«Diktadura ARIO bat», txertatu gabeko Iñaki Segurola Durangoko Azokan aurkeztutako liburuari buruzko elkarrizketan ezin presentzialki parte hartu; Onintza Enbeitak ez bezala, telefonoz aritu behar du Iñakik «Larrialdi egoera batean gaude» eta… / euskadi irratia Iturria: https://euskalpmdeus-vh.akamaihd.net/multimedia/audios/2021/12/04/2862040/20211204_13020024_0014286601_002_001_WEB_IZURRITE.mp3 /
Atzo Onintza Enbeitak eta biok hitzegin genuen tarte batean Euskadi Irratian, haren “Izurritea” eta nere “Koiteretzia” liburuak Durangon daudelako salgai, besteak beste.
Goian jarri dut neuk esandakoen artean aukeratuko nukeen titularra.
Zuzenean esan nuen hori, nahiz-eta kazetaria saiatu zen traba pixkat egiten. Webgunean jaso dutena jartzen dut hemen behean. Neuk esandakorik ez da aitatu ere egiten, eta horregatik dakart hona.
Ohartzekoa da igarotako gauzak kritikatzea libre dela (adibidez, iazko itxialdia), baina oraintxe bertan gertatzen ari dena (pase edo ziurtagiri covidiarra) gordinki salatzea ez dela libre.
Kazetaritza bukatu zen; propaganda ofiziala besterik ez dago.
Askok diotena da: kazetaritza bukatu zen; propaganda ofiziala besterik ez dago.
Nahi baduzu, Independenteak aurrera egin dezan lagundu dezakezu. Idatziz, itzuliz, janariz, irudigintzan, bideogintzan, bertsotan, diseinuan, informatikan, psikologia klinikoan, abokatutzan edo diruz ere bai. Ziberjazarpenari aurre! INDEPENDENTEA LAGUNDU >
Eta Medikuntza ere bukatu zen. Mediku batek esan bezala (Cuerpo-Mente azarokoan); “Jada ez dago medikuntza independentea praktikatzerik”
Eta berak nik baino hobeto jakingo du zergatik.
Nire ustez literaturaren aldetik bi liburu horreek ez dira konparetako modukoak. Koiteretzia liburua idazle batek idatzi dauala igerten da. Baina tamalez gaur egun hemengo zutabegileek euskal idazleek baino irakurle gehiago ditue.
Zibilizazio arioa da gurea, bostgarrena naski, gainbeheran heldu dena, bakoitzak erabakiko du seigarrenera pasa nahi duen…..han ez da kazetarik izanen…..
bai: diktadura ariak ezabatu zaitu hitz egin eta berehala
hiru pertsonaiekin osatu duzula eleberria da idazteko dutena zuri entzun eta gero? Broma bat dirudi
Elkarrizketaren amaieran ia beldurrez zaren lagunak galtzeko galdetzen dizu, haiek bai ez diren horren beldur, horretarako lehenegoz lotsa pixkat behar da, justu aspaldi galdu dutena
Amaia Iruskieta: kasu honetan ez da zutabegilea bakarrik. Politikaria ere izan da, eta, bereziki, bertsolaria ere bada. Eta honek bidea zabaltzen dit bertsolaritzaz eta bertso-txapelketei buruz zerbait esateko. Bertsolaritza gaurkotua eta gizartean murgildua dagoela esaten dute, baina jakin nahi nuke ea orain egiten ari diren saio eta txapelketetan (Nafarroa, Bizkaia) zenbat aldiz jarri diren gai covidiarrak, zenbat aldiz jarri dituzten bertsolariak kantuan txertoaz, paseaz edo horiei buruzko jarrera desberdinetan, eta abar. Txapelketak beti izan dira modako gaien inguruan adostasun bat antzezteko lekuak, eta ukitu ezin diren gaiei buruz ez jardutekoak. “Meza geza” deitzen diet nik.
Baina gai covidiarra Tabua DUK, ARE GEHIAGO JENDAURREAN AIPATZEKO.
Lagunarteko (aspaldiko lagunen artean) erran bainuen, erran, Aita Felix Zubia, euskaldun orok aditzen diona haren domeka goizeko predikuan, eta nik “arrisku soziala” dela, esan banuen esan (umeak txertatu beharra sasi-txerto pozoitsuaz…), sasi-txerto honetan fede itsu antizientifikoa oinarritzat hartuz, eta “badirudi ongi funtzionatzen dutela” baieztatzera ausartuz.
Ba aspaldiko lagunek samara salto egin zidaten, negazionista astapotro honi! Ezin exijitu halako ausardia “mortalik” bertsolari gaxoei.
Eta Medikuntza ere bukatu zen. Mediku batek esan bezala (Cuerpo-Mente azarokoan); “Jada ez dago medikuntza independentea praktikatzerik”
Eta berak nik baino hobeto jakingo du zergatik.
Nire ustez literaturaren aldetik bi liburu horreek ez dira konparetako modukoak. Koiteretzia liburua idazle batek idatzi dauala igerten da. Baina tamalez gaur egun hemengo zutabegileek euskal idazleek baino irakurle gehiago ditue.
Zibilizazio arioa da gurea, bostgarrena naski, gainbeheran heldu dena, bakoitzak erabakiko du seigarrenera pasa nahi duen…..han ez da kazetarik izanen…..
bai: diktadura ariak ezabatu zaitu hitz egin eta berehala
hiru pertsonaiekin osatu duzula eleberria da idazteko dutena zuri entzun eta gero? Broma bat dirudi
Elkarrizketaren amaieran ia beldurrez zaren lagunak galtzeko galdetzen dizu, haiek bai ez diren horren beldur, horretarako lehenegoz lotsa pixkat behar da, justu aspaldi galdu dutena
Amaia Iruskieta: kasu honetan ez da zutabegilea bakarrik. Politikaria ere izan da, eta, bereziki, bertsolaria ere bada. Eta honek bidea zabaltzen dit bertsolaritzaz eta bertso-txapelketei buruz zerbait esateko. Bertsolaritza gaurkotua eta gizartean murgildua dagoela esaten dute, baina jakin nahi nuke ea orain egiten ari diren saio eta txapelketetan (Nafarroa, Bizkaia) zenbat aldiz jarri diren gai covidiarrak, zenbat aldiz jarri dituzten bertsolariak kantuan txertoaz, paseaz edo horiei buruzko jarrera desberdinetan, eta abar. Txapelketak beti izan dira modako gaien inguruan adostasun bat antzezteko lekuak, eta ukitu ezin diren gaiei buruz ez jardutekoak. “Meza geza” deitzen diet nik.
Baina gai covidiarra Tabua DUK, ARE GEHIAGO JENDAURREAN AIPATZEKO.
Lagunarteko (aspaldiko lagunen artean) erran bainuen, erran, Aita Felix Zubia, euskaldun orok aditzen diona haren domeka goizeko predikuan, eta nik “arrisku soziala” dela, esan banuen esan (umeak txertatu beharra sasi-txerto pozoitsuaz…), sasi-txerto honetan fede itsu antizientifikoa oinarritzat hartuz, eta “badirudi ongi funtzionatzen dutela” baieztatzera ausartuz.
Ba aspaldiko lagunek samara salto egin zidaten, negazionista astapotro honi! Ezin exijitu halako ausardia “mortalik” bertsolari gaxoei.