UMEAK ITXAROPENA

Txikitasunetik

Helduon inguruan eraikitako espazioen inertzia apurtzen ez badugu, autoritarismoa lehenesten duen logika hezitzailea ezartzen ari gara.

2

Itxaso Viñe

Errekaleor auzo asketik. Gasteiz

Faxismoa ate joka dugun honetan, nazismoa onartzen den garai hauetan, umeak ekarri nahi ditut gogora. Psikologia burgesean ere, bizitzaren lehenengo urteei garrantzi handia ematen zaie. Lehenengo bizipen hauetan, trauma edota nagusitzen garenean errotzen ditugun jarrera askoren oinarria omen dago. Hala ere, ezker moderno honetan, salbuespenak salbuespen, jendarte berria eraikitzeko apustuaren aurrean guztiz baztertzen da haurren afera.

Honekin ez dut esan nahi pertsona txikiak jaio bezain pronto, haiekin proselitismo egiten hasi behar garenik. Askoz sakonagoa, konplexuagoa eta zailagoa da, kapitalismoaren erdigunetik haurtzaro aske bat eskaintzen saiatzea. Are gehiago, sistema hiltzaile eta basatiaren barnean hau ezinezkoa delakoan nago, baina honek ez du esan nahi, gaurdanik, honetarako baldintzak, esperientziak edota saiakerak ezin ditugunik eraiki, beste esparru batzuetan sortzen ditugun bezala.

Haur eta zaharren haragietan, beste kolektibo batzuetan bezala, jendarte kapitalistaren lege bat gorpuzten da. Hau da, logika produktibista honen arabera, berehalako etekin ekonomikoak sortzen ez dituztenak agentziarik gabeko pertsona gisa hartu eta tratatu egiten ditugu. Hau izugarrizko bidegabekeria izateaz gain, txikien kasuan jendarte osoaren etorkizuna baldintzatzen du. Kualitate hau ez onartzeak bere beharrak eta sentimenduak ez errespetatzea dakar; haien autonomia haintzat ez hartzea, hain zuzen ere. Alemanian, nazismoa onartu zuen belaunaldia hezteko erabilitako giza arau batek zera baieztatzen zuen: helduok umearen behar fisiologikoen kontrola ezartzearen bitartez, seme-alaben izaera menperatu ahal zutela. Gaur egun, ekiteko modu batzuk horrelako teorien ondorengoak dira.

Afera hauek, normalean eremu pribatuan geratzen dira, baina guztiz soziala da kontua. Erantzuna, beraz, maila honetan eratu behar da. Aldiz, gure inguruan proposatzen diren kriantza eta pedagogia gehienak gutxi batzuen eskura daude. Munduan jaiotzen diren umeen gehiengoak miseria gorrian egiten badu, nola izango du haurtzaro aske baterako aukerarik bere oinarrizko behar materialak aseta ez baditu? Bera zaindu behar duten helduak soldatapeko lanaren esklabismora kondenatuta badaude, etxea bermatu ezin badiete, edota kapitalismoak gaixotuta badaude?

Helduon inguruan eraikitako espazioen inertzia apurtzen ez badugu, autoritarismoa lehenesten duen logika hezitzailea ezartzen ari gara. Bide honetatik jarraituz gero, erregimen tiranoa errazago onartuko duten helduak sortuko ditugu. Aldiz, txikien gaitasunean eta autonomian konfiantza jarriko bagenu, ikusiko genuke beraiek guri lezio asko emateko kapazak direla; umeen freskotasunak, barnean daramagun mundu zaharkitu honetatik aldentzea ahalbideratuko digula, eta jendarte eta pertsona berriaren eraikuntzarako haziak bertan aurkituko ditugula. Jose Martik, pentsalari eta borrokalari kubatarrak argi zeukan: “Umeak munduaren itxaropena dira”.

Nahi baduzu, Independenteak aurrera egin dezan lagundu dezakezu. Idatziz, itzuliz, janariz, irudigintzan, bideogintzan, bertsotan, diseinuan, informatikan, psikologia klinikoan, abokatutzan edo diruz ere bai. Ziberjazarpenari aurre! INDEPENDENTEA LAGUNDU >

Honen harira

2 erantzun “Txikitasunetik” bidalketan

  1. Sakona bezain erabakigarri da, bai, umeegatikako auzi hau.

    eta biziki kezkagarria, Plandemia garaian UMEEI EMAN diegun tratu txarra ikusirik.

    Propaganda ofizialak sinetsiarazi zigun ezen umeak potentzialki arriskutsuak zirela nagusion segurtasunerako.

    Orduan zer gertatu zan? Umeak sakrifikatzea erabaki zuen jendarte geihenak!!

    Horrek zeharo lur jota utzi ninduen. Ume eta nerabeak EZ INOKULATZEA defendatu genuen zenbaitk (minorian), eta ez ziguten kasurik egin. Ia den-denek ebatzi zuten ume-nerabeak produktu pozoitsuekin (behintzat susmagarriekin) inokulatzea… helduon mesedetan.

    Orduaz geroztik, “helduen” adimen mentalaz ez naun batere fido (Alemanian ere gartatu omen zen halakorik, esaten dunan bertzala).

    Ez dinat dudarik umeenganako ama ororen kariñoaz… baina eta beste halako krisi larri bat gertatuz gero???

    Txakurrak sakrifikatzea gertatu balitz, sakrifikatu al izango zituzteen manera berean? Txakur zale batzuek, bederen, zalantzaz beterik suerta zazekeen.

  2. Bat egiten dut guztiz, Itxaso, zuk eskribitutako honekin eta munduan bizi gaituen espektakulu ilun sufrimenduz beteari erantzuten dion argitxoa da zure testua.
    Pare bat iruzkin egitera bultzatu naute zure hitzok.
    Haneke zine zuzendariaren “Xingola zuria” filma ikustea enegarren aldiz gomendatzen dut , biziki gainera.
    Bestalde, esango nuke badela gure erraietan nonbait ezkutaturik jakinduria bat, agian ez dugula horren kontzientziarik baina gorpuztu ezkero bizitzaren gozamena garatzen lagunduko ligukeela. Bizitzaren helburua bizitza bera da eta zenbat eta gozagarriagoa elkar zaintza presenteagoa eta elkar zaintzaren jarrerak ez du umeak hain gupidagabeki zigortzen uzten.
    Ongi izan.

Utzi iruzkina, izen eta abizenez

Azken artikuluak