Ipar Euskal Herrian edozein herritan aurki genezake Morts pour la patrie oroitarria. Bertan, aurreko gizaldian izandako bi mundu gerretan erailak izan ziren euskal semeen izen-abizenak jasotzen dira. Izen-abizen euskaldunak oro har; euskara besterik ez zekiten mutil gazte lerdenak, armak eskuetan hartzera behartuak, derrigorrezko soldaduskapean. Nora eta zergatik zihoazen asko jakin gabe, ulertezinak zitzaizkien frantses hizkuntzan jasotzen zituzten aginduak. Arrazoi horrengatik, hainbat kasutan, zuzen heriotzeraino. Herririk txikienak ere mutil gaztez hustu zitutzen. Iparraldeko hautetsiak eta elizako agintedunak euskal gazteak gerra haietara bideratzearen aldekoak izan ziren.
Hautetsiak eta elizako agintedunak euskal gazteak gerra haietara bideratzearen aldekoak izan ziren
Eta historia errepikatzen ari da. Euskal Herriko udal guztietan aurkeztu diren gerraren aurkako mozioak, kasurik gehienetan, ez dira osoko bilkuretan landu ere egin, eta landu izan direnetan ere atzera bota dituzte hautetsiek, salbuespen bakarren batekin. Gaur Europan azken ukraniarra hiltzera eraman arte prest ageri da NATO gerrarekin jarraitzeko. Eta azken ukraniarraren ondoren, nondik jarraituko dute gerra hori gizakiz elikatzen?
Ez da nire asmoa larritasun faltsuak piztea, gure etorkizunean guk eragitea baizik. Guk erabakitzea gure etorkizuna, gure esku dago-eta. Lau urtez behin herritarren interesei muzin egingo dieten hautagaiak aukeratzearekin jai baitugu hemen. Gure etorkizuna ezin dugu inbertsio funtsen, Black Rock eta Vanguard-en, Wall Street edo Munduko Diru Funtsaren esku utzi.
Lau urtez behin herritarren interesei muzin egingo dieten hautagaiak aukeratzearekin jai dugu hemen
Egoeraz jabetu eta altxatzea ezinbestekoa zaigu, mugitzea, kontzientzia hartzea, ahalduntzea, ohartzea, herritar burujabe egitea eta ozen esatea, lau haizetara, haien dirua ez dela gure aberria (edo patrie), eta ez dugula gerturik odola haien diru gosea asetzeko. Ez gaudela prest historia errepikatzeko, euskaldunen odola berriz ere isurtzen ikusteko. Ez dugu negar gehiago entzun nahi euskal herrietan, ez amaren bisita gehiagorik nahi erbesteko gure hilobi edo haien kartzeletan. Ez eta Gernika gehiagorik ezagutu nahi ere, ez hemen eta ez inon.
Etorkizuna bakean, errespetuan; inor ez inoren menpe, norbere buruaren jabe eta herri guztiok bat eginik geroaren jabe, etengabe zabalduz gizatasunari bidea herri libre batean.
Aurtengo urtarrilaren 4an, Donostian, Aieteko Jauregiaren aurrean elkartu ginen hainbat herritar burujabe, ”Ez goaz gerrara. Gerrarik ez, ez gure izenean” adierazpen herritarra ozen eta lau haizetara helarazteko komunikabideei. Eta edonori adierazpenarekin bat egiteko aukera ireki genion, bakoitzak etorkizunari aurrea hartuz ozen esateko “Ez goaz gerrara. Gerrarik ez, ez gure izenean” eta kito!
Euskara besterik ez zekiten Iparraldeko euskal seme haiek gogoan, Azken agurraren negarra (Gorka Knörr) dakart:
Aieteko Adierazpenari babesa adierazteko: https://ezgoazgerrara.wordpress.com/atxikitu/