«Loizuko gizona» izena eman omen zaio K. a. 9.700. urtekoak omen diren Nafarroan aurkitutako gizakiari edo, hobe esanda, hark utzitako aztarnari. Bere gorpua, nonbait, ahoz gora, luzatuta eta besoak sabelaren gainean ezarrita zegoen. Garezurrak zulo bat dauka, dirudienez kolpe baten ondorioz. Dolomitetako Ötziren antzera akabatu zuten, bada.
Informazioa ezin izango da inoiz galdutzat eman, ez da desagertzen, alegia.
Duela 11.000 urte buruturiko hilketaren arrastoek haren berri ematen digute orain ere bai.
Informazio pribilegiatuarekin bizitzen ohitu diren burokratek badute, oraingo garai honetan, jitea aldatu beharra. Egun, beraz, informazioa nonahi agertzen da eta, halaxe izanik, datuak ez dira inoiz galduko seguru nago informazioa ez delako hain erraz birrintzen.
Aitzitik, egun badakit informazioa, energia bezala, ez dela galtzen, eraldatzen baizik.
Hau da, fisikan funtsezkoa den energiaren kontserbazio legeak indarra bera duela informazio munduan eta, dokumentuak birrinduta ere, beste mota bateko iturburuak aurkitzea bidezkoa izan daitekeela inoiz agertu zena berreskuratzeko.
Gaur egun, bada, «informazio gizartea» deitu duten honetan, ez dugu inoiz guztiz jakiterik daturen bat zeharo ezabatuta dagoenentz. Hau da, gure ohiko artxibategi bihurtu diren ordenagailuetan sartutako informazioa gainetik kendu nahi izanda ere, badago aurkituko duenik.
Informatikan adituak badaki datua aurkitzen, ezabatua izan ondoren. Areago, egun esan daiteke edozein informazio aurkitzerik badagoela, duela hainbat mende hilda dagoenaz, haren bizieraz, pasadizoaz… Sekreturik zikinena ere, kaka bezala, azaleratuko da noizbait… eta hori ez dago esplikatu beharrik, berezkoa baita.
Hauxe dena burura datorkit jakinda sindemia sasoi hauetan informazio asko eta asko ari dela ezkutatzen eta ematen dizkiguten datu gehienak susmagarriak direla.
Alferrik ari dira, ordea, Ötziri eta «Loizuko gizona» bezala, noizbait berragertu dira hildako gorpuen aztarnek emango dizkiguten gordetako informazioak, ostendutako datuak.
