Ez dut ukatuko lotsa, zer pentsa ematen du nola geratzen den dena gordeta eta eskuragarri… Horrexegatik ere erresistitzen da nire parte handi bat orain ezer idaztera. Baina beste batek koherentziaren izenean astintzen du lotsa.
Independentea erditzen ausartu zaretenei iniziatiba zintzo bezain beharrezko honengatik eskerrak eman nahi dizkizuet. Zintzoa diot, hedabide berri honen abiaburu izan dena bezalako egi deseroso bat mahai-gaineratzea ezin baita bestelakotzat jo. Zentsura, eta oinarrizko giza eskubideen aurkako gainerako gehiegikeria guztiak, beti dira salatzen errazagoak norberaren inguru hurbilak maite duen esparrutik zenbat eta urrunago izan iturburua. Zentsura badago, jakina. Berrian baita ere, noski. Norbaitek, jabetzeaz gain, lagunarteko marmarretik gorago altxatu du bere ahotsa, eskerrak! Haize fresko ahokada bat.
Sastreren artikulu aurreko oharrak jasotzen duenez, Berriakoek ez dute uste arduraz jokatzea denik aipatu testua argitaratzea. Ya. Pentsatu al dute zenbateraino den arduratsua bertsio ofiziala neuronak birrindu arte errepikatzea? Artikuluak garden azaleratzen ditu komunikabideen erantzukizuna ulertzeko hainbat gako, hala nola, estatistiken iruzurra, izu-eszenategiaren muntaketa, manipulazioa eta zentsura bera. Xehatu daitezke luze, adibide soil bat jartzearren, erabilitako terminoen inozentzia faltaren inguruan hausnartuz: “pandemia” hitzak berak, imajinario kolektiboan iltzatutako erabateko hondamendizko irudia dakarkigu inkontzienteki gogora, jarraian irakurriko dugun hitz ororen inpaktua eta interpretazioa baldintzatuz.
Honetaz guztiaz hitz egin beharra dago, publikoki, zentsurarik gabe. Eta baita artikulu berberak eta jarraitu diotenek nabarmendutako beste gai guztiez ere. Horregatik deritzet beharrezko honakoa bezalako iniziatibei, hasieran nioenez. Eta horregatik begiratzen dut egunero Independentea, duela pare bat aste bere berri izan nuenetik. Ea aurrera egiten duen!
Bat nator erabat, ez da oraingotxea zentsuraz aritu giñenekoa, eta hau nabarmendu egin da, zentsura eta izuaren hedapena, gizartea gaixotzera daramana. Eta uste dut hau hizkuntza kontua baño, eskubide kontua dela, adierazpen askatasun kontua. Orain ere gezurra ari bai du Egunkaria itxi zutenean bezala eta orduan gizarteak ireki zuen aterkia (Ondarretatik Bulebarderainoko manifa) da gaur euskal prentsak gizarteari zor diona. Gogorra da ofiziala ez den iritzi orori negazionista etiketa jarri behar hori, gizarte exklusiora, marginaziora daraman jarrera erasokor hori, mingarria, bizitzaren aurka doana, baztertu behar genukeena. Iritzi aniztasuna aberastasun gisa ikustea gizarteak aurrera egiteko, bizirauteko bidea bai da. Nekez iraungo du hizkuntzak hiztunak irauten ez badu. Ezin dugu bizitzaren aurretik jarri hizkuntza. Hizkuntza minorizatu eta erasotu bat izateak horra eraman liteke eta, hizkuntzaren mitifikaziora. Hizkuntza komunikazio tresna da, eta komunikazioa, adierazpena, hizkuntzaren gainetik egon behar lukeena.
Joan den astean herriko plazako tabernan Urkulluren hitzek tabernariari begietatik malkoak nola aterarazten zizkion ikusi genuen, negar egiten zuten, aurrekoan 80 urtetik gorako gizona maldan gora erosketa xumeak eskuan eziñean musukoak nola itoarazten zuen , edo dementziaz joatakoa korrika musukoaz, antsietateak jota mareatua ikastolan lurrean etzandako ikaslea musukoarekin.
Baina horiek ez dira ikusten ohikoak ziren prentsan, horiek soilik bertatik bertara ikusten dira, ea Indenpendentea n ikusten ditugun.
Oso ederra!
Egi borobila, euskaraz batipat basamortua zen zentsurarik gabeko prentsaren esparrua, ta orain oasi bat badago
Guztiz ados. Negargarria Pirineoek eta autokarabanen herrian ito behar haur. Haize frexkoa falta.
Nik ere LOTSA eta MINA sentitzen ditut orain arte “euskal prentsa” deitu diedan horiekin. Nolako kaltea egiten ari diren. Nolakoa!!! Espero dut denborak jarriko duela bakoitza bere tokian. Sufritzen dugun arren, nik, egia esan, ez nuke beraien tokian egon nahi bizi dugun garai historiko honetan. Egunero ispiluan ikusiko nukeena ezingo nuke jasan.
Ni ere ados naiz zuekin. Arriskua da hausnarketarako deia egin bitartean boterearen neurri kaltegarriek aurrera jarraitzen dutela eta pairatzen ari garen minaz nihork ez duela hitz egiten, salbuespenak salbuespen, inoiz egia esango badigute orduan zer? Ezin baita atzera egin osasun kalteei dagokionez! “Nik aginduak betetzen nituen” izango da erantzuna, historian zehar askotan gertatu/tzen den bezala?
Maskarak jartzeko agindu eta maskarak galdu dituzte gure agintariek!!