ankerki, bere makronegoziaren izenean, zeren eta jendearen osasuna BOST AXOLA.
Eta “politikoen pentsamendua” (jende ezkertiarrarena BARNE), narkotizatuz euren bertsio bakarrarekin (DOGMAREKIN)… noski, betiere, “gure geure” hedabideen laguntza mertzenarioari, zentsura zorrotzenaz baliatuz… “negazionista oro” baztertuz…
Sistemak txit ongi pentsatua dik eta erabakia hartuta daukak: bere helburua: 2.030ko Agendaren bidez ESKLABOTZA EZARTZEA, eta gainera, gizateriaren bizi kontentuz, gutxieneko pentsio baldintzatu bat emanez.
Eskerrik asko, baina EZ halako gizarte HUXLEYanoari!
ZOAZTE POPATIK HARTZEARA
Guk badakigu nondik datorren gabezia, eskasia…
Gabezia prestatu egiten da, antolatu, ekoizpen sozialean…
Inoiz ez da lehen aldikoa; Ekoizpena inoiz ez da antolatzen aurreko eskasia batean oinarritua, eskasia da aterpea hartzen duena, hazten dena, hedatzen dena aurreko ekoizpen batean oinarrituta. Klase menperatzaile baten artea da… eskasia antolatzea, gabezia, ekoizpenaren ugaritasunean.
(F.Guattari-G.Deleuze)
Kondenatuak izan ginen desiorik izan gabe erditzera, sentimenturik gabe, gure erraietan plazera eta bizitza sentitu gabe. Bestela balitz ez genieke gure umeei eragiten diegun mina eragiten. Lehoi edo otso emeak bezala defendatuko genituzke gure umeak patriarkatuaren aurka.
(Casilda Rodrigañez-Ana Cachafeiro)
Ez gara kolonizatuaren sindromearen biktima den herri bat bakarrik.
Orain harlauza berri bat gehitu behar diogu, esanez esklabo obedientearen sindromearena.
Herritarren gutxiengoa da beti -antigorputz defendatzaileak- herri hau bizirik mantentzen dutenak, zibilizazio oso baten babeste gisa jardunez.
Paralelismo handia dago 1620 urtera arte herri honek izan zuen auto-subiranotasunaren potentzial izugarria interpretatzen jakin ez izanari dagokionez, are gehiago, okupatutako herriaren gehiengoak aldera batera -ezjakintasunaren bidez- alde batera utzi zuen gertaera bat izanik ere, gaur egungo egoera berriarekin zeinean gehiengo bat osoena den amildegirantz doan, nahiz eta informazio guzia eskura izan itzalean sahiesteko.
Bi kasuetan, funtsesko hiru estamenturen disuasio-botereak, elizak lehenik eta gaur egun enbrutatzen masiboko bitartekoak eta hezkuntzaren sistema, erabateko ezjakintasunean murgildu eta murgiltzen gaituzte.
Gertakarien egoera hori berresten duen datu bat da egiaztatu egiten dela, erlijio covidiarra, 2019ra arte existitzen ez zena, bi urte eskasetan, planeta mailan gehien-gehiena dela.
Antigorputzak martxan jarri dira berriro eta espero dugu agente erasotzailearekin amaitzea izango den borroka titanikoa batean.
Ez genuen askapen nazionaleko borrokari aurre egin behar izatearekin nahikoa eta orain gizateriaren aurkako gerla honi aurre egin behar diogu ere.
Ez legoke soberan bi borrokaldiak adarkatzea,
Horrela jokatuz, lehen mailako nazioarteko potentziaren batekin alde biko harremana izatea ere ahalbidetuko liguke, baldin eta elkarrekiko interesak badaude. Maila hoietan inork ez du ezer oparitzen.
Agian oprtunitate on bat inoiz egin ez dugun mugimendu estrategiko bati ekiteko.