Psikofarmakoen kontsumoarekiko zuzenki proportzionala da herritarren menpekotasuna

Espainiako estatua 1980ko hamarkadan sartu zen antidepresiboen kontsumoaren modernitatean, baina 2000. urtetik aurrera hasi zen haien urrezko aroa, Osasun Sistema Nazionala modu orokorrean ematen hasi zenean. Urteen poderioz, hasieran “eroentzako sendagaia” zena pixkanaka milioika pertsonaren egunerokotasunaren osagarri bihurtu da.

Azken hiru urteotan, agindua izan da depresioa pairatzen duten pertsonek droga hauek “hartu behar” dituztela edo, bestela, beren bizitza, lana edo bikote bizitza arriskuan jarriko dituztela. Mandatu hori betetzen aurrenetakoa izan da Espainiako estatua, norbanakoaren nortasunaren alderdirik problematikoenak indargabetzen dituzten droga psikoaktiboak banatzerakoan. Droga hauekin, jendeari negar egitea edo amorratzea galarazi ez ezik, protesta egitea edo haserretzea ere oztopatzen zaio, apatia sortuz.

Estupefazienteen Kontrolerako Nazioarteko Batzordearen 2021eko txostenak agerian uzten du Espainia munduan liderra dela antsiolitiko, hipnotiko eta lasaigarrien legezko kontsumoan, eta 2020an %4,5 hazi zen eta 1.000 biztanleko 91 dosi gainditu zituen. Halabaina, Kontsumitzaile eta Erabiltzaileen Erakundearen arabera, 2022an 1.000eko 110 dosira igo zen kontsumoa.

Espainia gehiegizko hilkortasuna izaten ari da, 2020 eta 2021 urteetan (lanera joateko izan ezik) biztanleriaren konfinamendua justifikatu zuten aldietan erregistratutakoa baino handiagoa, hain zuzen ere Osasun Sistema Nazionalak bere historia osoan antidepresibo gehien agindu zituenean. Zerk eragozten du kontsumitzaileek gaiaz kezkatzea? Zer saldu ziguten garai horretan, jendea lasaigarriekin tonaka hornitzen ari zirenean?

Estatuen politikak erabakitzeko OMEri ia erabateko eskumena emango liokeen nazioarteko ituna osatzeko eta berresteko prozesuan dago Espainiako Gobernua. Txerto-politikak, botiken dosifikazioa, komunikazioa blokeatzeko politikak, ikastetxeak ixteko politikak, kontaktuen eta komunikazioen trazadura, baita sare sozialen jarraipena ere, diskurtsoa kontakizun ofizialaren aurka doan kasuetan (gobernuak “desinformazioa” deitzen duena). Itun honek biztanleriari legezko drogak banatzea ere jasotzen du.

Estatuak benzodiazepina kaxak eta kaxak eskaintzen dizkigu. Egoera horretan, ez dago ezeren aurka matxinatzeko modurik

Osasunaren Mundu Batzarraren hurrengo saioaren atzean dagoen ideia, Tedros Adhanom OMEko zuzendari nagusiak dioenez, etorkizunean autodeklaratuko dituzten osasun krisiei aurre egiteko mundu ordena berri bat zehazten hastea da. “Ez dugu joko araurik”, dio Tedrosek egungo egoerari buruz. “Arazo amankomunak kudeatzeko, pandemiak esaterako, herrialdeei betebeharrak ezartzen dizkieten legeak eta arauak behar ditugu. Hori da faltan duguna. Eta espero dut herrialdeek itun lotesle bat adostea, pandemiak hobeto kudeatu ahal izateko”.

OMEren arabera, itun hau 2024rako sinatu eta ezarri behar da, beraz, 2024 baino lehen gauza asko gertatu behar dira. Ez da inolako kolapso edo gertaera apokaliptikorik: kontua da biztanleria otzana izatea, eta Espainia munduko txapeldun izaten ari da. Egunen batean bankuak ezin badie aurrezleei beren dirua entregatu, ez da inor sukurtsalean sartuko eta diru hori hartuko: denak Legalitasera joango dira (erreklamazio bat jartzera). Lanera joan eta enpresa itxita aurkitzen baduzu, ez dakizula burutik pasa lantokia hartzea; denak Gizarte Epaitegira, eta, hiru urteko itxaron ondoren, kalte-ordain miserable bat behar dela erabakiko du. Debora-tarte horretan, pilulak etengabe hartuko dituzu.

Drogatutako gizartea gizarte engainaerraza da eta, batez ere, esplotatzeko erraza

Lan-gatazkak jada ez dira sindikatu batean konpontzen, medikuaren kontsultan baizik. Patronal- edo genero-indarkeria sendagaien kontsumoarekin amaitzen da beti, biolentzia horrekin elkarbizitzeko, ez desagerrarazteko. Etxetik bota behar bagaituzte, Estatuak benzodiazepina kaxak eta kaxak eskaintzen dizkigu. Beraz, egoera horretan, ez dago ezeren aurka matxinatzeko modurik.

Ez da kasualitatea farmako-laborategi nagusiek milioika euro isurtzea osasun sistemari. Esaterako, Pfizer enpresaren gardentasun atariaren arabera, guztira 12.333 profesionalek eta erakunde medikok 15.693.773,85 eurora arte lortu dituzte Espainiako estatuan bakarrik, 2020 urtean zehar bakarrik, eta Pfizerren eskutik bakarrik.

80ko hamarkadan Guardia Zibila baldin bazen langile-auzoetan heroina banatzen zuena, gaur egun, legalki eta eta osasun sistemaren bedeinkazioarekin egiten da. Helburua berbera da: drogatutako gizartea gizarte engainaerraza da eta, batez ere, esplotatzeko erraza.

Itzultzailearen oharra: zoritxarrez, testu honetan Espainiako estatuaren ordez Hego Euskal Herria jarriko bagenu, egoera berdin-berdina izango litzateke. Honetan ere ez gara burujabeak eta ditugun agintariei bost axola zaie OMEtik datorkigun totalitarismo borondatea, Eusko Legebiltzarraren Osasun Legeak arestian aipatutako ildotik jarraitzen du eta. Elkar babestu behar dugu, halabeharrez.

Iturria: mrp21.info, Diego Herchhoren, 2023ko martxoaren 24a

Itzulpena eta moldaketa: Angel Bidaurrazaga Vandierdonck