Heriotza bizitzaren atala dela ez digute behar bezala irakatsi

(Honen jarraipena da)

Beldurra, gizakiaren parte izaki, bizirik irauteko ere bada. Aitzitik, osotasun baten parte gara eta bizitzako energia integratzaileari lotuta gaude. Gai hauei buruz gutxi hitz egiten da, askotan tabu dira.

Gaixotasunari beldurra

Gaixo egotea edo eritasuna zure kontzientzia-egoeraren desoreka dela esatea gehitxo izango da, baina, beste ezerk baino gehiago, ez ote gaitu BELDURRAK gaixotzen?

Buruak lan handia egiten du eta gaixotasunarekin zerikusi handia du. Burua lotura eta pentsamendu horietatik askatzen dugunean hasten gara osatzen. Décimo Junio Juvenalen “Satirak” idatzietan agertzen den esaldiak ongi laburtzen du gaixotasunaren jatorria: “Orandum est ut sit mens sana in corpore sano”. Antzeko gauza Platonen esanean: “Mens sana in corpore sano”.

Bizitza honetan lehentxoago edo geroxeago denok jasan eta jasango dugu gaixotasunen edo ajeren bat. Baina, zalantzarik gabe, eritasunik larriena GAIXOTASUNARI berari diogun beldurra da.

Maitasuna da gaixotasunaren kontrako medizinarik edo sendagairik onena

Adiskidetu gaitezen iraganarekin, barkatu diezaiogun geure buruari oinazezko gertaera oro, eta bihotza alaitasunez, barkamenez eta bakez bete. Era honetan erantzungo digu bizitzak egokien. Maitasuna da gaixotasunaren kontrako medizinarik edo sendagairik onena.

Beldurrari aurre egiten ikasi behar dugu, pentsamendu obsesiboak baztertuz, gaixotuko garen antsietateak min handiagoa egiten die geure buruari eta baita ingurukoei ere. Ona da erlaxatzen ikastea, sistema immunologikoa indartzea eta somatizazioa baztertzea. Ezin dugu mina sentitzen dugun bakoitzean larritu min hori nondik datorkigun eta zergatik izan daitekeen aztertzen saiatzeke. Ez bilakatu LARRIALDI-zalea!!!

Heriotzari beldurra eta faseak

Heriotza bizitzaren atala dela inoiz ez digute behar den bezala eta normaltasunez irakatsi. Ezkutatu (batez ere haurrei) beharreko gertaera samingarri bezala agertu izan digute.

Munduan zehar ohitura, jokabide eta postura ezberdinak daude beronen aurrean eta heriotzari ematen zaion balorazioa ere ez da berdina. Oro har, ‘joan da’, ‘passed away’ eta horrelako esaldiekin agurtzen da joan dena, eta, azken batean, hiltzeak dakarrena ez onartzean oinarritzen den erreakzio emozionala da heriotzari beldurra.

Honi buruz ez naiz luzatuko, izan ere, guztia esanda eta idatzita baitago hor zehar. Hala ere, ez ditut aipatu gabe utzi nahi lagun baten (berak heriotzarekin borrokan zebilela esaten zuen) eta gertutik nik neuk jarraitu nituen eta heriotzaren aurrean ikusi eta bizi izan nituen faseak.

Hasierako fase Ezkorra-negatiboa. Norbaitek beste mundurako bidaia gertu duela nabaritzean, edota norbaiti entzutea nahi ez duen zerbait esaten diotenean, mundu hau uzteko prest dagoenaren kasuan izan ezik, lehenbiziko jarrera ukatzea izan ohi da: “ezinezkoa da hau niri gertatzea”, “nola ba niri”. Norbere heriotza onartzeak gogorra dirudi eta seguruenik horrela izango da.

Hurrengoa Haserrea-amorrua fasea da. Egiaztapenaren eta oraindik onartzeke duzun egoeraren aurrean, haserrea, amorrua, gorrotoa datozkizu.

Geroago dator Negoziazioa-tratua egitea. Pertsona sinestuna bada, Jaungoiko Ahalguztidunarekin tratuan hasten da: “Jauna, sendatzen banauzu hau eta hau egingo dut”… “Osasuna itzultzen badidazu… halako lekutara oinez joango naiz”… Tratua!!!

Ondoren fase Depresiboa-tristura etorri ohi da. Betiere, onartzen ez duzun bitartean, tristurak jaten zaitu… depresioak hartu… erraz haserretu… guztia madarikatu…

Eta, azkenik, egoeraren Onartzea-azeptazioa. Behin onartuz gero — hau ere gertutik bizi izan dut –, lasaitasuna, bakea arnasten dute, eta orduan, une horretan, hasten dira sendatzen hasteko benetako urratsak ematen… alternatibak aurkitzen. Ordura arte ezkutuan edukitako beren barneko gauzak esateko beharra dute…

Jaio eta zerbitzatzeko bizi ez den orok ez du bizitzeko balio. Horretarako prest al gaude?

Eta amaitzeko, bada hor zehar filosofo batek adierazitako eta honela dioen esaldi borobila: “Jaio eta zerbitzatzeko bizi ez den orok ez du bizitzeko balio”. Horretarako prest al gaude?

Askatasunari beldurra (beldur geo-politiko-soziala)

Hau azkenerako utzi dut, baina aurreko atal guztiek beldur honekin dute loturarik eta harremanik handiena. Guztiok dugu, azken batean, BIZITZAN ZEHAR zerikusia Askatasunarekiko eta Libre izateko BELDURRAREKIN. Erich Fromm idazlearen Askatasunarekiko beldurra liburuan ongi agertzen da egia borobil hau, beste arrazoi politikoekin batera, noski!

Zer esango ote dute nitaz: pentsamendu horrek baztertzen gaitu gizartetik. Pentsatzen duzuna esateko eta egiteko askatasun ezak eramaten zaitu sarritan heriotzeraino

Beldur honek murgiltzen gaitu bakardade munduan. “Zer esango ote dute nitaz”: pentsamendu horrek baztertzen gaitu gizartetik. Diruak eta bestelako ondasunek zer norabide hartuko dutenaren beldurra, eskasia dela medio gertatuko zaigunaren beldurra, eliteak eta agintzen dutenek zein urrats emango duten eta dena kenduko digutenarena beldurra, komunikabideek esaten duten guztia sinetsiz sortzen duten beldurra.

Bakoitzaren eskasia egoera eta errealitatea aitortzeko dugun askatasun faltak eskasia gehiago sortzen digu. Askatasun ezak gaixotzen gaitu gaixotu ere eta, ezartzen dizkiguten arau eta lege hutsal horien aurrean, pentsatzen duzuna esan eta egiteko askatasun ezak eramaten zaitu sarritan heriotzeraino.

Jasan ditugun azken urteek hori adierazten dute. Niri behintzat bai. Amaitzeko, hauxe: “BELDURREZ BIZI DEN GIZAKIA, BELDURRAK JANGO DUELA”.